Πανηγυρικός για τη επέτειο της 1ης Απριλίου

«Έχεις να είπης τι, διατί να μην σου επιβληθεί ποινή;»

• Νέαρχος Παλάς, Πρέσβης ε.τ.

«Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα το έκαμα ώς Έλλην Κύπριος, όστις ζητεί την ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο»

Ασυγκίνητοι, οι δικαστές της Βρετανικής αποικιοκρατίας, προχώρησαν αδίστακτα και καταδίκασαν τον Ευαγόρα εις τον δι’ αγχόνης θάνατον.

Στη ουσία, δεν είναι τον Ευαγόρα που δολοφόνησαν. Πως μπορεί να δολοφονηθεί ο έρως διά την ελευθερίαν!

Απλά,  αμαύρωσαν και κηλίδωσαν περισσότερον την δική τους αποικιοκρατική ιστορία.

Ελληνίδες κι Έλληνες

Τιμούμε σήμερα, την επέτειο της έναρξης του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ και υμνολογούμε τους ήρωες μας, που αγωνίστηκαν για να είμαστε σήμερα, εμείς, ελεύθεροι.

Η 1η Απριλίου του 1955 δεν ήταν μια στιγμιαία αντίδραση ενός μικρού, υπόδουλου λαού εναντίον της  Βρετανικής αυτοκρατορίας.

• Ήταν αποτέλεσμα διεργασίας  αιώνων.
• Την γύριν, την κουβαλούσαν για χρόνια οι μέλισσες του Ονήσιλλου!

Στη γενιά των αγωνιστών της ΕΟΚΑ έφθανε πλέον εκκωφαντικά, ο εθνεγέρτης Παιάνας των Ελλήνων Σαλαμινομάχων:

Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε,

ἐλευθεροῦτε πατρίδ’, ἐλευθεροῦτε δὲ

παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τέ πατρῴων ἕδη,

θήκας τε προγόνων:

νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών.

Όμως, πάνω απ΄ όλα, ο αντιαποικιακός κι απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ, αποτελούσε χρέος!

• Χρέος προς την Ελληνική ιστορία!

Είναι αυτό το χρέος που σκιαγράφησε με μεγάλη παραστατικότητα ο Νίκος Καζαντζάκης:

«Το πρώτο σου χρέος, εκτελώντας την θητεία σου στη ράτσα,

είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους.

Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους.

Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο την μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει».

Το ηρωικό έπος της ΕΟΚΑ,

• Δεν ξεκίνησε από το 1878.
• Δεν είχε τις ρίζες του μόνο στα Οκτωβριανά  (1931) ή  λόγω του αέρα  ελευθερίας που ακολούθησε την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
• Δεν ήταν απόρροια μόνο του Ενωτικού Δημοψηφίσματος της 15^ης Ιανουαρίου 1950 ούτε και στιγμιαίος θυμός κι αγανάκτηση στο ΟΥΔΕΠΟΤΕ του Hopkinson

Είχε μακρύτερες ρίζες, που είχαν την φύτρα τους στην Ελληνική ιστορία:

Είναι φανερόν ότι ο πολιτικός αρχηγός της ΕΟΚΑ, Μακάριος, και ο στρατιωτικός αρχηγός, Διγενής, είχαν έλθει τότε, αντιμέτωποι με την Ελληνική ιστορία.

Στο επίκεντρο του Αγώνα, ήταν η ελευθερία  που, σήμερα, θεωρείται από πολλούς ως δεδομένη κι αυτονόητη

Παραφράζοντας τον Οδυσσέα Ελύτη « η ελευθερία δεν ήταν μια νοσταλγία. Ούτε, πολύ περισσότερο, μια ανταμοιβή. Ήταν ένα δικαίωμα»

Μέχρι σήμερα, οι τότε αποικιοκράτες συνεχίζοντας την αποδόμηση του επικού εκείνου Αγώνα, της  κορυφαίας, ίσως, στιγμής εις την μακραίωνον ιστορία μας, αποκαλούν τους ήρωες μας τρομοκράτες! Και δεν βρέθηκε κάποιος από τους ηγέτες μας να θέσει ενώπιον τους αυτή την αισχρή κι ελεεινή ιστορική απρέπεια.

• Να τους υπενθυμίσει για ένα δικό τους «τρομοκράτη», αυτή την φορά. Τον Λόρδο Βύρωνα. Που πήρε, και αυτός, την ίδια με τον Ευαγόρα  ανηφοριά, για την ελευθερία, σε μια άλλη ιστορική  καμπή του Ελληνισμού: Αυτή της  Ελληνικής Επανάστασης του 1821

Είναι πασιφανές! Οι αποικιοκράτες, ουδέποτε μας έχουν  συγχωρέσει!

Μα, με  ποιό μέτρο είχαν μετρήσει τους αγωνιστές μας, τέλος πάντων;

Τελικά, όπως έγραψε ο ιστορικός Πέτρος Παπαπολυβίου, με τον Αγώνα της ΕΟΚΑ « επιβεβαιώθηκε ξανά, η ηθική  και στρατιωτική ήττα της Αποικιοκρατίας, των μεθόδων της και των νοσταλγών της».

Θεωρώ επιτακτικό -και παρακαλώ να μου επιτραπεί- να αφιερώσω το υπόλοιπο μέρος του πανηγυρικού απευθυνόμενος στους ήρωες μας:

Αδέλφια.

Μαζευτήκαμε  ξανά.

Να σας τιμήσουμε.

Να θαυμάσουμε την αρετή σας

Την ανδρεία σας

Το απροσμέτρητο σθένος σας

Να αναλογιστούμε ξανά το μέγεθος της  θυσίας σας

Μαζευτήκαμε εδώ γιατί έχουμε ανάγκη να αντλήσουμε από σας!

Αλλά, και για ένα άλλο λόγο: Οφείλουμε να σας ενημερώσουμε για τα δικά μας πεπραγμένα

Να  κάνουμε τον δικό μας απολογισμό.

Λοιπόν, αδέλφια.

Ξεχάσαμε τον Καποδίστρια, του οποίου η μητέρα είχε ρίζες από την Κύπρο, που από τον προπερασμένο αιώνα μας συμβουλεύει:

« Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση εις την καρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικόν. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης….».

Γίναμε αγνώριστοι.

• Προσπαθούμε, ακόμη, να διαπιστώσουμε τι επιτέλους επιδιώκουν οι εισβολείς
• Κάθε φορά που προβαίνουμε σε παραχώρηση, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την επόμενη που επιζητά η κατοχική δύναμη!
• Προσπαθούμε να πείσουμε τον εισβολέα ότι με την λύση του Κυπριακού θα εξυπηρετηθούν και τα δικά του συμφέροντα!

Κι όλα αυτά, τα ονομάσαμε ρεαλισμό και φρονιμάδα, ξεχνώντας την ρήση του Θουκυδίδη που μας  συμβουλεύει δια μέσου των αιώνων:

• «Το δε σώφρων, του ανάνδρου πρόσχημα»

Σήμερα -και μετά από 50 χρόνια- δεν αντιληφθήκαμε ακόμα αυτό που είπε ο μακαριστός Πρέσβυς Χρίστος Ψιλογένης: Ό,τι η  Τουρκία δεν ενδιαφέρεται για τις προϋποθέσεις μιας βιώσιμης λύσης αλλά για τούς όρους μιας ουσιαστικής παράδοσης

Δυστυχώς, σήμερα δεν αναλογιζόμαστε, όσο θα έπρεπε, το καθήκον μας προς τον τόπο.

• H ευμάρεια και το κυνήγι του πλούτου κάνουν να ηχεί παράξενα στ΄αυτιά μας εκείνο του ΟΥ που ο Κυριάκος πέταξε κατάμουτρα προς τον  Χάρτινγκ: « Εξοχώτατε, ου περι  χρημάτων των αγώνα ποιούμεθα»
• Σήμερα, μετά βίας να ακουστεί η λέξη απελευθέρωση
• Την μείωση της  στρατιωτικής θητείας στους 14 μήνες, την  θεωρούμε  επίτευγμα
• Την ενίσχυση της άμυνας την θεωρούμε χαμένα λεφτά
• Ξένες Πρεσβείες χρηματοδότησαν Γλωσσάρι για να μας μάθουν πως να μιλούμε
• Για να καλοπιάσουμε τους συνομιλητές μας, φτάσαμε στην κατάντια να αναιρέσουμε την υπογραφή των γονιών μας: Ψηφίσαμε νόμο να μην γίνεται ούτε μια 10λεπτη αναφορά για το  Ενωτικό Δημοψήφισμα του 1950!
• Φροντίσαμε να παραδώσουμε -διπλωμένη και καθαρισμένη- την σημαία του κατακτητή  που το 2019 κατέβασε από τον ιστό, 16χρονος Ελληνοκύπριος έφηβος από το σχολείο του κατεχόμενου χωριού του Γρηγόρη, την Λύση!

Αλλά και κάτι χειρότερο, αδέλφια:

Και δυστυχώς, ατιμωτικό!

• Υπό το βάρος της σημερινής δεινής μας θέσης και με τον Τούρκο εισβολέα να μάς απειλεί με εξανδραποδισμό, μερικοί από εμάς έφθασαν στο σημείο να θεωρούν ότι δεν έπρεπε να είχε διεξαχθεί ο Αγώνας!
• Θεωρούν, ότι οι αδίστακτοι αποικιοκράτες θα μας δώριζαν στο πιάτο την ελευθερία μας!

Παραγνωρίζουμε ότι στην εξίσωση προστέθηκαν λανθασμένες πολιτικές αποφάσεις, και η προδοσία του 74

Παραγνωρίζουμε  αυτά που είπε ο Καζαντζάκης:

Δεν είναι η λευτεριά πέσε πίτα να σε φάω. Είναι κάστρο, και το παίρνεις με το σπαθί σου. Όποιος δέχεται από ξένα χέρια τη λευτεριά, είναι σκλάβος.

(«Καπετάν Μιχάλης»)

Αδέλφια.

Λυπούμαι που σας πίκρανα.

Τόσα  χρόνια μετά την θυσία σας, αυτός είναι ο θλιβερός απολογισμός μας.

Εδώ είναι  η γη που την καθηγιάσετε με το δικό σας αίμα.

Απ΄εδώ πέρασε ένας Κίμωνας που και Νεκρός Ενίκα.

Που διαψεύδει και ρεζιλεύει εκείνους που μας εγκατέλειψαν γιατί …«η Κύπρος κείται μακράν»!

Εδώ, θυσιάστηκε ο Ονήσιλλος που μετουσίωσε σε πράξη τα μηνύματα του Παυσανία και του Περικλή.

Αν πράγματι σας κοιτάξουμε στα μάτια τότε θα μπορούμε να αναλογιστούμε ότι χρέος και καθήκον μας είναι:

• να πείσουμε τα παιδιά μας ότι είναι ύψιστη τιμή και περηφάνεια να υπηρετούν την αιμάσσουσα πατρίδα είτε σαν στρατιώτες είτε σαν έφεδροι
• να  μεταφέρουμε στα παιδιά μας ότι απελευθέρωση νοείται μόνο με τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής

Όταν αυτοί που μας απειλούν  ότι θα έλθουν  νύχτα, μάς  επιβάλουν τον πόλεμο, τότε

• Θα πρέπει να βρουν απέναντι τους, ψυχωμένα τα παιδιά μας, που μονιασμένα, άριστα  εξοπλισμένα και  καλά  προετοιμασμένα,  να υπερασπιστούν  τον τόπο, βαδίζοντας όχι μέσα  από τους ανέμους της προδοσίας αλλά μέσα από τους ανέμους της ιστορίας μας.

 

• Εσείς, ανταποκριθήκατε στο κάλεσμα των καιρών! Εμείς, καλούμαστε να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα της επιβίωσης.

Το καλύτερο μνημόσυνο για σας είναι να διατηρήσουμε την μνήμη σας σαν μια πυρακτωμένη δάδα που να θερμαίνει τις ψυχές μας και ν’ αποτελεί την  πυξίδα στον δύσκολο αγώνα  για επιβίωση κι απελευθέρωση της πατρίδας μας

• Να μην ξεστρατίσουμε από τον δρόμο της τιμής και του χρέους
• Να μην σταματήσουμε ποτέ να υπερασπιζόμαστε τα ανθρώπινα μας δικαιώματα.

Εξ άλλου μάς καθοδηγούν οι στίχοι του Μόντη, που έγραψε για σένα, Γρηγόρη:

«Να πάρουμε το τελευταίο σου βλέμμα

να μας κοιτάζει να μην ξεστρατίσουμε,

να πάρουμε την τελευταία σου εκπνοή

να ‘χουμε οξυγόνο ν᾽αναπνέουμε χιλιάδες χρόνια,

να πάρουμε τις τελευταίες σου λέξεις

να ‘χουμε να τραγουδάμε, ανεξάντλητα εμβατήρια για τη λευτεριά…»

Τελειώνω, απευθύνοντας σε σας μερικούς στίχους από τον Ύμνο στους Πεσόντας:

«Ανδρείοι σεις πού είπατε

Για την πατρίδα μαχόμαστε, για την πίστη, τα παιδιά, για τις γυναίκες, τους βωμούς και την λευτεριά»

Ανδρείοι σεις που την ζωή σας προσφέρατε για τους άλλους

Αθάνατοι να μείνετε στον αιώνα!

Τιμή και δόξα σε σας!