Αποχαιρετισμός στον Νίκο Σωτηρίου

Νίκο μας,

Τα λόγια μου τούτα δεν είναι λόγια αποχαιρετισμού, αλλά υπόσχεσης.

• Δρ. Γιάννης Κουλουντής

Οι άνθρωποι που περπάτησαν στους ίδιους δρόμους, αγάπησαν τα ίδια πράγματα, μοιράστηκαν τα ίδια όνειρα, εμπνευστήκαν απο τις ίδιες ιδέες, πολέμησαν απο το ίδιο μετερίζι δεν αποχωρίζονται γιατί δεν γίνεται να λησμονηθούν.

Εδώ, μέσα και έξω απο αυτό το χώρο είμαστε οι συνοδοιπόροι της ζωής σου, οι γιοι σου, η οικογένεια σου, οι συναγωνιστές σου, όχι για το στερνό αντίο, αλλά για μια στερνή υπόσχεση, την υπόσχεση πως θα σταθούμε στον τόπο σου, πιστοί σε όσα αγάπησες και αγαπήσαμε, να συνεχίσουμε στους ίδιους δρόμους, χωρίς εσένα, μα πάντα μαζί σου.

Απο τα φοιτητικά μας χρόνια στην Αθήνα, μας ένωσε η αγωνία για τον ελληνισμό της Κύπρου μας. Αυτή την αγωνία, αποτέλεσμα μεγάλης αγάπης, στεγάσαμε στο Δράσις – Κες. Φοιτητές τότε στην ιατρική σχολή, πρωτοστάτες στο ενωτικό κίνημα και τους φοιτητικούς αγώνες. Πάντα παρών, πάντα στρατιώτης, ανιδιοτελής μα και ακούραστος, μπροστάρης και προστάτης μα και ταπεινός, χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες. Πάντα για το κοινό καλό, πάντα εσύ, για όλους. Ανυπότακτος, ιδεολόγος, πιστός φίλος και συμφοιτητής. Το Δράσις – Κες, το μεγάλο μας σπίτι και κομμάτι του εαυτού μας, αγάπησες υπηρέτησες και στήριξες όσο λίγοι μέχρι το τέλος.

Το ίδιο πιστά υπηρέτησες την ιατρική για περισσότερα απο 50 χρόνια. Εξαίρετος φοιτητής και επιστήμονας, καλός συνάδελφος και ακόμα καλύτερος πατέρας. Λέγεται πως τα παιδιά μας είναι ο καθρέφτης του έργου της ζωής μας. Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε σίγουρα σε αυτόν τον εφήμερο κόσμο, πέτυχες το βέλτιστο για κάθε άνθρωπο και «αποφοίτησες» με άριστα καθώς εμφύσησες στους γιους σου τις αξίες και τα ιδανικά που μοιραστήκαμε. Κι αυτοί, άξια παιδιά, άξιου γονιού, παραλαμβάνουν την σκυτάλη με εντολή αλλά και σιγουριά να την παραδώσουν στην επόμενη γενιά. Όπως ακριβώς παρέλαβες εσύ από τον ακούραστο, μακαριστό πατέρα σου.

Η αγωνία για την επόμενη γενιά, η ανάγκη επιβίωσης της εσχατιάς αυτής του ελληνισμού που έχουμε το προνόμιο να ονομάζουμε πατρίδα, σε ακολουθούσε σε όλη σου τη ζωή. Συμπορεύτηκες με τις δημοκρατικές δυνάμεις ενάντια στην ΔΔΟ, ενάντια στα σχέδια υποδούλωσης, με το ίδιο σθένος, πάντα, με ρώμη – ίδια –  των φοιτητικών μας χρόνων, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς αστερίσκους, με προσωπικό, πολλές φορές κόστος.

Με την ίδια συνέπεια πολέμησες και την επάρατη νόσο, αγόγγυστα και χωρίς ουδέποτε να παραπονεθείς, έδινες εσύ κουράγιο σε μας τους φίλους σου που αγωνιούσαμε για την εξέλιξη της υγείας σου.

Αγαπημένε μου φίλε και συναγωνιστή,

Τούτα τα λόγια δεν είναι τα τελευταία, τούτη η συνάντηση δεν είναι η στερνή. Σε κάθε αγώνα, σε κάθε κουβέντα και μάζωξη της παρέας [ονόματα] είσαι μαζί μας. Είσαι ένας απο μας, ζεις μέσα σε κάθε ένα απο μας, είσαι η πυξίδα μας στο δρόμο για την δικαίωση, την λευτεριά.

Νίκο μας, αιώνιε Δρασίτη, ωραίε Έλληνα,

Αιωνία θα είναι η μνήμη σου. Καλή Αντάμωση.

***

H κλήση απ’ το νοσοκομείο ήρθε κεραυνός εν αιθρία.

• Ανδρέας Νίκου Σωτηρίου

Κάθε μέρα και τουλάχιστον κάθε τρίωρο που περνούσε, μιλούσες με ένα εκ των τριών υιών σου και ανατροφοδοτούσαμε μεταξύ μας τη κατάσταση της υγείας σου.

Όμως για 48ώρες δεν μπορούσαμε να σε βρούμε και μόνο να ελπίζουμε μπορούσαμε, παρά την πλάνη της τροφοδότησης ό,τι ήσουν σταθερός.

Κι η γιαγιά μας ήταν ανήσυχη εκείνο το βράδυ εν αγνοία του συμβάντος, όμως μια μάνα πάντα κατά βάθος ξέρει

Είχε μήνες που η υγεία σου είχε μπει σε άσχημα μονοπάτια, αλλά εσύ εκεί μαχητής να ακολουθάς τις οδηγίες των ιατρών σου όπως του Δρ. Ορφανού και Δρ. Αρμεύτη που ευχαριστούμε, αλλά και με τις βοήθειες των φίλων σου όπως του Δρ. Γιάννου Χριστοφίδη και Άντρης Χριστοφίδου που έρχονταν κατ’ οίκον να σου παρέχουν θεραπεία με ορούς, αφού ‘’αντάρτης’’ έφυγες απ’το νοσοκομείο για να περνάς τις τελευταίες σου -όπως φάνηκαν- βδομάδες μαζί μας. Μπορεί και να καταλαβαίναμε τους λόγους που επέλεξες αυτή την τακτική, αλλά παράλληλα αρνούμασταν να αποδεχτούμε και το αναπόφευκτο. Είχες προνοήσει απ’το ‘19 και έφερες τον Στυλιανό να μένει δίπλα σου, επωμίζοντας του και τις περισσότερες ευθύνες. Μετατρέψαμε το δωμάτιο και με την βοήθεια του Αντικαρκινικού Συνδέσμου Κύπρου σε ένα μικρό νοσοκομείο, με οξυγόνο κ.λπ. εξοπλισμό και βγάζαμε νούμερα 24ώρης παρακολούθησης. Όποτε έπεφτε το οξύμετρο ή άλλη ένδειξη, τηλέφωνο στα ασθενοφόρα να σε πάρουν για εισαγωγή, μέχρι να επιστρέψεις πάλι πίσω. Οι μέρες για όσους έχουν διαγνωσθεί με καρκίνο, μετρούν διαφορετικά απ’ ό,τι στους υπόλοιπους χωρίς υποκείμενα νοσήματα. Παρόλο που δεν ήθελες να φύγεις από κοντά μας στην μοναξιά ενός νοσοκομείου, εντούτοις το πάλευες να είσαι μαζί μας και την επόμενη μέρα. Συγγενείς και φίλοι σου έρχονταν να σε επισκεφτούν ή επικοινωνούσαν μαζί σου, ιδιαίτερα o κουμπάρος και καλύτερος σου φίλος κ. Γιάννης Ψηλογένης που ήταν δίπλα σου συνεχώς και σου παρείχε κι αυτός ψυχολογική κ.α. στήριξη.

Οι νόμοι της φύσης είναι σκληροί, για αυτό και εμείς ελπίζουμε ο Πανάγαθος, με τον συνάδελφο σου γιατρό Όσιο Λουκά που είχες στο προσκεφάλι σου, να σε οδηγήσουν σε ένα καλύτερο κόσμο, όπου θα συναντήσεις τον πολυαγαπημένο σου πατέρα που μας άφησε πριν 3 μήνες, την αδερφή σου Στέλλα και τους υπόλοιπους αγαπημένους που μας έφυγαν.

Θα κλείσω με τα τελευταία λόγια που μας είπες πριν σε βάλουμε στο ασθενοφόρο για το νοσοκομείο 00:30-1:00 τα ξημερώματα, κάνοντας μου την ίδια χαρακτηριστική χειραψία που μου έκανε και ο παππούς στις τελευταίες μου επισκέψεις, βλέποντας ό,τι η υγεία σου ήταν για άλλη μια φορά σε οριακό επίπεδο: ‘’Ευχαριστώ’’.

-Ευχαριστώ που ήσουν δίπλα μας.
-Ευχαριστώ που μας μεγάλωσες με ηθικές αξίες.
-Ευχαριστώ που μας μεγάλωσες με ελληνικά ιδανικά, καθώς ως Δρασίτης και εσύ, δεν παρέκκλινες από το Ενωτικό ιδεώδες και ενόπλος υπερασπίστηκες την Κύπρο το 1974.
-Ευχαριστώ για τις εκδρομές με τον Απόλλωνα.
-Ευχαριστώ που με έμαθες να παίζω σκάκι και τις ώρες που αφιέρωνες στα παιχνίδια μας.
-Ευχαριστώ που μας έκανες τις μεταφορές σε φροντιστήρια ή στίβο ή κιθαρά ή καλαθόσφαιρα.
-Ευχαριστώ που μας βοηθούσες να διαβάζουμε τα μαθήματα μας.
-Ευχαριστώ που δια του παραδείγματος έδειξες ότι μέχρι τέλους οι Σωτηρίου δεν εγκαταλείπουν τον αγώνα και όχι μόνο σε περιπέτειες υγείας…
-Ευχαριστώ γενικά για όλα όσα μας πρόσφερες και ελπίζουμε να είμαστε άξιοι συνεχιστές σου.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει και να βρήκες την ανάπαυση που δικαιούσαι.

***

Αποχαιρετούμε σήμερα και τον κατευοδώνουμε στην τελευταία του κατοικία, τον αγαπητό μας συνάδελφο και φίλο.

• Δρ. Χάρης Πίτσιλλος, εκ του ΔΣ της ΔΕΑΚ

Ο Νίκος, ήταν ένας εξαιρετικός γιατρός, με ήθος και σεβασμό στο λειτούργημα του, με αγάπη και συμπόνοια στον συνάνθρωπό του.

Φεύγει, και αφήνει πίσω του την Δερματολογική οικογένεια φτωχότερη και πολλούς φίλους. Περίλυπους φίλους.

Στα αγαπημένα του και περήφανα γι αυτόν παιδιά και την υπόλοιπη οικογένεια του, μεταφέρω εκ μέρους όλων των Δερματολόγων-Αφροδισιολόγων της Κύπρου, τα θερμότητα συλλυπητήρια μας.

Καλόν παράδεισο καλέ μας φίλε!

• Αποχαιρετισμός στον γιατρό Σέργιο Σεργίου
• Ματαιοτήτων εγκώμιον