Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το διάγγελμα του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν συνιστά μία καμπή στον πόλεμο ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση.
Το διάγγελμα αυτό πρέπει να ιδωθεί και σε συνάρτηση με τα δημοψηφίσματα στις περιοχές που ελέγχει η Ρωσία και που θα ενσωματωθούν σε αυτή, οπότε η Μόσχα θα θεωρεί ότι ο πόλεμος διεξάγεται στην ίδια την ρωσική επικράτεια.
Ήταν αναμενόμενο ότι η ρωσική πλευρά θα έριχνε στη μάχη μεγαλύτερες στρατιωτικές δυνάμεις για να συγκρατήσει την ουκρανική αντεπίθεση, στον σχεδιασμό της οποίας συμμετείχαν δυτικοί στρατιωτικοί. Η κλιμάκωση του πολέμου θα υποχρεώσει και τη Δύση να έχει ακόμη μια μεγαλύτερη συμμετοχή στην καθοδήγηση και τους σχεδιασμούς της ουκρανικής αντεπίθεσης. Θα συνεχιστεί επίσης η αποστολή εξελιγμένου δυτικού οπλισμού στην Ουκρανία. Κάτι που θα υποχρεώσει τη Ρωσία να κλιμακώσει τους βομβαρδισμούς στρατιωτικών στόχων αλλά πιθανόν και πολιτικών υποδομών προκειμένου να καταστραφεί η ουκρανική στρατιωτική μηχανή.
Ο φόβος της χρήσης πυρηνικών όπλων έρχεται ξανά στην επιφάνεια καθώς η Μόσχα δεν θα μπορούσε εύκολα να αποδεχθεί μια ήττα που θα ήταν το αποτέλεσμα της συνδυασμένης επίθεσης της Δύσης. Αν και η πιθανότητα αυτή είναι μάλλον απομακρυσμένη, δεν μπορεί και να αποκλειστεί, όχι τόσο στο επίπεδο ενός πυρηνικού πολέμου ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία όσο στην πιθανή χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων στην ίδια την Ουκρανία. Σε κάθε περίπτωση το μήνυμα από το διάγγελμα του Πούτιν προς τη Δύση είναι καθαρό. Και αυτό γιατί θεωρεί ότι η Δύση έχει κηρύξει ένα ολοκληρωτικό πόλεμο στη Ρωσία και είναι υποχρεωμένη να αμυνθεί.
Αν λάβουμε δε υπόψη, όπως αναφέρθηκε ήδη, ότι μετά την πιθανή ενσωμάτωση στη ρωσική επικράτεια των ανατολικών περιοχών της Ουκρανίας και η όποια δυτική εμπλοκή στον πόλεμο θα αντιμετωπίζεται πια ως επίθεση εναντίον της ίδιας της Ρωσίας, το κλίμα επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο. Καθώς μάλιστα στη Μόσχα πιστεύουν ότι στόχος της Δύσης είναι ο ίδιος ο κατακερματισμός της Ρωσίας, αυτό εξηγεί και την έμμεση απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων.
Η ρωσική κλιμάκωση του πολέμου ως απάντηση στη Δύση ενέχει ασφαλώς μεγάλους κινδύνους για την παγκόσμια ειρήνη ενώ θα αποσταθεροποιήσει ακόμα περισσότερο και την παγκόσμια οικονομία. Αν στο στρατιωτικό επίπεδο η Ρωσία δεν τα πήγε και τόσο καλά, στον οικονομικό πόλεμο με τη Δύση φαίνεται να είναι η κερδισμένη. Μεγάλος δε χαμένος αυτού του οικονομικού πολέμου είναι η Ευρώπη που αποσταθεροποιείται συνεχώς έχοντας απωλέσει και τη σχετική αυτονομία της αποδεχόμενη την αμερικανική ηγεμονία.
Σε κάθε περίπτωση το διάγγελμα Πούτιν και η επιμονή της Δύσης να ταπεινώσει τη Ρωσία απομακρύνει κάθε ενδεχόμενο να υπάρξει κάποια ειρηνική πορεία για την επίλυση του ουκρανικού προβλήματος και τη σταθεροποίηση του διεθνούς συστήματος και ιδιαίτερα της διεθνούς οικονομίας. Ασφαλώς μεγάλες δυσκολίες αναμένουν και την ίδια την Ρωσία. Δεν είναι εύκολη η επιστράτευση 300 χιλιάδων νέων, η εκπαίδευση τους και η αποστολή τους στο μέτωπο. Περισσότερο όμως θα πληρώσουν οι φτωχότερες χώρες και τα φτωχότερα στρώματα ακόμη και των ανεπτυγμένων χωρών. Και θα συνεχίσουν να πλουτίζουν οι πολυεθνικές των όπλων και της ενέργειας.
Στα καθ’ημάς δύσκολες μέρες περιμένουν Ελλάδα και Κύπρο. Δεν είναι ότι συνταχτήκαμε με το δυτικό στρατόπεδο. Άλλωστε δεν είχαμε και μεγάλη επιλογή από τη στιγμή που και οι δύο χώρες είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η δε Ελλάδα είναι επιπλέον και μέλος του ΝΑΤΟ. Όμως και άλλες χώρες ανήκουν στο δυτικό στρατόπεδο αλλά δεν συντάχθηκαν χωρίς όρους με τη Δύση. Δεν διέκοψαν τους διαύλους επικοινωνίας με τη Ρωσία ούτε και με τον υπόλοιπο κόσμο για να υπηρετήσουν την αμερικανική ηγεμονία. Τα παραδείγματα είναι πολλά και δεν θα αναφέρω μόνο την Τουρκία που αναδεικνύεται σε συνομιλητή ταυτόχρονα της Δύσης και της Ρωσίας. Υπάρχουν όμως και χώρες του ΝΑΤΟ και χώρες της ΕΕ που τοποθετήθηκαν με βάση τα εθνικά τους συμφέροντα. Το ίδιο και χώρες του ευρύτερου δυτικού στρατοπέδου με χαρακτηριστικά παραδείγματα το Ισραήλ και την Ιαπωνία. Η Ελλάδα όμως και η Κύπρος ακολουθούν την πολιτική του «δεδομένου» που μόνο ζημιά θα επιφέρει στα δικά τους συμφέροντα. Πολιτική όχι ισότιμης συμμαχικής αλληλεγγύης αλλά προσομοιάζουσα με δουλικότητα. Τελευταίο επεισόδιο σε αυτή την πολιτική του «δεδομένου» και του βασιλικότερου του βασιλέως, η μονομερής ακύρωση από τον Αναστασιάδη της συνάντησης του με τον Λαβρόφ, τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών. Στα Ηνωμένα Έθνη και ο Μητσοτάκης συνέχισε τον πόλεμο που «κήρυξε» κατά της Ρωσίας! Την ίδια ώρα που άλλες χώρες, τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της ΕΕ, διατηρούν ανοιχτούς διαύλους με τη Μόσχα.
Αλλά εμείς όχι μόνο «ανήκομεν εις την Δύσιν» αλλά θυσιάζουμε και τα συμφέροντα μας για να υπηρετούμε χωρίς κανένα αντάλλαγμα την αμερικανική ηγεμονία και το ΝΑΤΟ.
- Πανεπιστημιακός, συγγραφέας της μυθιστορηματικής τριλογίας ΝΟΜΑΔΑΣ, Αθήνα, Εκδόσεις Βακχικόν, 2017-2019. Τώρα κυκλοφορεί και το νέο του μυθιστόρημα, ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ/ΣΤΟ ΥΦΑΝΤΟ ΤΟΥ ΄21, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο. Email stephanos.constantinides@gmail.com