Παραφράζοντας τον Μαρξ, ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, αν όχι πάνω από όλο τον κόσμο.
Αυτό της Ακροδεξιάς.
Οι εκλογές στην Ιταλία επιβεβαίωσαν την ραγδαία άνοδο της. Κάποιοι μιλούν και για νεοφασισμό,κάτι που με την αυστηρή επιστημονική-κοινωνιολογική έννοια δεν ισχύει διότι δεν προτείνεται ένα ολοκληρωμένο σύστημα φασιστικής διακυβέρνησης όπως αυτά που γνωρίσαμε στην Ιταλία του Μουσολίνι ή αλλού. Ασφαλώς και η Ακροδεξιά υιοθετεί κάποιες αρχές η και σύμβολα του φασισμού, αλλά δεν προτείνει κατάργηση της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Άλλωστε καθ΄οδόν προς την εξουσία τα ακροδεξιά κόμματα βάζουν πολύ νερό στο κρασί τους. Επιπλέον για την ώρα συμμετέχουν σε συμμαχικές κυβερνήσεις με άλλα κόμματα της Δεξιάς.
Υπάρχουν φυσικά και οι γκρίζες ζώνες. Πολλοί κατατάσσουν στην ακροδεξιά τον τραμπισμό, τον Ορμπάν στην Ουγγαρία και το κόμμα του,στην Πολωνία τον Γιαρόσλαφ Κατσίνσκι, ηγέτη του κόμματος Δικαίου και Δικαιοσύνης, κυβερνητικό εταίρο και πρώην πρωθυπουργό, ενώ αυτές οι γκρίζες ζώνες ανάμεσα στη Δεξιά και την Ακροδεξιά παρουσιάζονται και αλλού. Στην Ελλάδα για παράδειγμα ο Μητσοτάκης και η ΝΔ αφομοίωσαν την Ακροδεξιά που προέρχεται από το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη(ΛΑΟΣ-Λαϊκός Ορθόδοξος Συνασπισμός) με τρεις βασικούς υπουργούς στην κυβέρνηση. Ενώ και στην Κύπρο είναι γνωστό ότι ο ΔΗΣΥ στέγασε ακροδεξιά στοιχεία.
Το ερώτημα βεβαίως που τίθεται είναι γιατί καλπάζει η Ακροδεξιά. Και γιατί εκτοπίζει ή διεμβολίζει τα παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα. Και γιατί τα σοσιαλιστικά κόμματα αποδυναμώνονται ή και εξαφανίζονται, όπως και τα κομμουνιστικά. Ζούμε σε μια εποχή πλανητικών ανακατατάξεων που επηρεάζουν και τα πολιτικά συστήματα. Αυτές οι ανακατατάξεις ξεκίνησαν με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης που αποτελούσε το αντίπαλο δέος της Δύσης. Και συνεχίζονται στις μέρες μας με τον πόλεμο στην Ουκρανία και το νέο Ψυχρό Πόλεμο.
Οι χώρες της Δύσης γνώρισαν μια περίοδο ευημερίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δημιουργήθηκε από την Αριστερά το κοινωνικό κράτος που περιόρισε τις ανισότητες και που έγινε αποδεκτό και από τα συντηρητικά κόμματα. Με την εξαφάνιση του αντιπάλου δέους σταδιακά αποδομήθηκε το κοινωνικό κράτος και αυξήθηκαν οι ανισότητες και η φτωχοποίηση ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων. Ο νεοφιλελευθερισμός, με τη θεωρητική στήριξη της Σχολής οικονομολόγων του Σικάγου με επικεφαλής τον γνωστό οικονομολόγο Μίλτον Φρίντμαν,γνωστός και ως θατσερισμός ή και ριγκανισμός, επιβλήθηκε ως η νέα ιδεολογία που διέλυσε ότι ήταν δημόσιο αγαθό και το παρέδωσε στον ιδιωτικό τομέα και τα μεγάλα συμφέροντα.
Κάπως έτσι οδηγηθήκαμε στην παγκόσμια οικονομική κρίση, τα μνημόνια στην Ελλάδα και το κούρεμα στην Κύπρο. Η ανεξέλεγκτη παγκοσμιοποίηση και τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα, αποτέλεσμα της αποικιοκρατίας, των πλανητικών ανισοτήτων και των πολέμων της Δύσης, επιδείνωσαν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, πόλεμος ουσιαστικά της Δύσης με την Ρωσία, μετατρέπει τον πλανήτη σε κόλαση.
Από τη στιγμή που η Αριστερά, τα κόμματα της, οι οργανώσεις της, τα συνδικάτα,όλα φθίνουν, δεν έχουν εναλλακτική πρόταση ή όραμα, το κενό καλύπτεται από την Άκρα Δεξιά και διάφορες νεοφασιστικές οργανώσεις. Η κοινωνία φτωχοποιείται αλλά ταυτόχρονα και συντηρητικοποιείται.
Ακόμη και οι διανοούμενοι συνηρητικοποιούνται και συντάσσονται αν όχι με την Άκρα Δεξιά, με τα ποιο δεξιά συντηρητικά πολιτικά σχήματα.
- Υ.Γ. 1
Βαλτώνει και γίνεται τοξική η προεκλογική καμπάνια για τις προεδρικές εκλογές στην Κύπρο. Είναι φυσιολογικό από τη στιγμή που οι τρείς κύριοι υποψήφιοι προέρχονται από τον ίδιο πολιτικο-ιδεολογικό χώρο, δεν έχουν κάποιο όραμα για τον τόπο, τουλάχιστον μέχρι στιγμής δεν φαίνεται κάτι τέτοιο, και οι όποιες διαφορές τους, τόσο στο Κυπριακό όσο και στα κοινωνικά προβλήματα, την οικονομία, την παιδεία και τον πολιτισμό, εξαντλούνται στις αποχρώσεις. Οι δύο, Αβέρωφ Νεοφύτου και Νίκος Χριστοδουλίδης δηλώνουν συναγερμικοί, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης δεν έχει κομματική ταυτότητα. Δεν μιλούν φυσικά για τη διαφθορά επειδή είτε συμμετείχαν στην απερχόμενη κυβέρνηση, είτε την στήριζαν, είτε συνδέονταν μαζί της. Και κατά βάθος όποιος και να εκλεγεί δεν θα υπάρξει ρήξη με το παρελθόν. Ειδικά αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, θα παραμείνουμε στην ευθεία γραμμή Αναστασιάδη. Ασφαλώς θα χρειαστεί, πέρα από τα δημοσκοπικά δεδομένα, να γίνει κάποια στιγμή και η βαθύτερη κοινωνιολογική ανάλυση των δυνάμεων εκείνων, καθώς και των συμφερόντων που δημιούργησαν αυτή τη δημοσκοπική δυναμική.
Ο μόνος υποψήφιος που προτείνει μια ρήξη με το παρελθόν είναι ο ανεξάρτητος υποψήφιος Γιώργος Κολοκασίδης. Αλλά η Κύπρος δεν φαίνεται να είναι έτοιμη για ρήξεις!
Το μεγάλο πρόβλημα είναι η χρεοκοπία του κυπριακού πολιτικού συστήματος. Των κομμάτων που αναζήτησαν ως υποψηφίους τους υπουργούς και συνεργάτες του απερχόμενου Προέδρου. Παγκόσμια πρωτοτυπία! Και μιλούν ότι θα φέρουν την αλλαγή!
- Υ.Γ. 2
Οι τουρκικές ενέργειες, με τελευταίες τις συναντήσεις εκπροσώπων του κατοχικού καθεστώτος με αξιωματούχους των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη και η απαίτηση για χωριστή συμφωνία με τον ΟΗΕ για την παρουσία της ΟΥΝΦΙΚΥΠ στην Κύπρο, κατά παράβαση των ψηφισμάτων του διεθνούς οργανισμού, δείχνουν ότι η Τουρκία δεν επιδιώκει προσάρτηση αλλά αναγνώριση ή τουλάχιστον αναβάθμιση των κατεχομένων. Σε όλες αυτές τις ενέργειες η Λευκωσία έμεινε σιωπηλή και οι υποψήφιοι για την προεδρία της Δημοκρατίας περί άλλων πολλών τυρβάζουν. Το σημαντικό ήταν να ακυρωθεί η συνάντηση με τον Λαβρόφ! Και για την Αθήνα φυσικά η Κύπρος κείται μακράν.
- Πανεπιστημιακός, συγγραφέας της μυθιστορηματικής τριλογίας ΝΟΜΑΔΑΣ, Αθήνα, Εκδόσεις Βακχικόν, 2017-2019. Τώρα κυκλοφορεί και το νέο του μυθιστόρημα, ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ/ΣΤΟ ΥΦΑΝΤΟ ΤΟΥ ΄21, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο. Email, Stephanos.constantinides@gmail.com