Φοβού τους Βρετανούς δώρα φέροντας και αμφισήμως λαλούντας
Η χρονική σύμπτωση της συνέντευξης του Βρετανού Ύπατου Αρμοστή στην Καθημερινή (4.2) με την επέτειο της άνανδρης δολοφονίας και το μνημόσυνο του σημαιοφόρου του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου Πετράκη Γιάλλουρου(7.2.1956)είναι προφανώς τυχαία.
Φέρνει όμως στη μνήμη μας τα εγκλήματα της αποικιακής δύναμης σε βάρος των αγωνιστών της ελευθερίας και του Κυπριακού λαού γενικά με την εφαρμογή και στην Κύπρο της κατάπτυστης πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε» από τις τραγικές συνέπειες της οποίας υποφέρει μέχρι σήμερα η πατρίδα μας και ο λαός της στο σύνολο του.
Είναι επίσης εξ αιτίας αυτής της πολιτικής που δημιουργήθηκαν και/ή εντάθηκαν τα προβλήματα στις σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας που έφθασαν επανειλημμένα στο χείλος της πολεμικής σύρραξης.
Και ναι μεν η ένοπλη σύγκρουση μεταξύ των δυο συμμάχων χωρών αποφεύχθηκε, είχε όμως σαν παράπλευρο αποτέλεσμα την πρόκληση ρήγματος στη ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Για αποφυγή δημιουργίας λανθασμένων εντυπώσεων διευκρινίζω στο σημείο αυτό ότι προτεραιότητα και έγνοια μου στις δημόσιες παρεμβάσεις μου είναι ο τόπος μας και οι άνθρωποι του και όχι το ΝΑΤΟ και η συνοχή του.
Η αναφορά μου στο πρόβλημα συνοχής της Βορειοαντλαντικής Συμμαχίας που προκλήθηκε από τους χειρισμούς των κυβερνήσεων του Ηνωμένου Βασιλείου στο Κυπριακό γίνεται μόνο για να καταδείξει πως στους υπολογισμούς τους πρυτάνευσε η διασφάλιση των στενών συμφερόντων της χώρας τους στην Κύπρο σε βάρος ακόμα και της συμμαχίας για την οποία κόπτονται.
Θύματα της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε» υπήρξαν και άλλοι λαοί σε άλλες περιοχές του κόσμου με ακόμη πιο τραγικά αποτελέσματα και καταστροφικές συνέπειες. Όπως για παράδειγμα στην πρώην αποικία των Ινδιών όπου κατά την αποχώρηση τους οι Άγγλοι αποικιοκράτες έφθασαν μέχρι το σημείο να τη διαμελίσουν σε τρία κομμάτια. Την Ινδία, το Δυτικό Πακιστάν στα ΒΔ και το Ανατολικό Πακιστάν (σημερινή Μπανγκλαντές) στα ΒΑ. Μεταξύ των δυο «πακιστανικών» κρατών που δεν είχαν τίποτε κοινό μεταξύ τους παρά μόνο την ισλαμική θρησκεία μεσολαβούσε σχεδόν ολόκληρο το βόρειο μέρος της Ινδικής χερσονήσου πλάτους 1640 χιλιομέτρων.
Αναφέρω τα πιο πάνω γιατί θεωρώ χρήσιμο να γνωρίζουμε, να θυμόμαστε και να μαθαίνουμε από τα ιστορικά γεγονότα. Όπως έγραψε ο Ευριπίδης «Όλβιος όστις της Ιστορίας έσχε μάθησιν» . Ο αείμνηστος καθηγητής της Αρχαίας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Σπυρίδων Μαρινάτος όριζε την Ιστορία ως «τη φωνή των νεκρών εκ του τάφου δια να διδάσκη τους ζώντας». Όλοι μας πρέπει να μελετούμε και να διδασκόμαστε από την Ιστορία. Ιδιαίτερα όσοι από μας γνωρίζουμε και επικαλούμαστε και λαμβάνουμε υπ’ όψη μας το σημαντικό ρόλο που συνεχίζουν να διαδραματίζουν στο Κυπριακό οι λεγόμενοι «pen holders». Αυτοί που κρατούν την πένα και γράφουν τα διάφορα κείμενα. Γιατί όπως είδαμε πολλές φορές και στην Κύπρο και αλλού οι λέξεις, τα κείμενα που γράφει και οι γραμμές που τραβά αυτή η πένα δεν είναι για το καλό και προς το συμφέρον αυτών που αφορούν οι λέξεις που επιλέγονται, τα κείμενα που διατυπώνονται και οι γραμμές που σύρονται στους χάρτες. Αλλά προς το συμφέρον κυρίως αυτού που κρατά και χειρίζεται την πένα που έχει και την ιδιαίτερη ικανότητα και τάση να εφευρίσκει και να διατυπώνει με μαεστρία τις λεγόμενες «εποικοδομητικές ασάφειες».
Είναι κάτω από αυτό το πρίσμα, από διπλωματικές επαγγελματικές εμπειρίες 30 χρόνων και τη συσσωρευμένη πείρα οκτώ σχεδόν δεκαετιών ζωής που κρίνω την πρόσφατη συνέντευξη στην Καθημερινή του Ύπατου Αρμοστή του Ηνωμένου Βασιλείου κ. Ιρφάν Σιντίκ. Αποδίδοντας μάλιστα ιδιαίτερη σημασία στο timing, στο χρονικό δηλαδή σημείο που έγινε και στους πολλαπλούς στόχους που επιδίωκε όπως απαριθμούνται στη συνέχεια.
Επηρεασμός Μαρίας Άνχελα Ολγκίν Κουεγιάρ
Για να επηρεάσει, προϊδεάσει και ποδηγετήσει τη νεοδιορισθείσα και άρτι αφιχθείσα στην Κύπρο ειδική εκπρόσωπο του ΓΓ των Ηνωμένων Εθνών. Πριν προλάβει η κ. Ολγκίν να ακούσει από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, την κυβέρνηση της Δημοκρατίας, την πολιτική ηγεσία, τα κόμματα, οργανωμένα σύνολα και άλλους παράγοντες των δυο κοινοτήτων και αποκομίσει δικές της εντυπώσεις και μορφώσει δική της γνώμη και άποψη. Για να της στείλει το μήνυμα ότι αυτοί που έχουν τον πρώτο λόγο στο Κυπριακό και κάνουν κουμάντο στις όποιες εξελίξεις είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, η πρώην αποικιακή δύναμη, η εγγυήτρια χώρα με τις πολύ σημαντικές «κυρίαρχες» στρατιωτικές βάσεις που διαθέτει στο νησί και τις τόσες άλλες διευκολύνσεις των οποίων απολαύει.
Για να ακούσει, δει, αναλύσει, εκτιμήσει και αξιολογήσει τις αντιδράσεις κυρίως της δικής μας πλευράς, κυβέρνησης πολιτικής ηγεσίας, οργανωμένων συνόλων, ΜΜΕ, εκκλησίας, άλλων παραγόντων και της κοινής γνώμης γενικά. Χωρίς βέβαια να παραλείψει να προβεί μαζί με τους συνεργάτες του στην ίδια διαδικασία και για την άλλη πλευρά τόσο στα κατεχόμενα όσο και στην Τουρκία. Με απώτερο στόχο τη βολιδοσκόπηση και σφυγμομέτρηση πρώτιστα της δικής μας αλλά και της τουρκικής πλευράς όσον αφορά την αντιμετώπιση και αποδοχή των σκέψεων και των ιδεών τους που θα διαμορφωθούν και υποβληθούν σε κάποιο στάδιο ως προτάσεις.
Γιατί δεν απευθύνεται στην τουρκική πλευρά;
Να στείλει θετικά μηνύματα και να προσφέρει ικανοποίηση στην άλλη πλευρά που «ενοχλήθηκε και δυσαρεστήθηκε» από τις δηλώσεις που είχε κάμει ο κ. Σιντίκ στα κατεχόμενα λίγες μέρες προηγουμένως εναντίον της λύσης δύο κρατών. Το πετάλωμα γίνεται καλύτερα άμα ο πεταλωτής βαρά μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Όχι απαραίτητα εναλλάξ. Αρκεί και περιστασιακά ανάλογα με τις αντιδράσεις και το κλίμα. Τώρα πώς συμβιβάζεται ένα καθεστώς ισότιμης διεθνούς κυριαρχίας του ψευδοκράτους με τη λύση της ΔΔΟ με μια διεθνή προσωπικότητα και μια κυριαρχία θα φανεί στη συνέχεια όταν θα επιτευχθεί με κάποια «μαγική συνταγή» και ο τετραγωνισμός του κύκλου.
Στο προηγούμενο άρθρο μου «Ο κακός δαίμονας ξαναχτυπά» που δημοσιεύθηκε στις 12.2 είχα επικρίνει τον Ύπατο Αρμοστή για την εισήγηση του να εξαγγείλει η κυβέρνηση της Δημοκρατίας και άλλα μέτρα υπέρ των τουρκοκυπρίων για να τους δώσει κίνητρα να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Χωρίς τουλάχιστον να καλεί και την άλλη πλευρά που όλο παίρνει και ποτέ δεν δίνει να προβεί και εκείνη σε κάποιες χειρονομίες καλής θέλησης που θα συμβάλουν στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης και στη δημιουργία θετικού και ευνοϊκού κλίματος. Και ανέφερα σαν ένα παράδειγμα μεταξύ άλλων το θέμα της Αμμοχώστου που προσφέρεται καλύτερα γιατί δεν θα έχει κανένα κόστος για την Τουρκική πλευρά.
Στο οποίο επανέρχομαι και επιπρόσθετα των όσων είχα υποδείξει σε εκείνο το άρθρο μου αναφέρω και τα ακόλουθα που θα μπορούσαν με λίγη καλή διάθεση ο μεν κ. Σιντίκ να περιλάβει στις ιδέες του και η τουρκική πλευρά να πράξει πολύ εύκολα και ανώδυνα.
Να επιστρέψουν στις αρμόδιες αρχές της Δημοκρατίας το Μητρώο Ακίνητων Περιουσιών του Επαρχιακού Κτηματολογίου Αμμοχώστου ή να δώσουν τουλάχιστον αντίγραφο του. Δεν θα τους στοιχίσει τίποτε, δεν έχουν να χάσουν κάτι από την πλευρά τους ενώ θα είναι σημαντική διευκόλυνση για τη διευθέτηση διαφορών και αμφισβητήσεων μεταξύ των εκτοπισμένων για το ιδιοκτησιακό καθεστώς πολλών περιουσιών.
Σαν πρώτο συμβολικό βήμα να κατεβάσουν από τα προπύλαια του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου και του Λυκείου Ελληνίδων Αμμοχώστου τις τεράστιες σημαίες της Τουρκίας και του ψευδοκράτους που ανάρτησαν εκεί προκλητικά και σωβινιστικά όταν προχώρησαν στο άνοιγμα της περίκλειστης περιοχής. Θα είναι μια χειρονομία καλής θέλησης χωρίς κανένα κόστος για την τουρκική πλευρά και μια κάποια εξιλέωση για τη χώρα που εκπροσωπεί ο Ύπατος Αρμοστής για την άνανδρη δολοφονία από τα όργανα της του σημαιοφόρου του ΕΓΑ που διαδήλωνε για την ελευθερία της πατρίδας του.
