Διάγγελμα Πούτιν: «Ελευθερία – Αυτοδιάθεση – Ένωση»

Η αδικία αυτής της θεώρησης των πραγμάτων, φαίνεται πως ήταν το κεντρικό μήνυμα του χθεσινού διαγγέλματος του κ. Πούτιν.

• Μάριος Πουλλικκάς

Έχοντας ως βάση των επιχειρημάτων του την Ιστορία, ο Πρόεδρος της Ρωσίας υποστήριξε το Δικαίωμα των Λαών στην Αυτοδιάθεση.

Προχώρησε μάλιστα και ένα βήμα παραπέρα, αναγνώρισε λάθη του παρελθόντος και δήλωσε έτοιμος να τα διορθώσει με όποιο κόστος.

Τί σημαίνει όμως «Λαός»; Ποια τα χαρακτηριστικά του; Ποιες οι διαφορές από τον όρο «Κοινότητα»;

«Λαός» χαρακτηρίζεται ένας πληθυσμός ανθρώπων με κοινή ιστορία, γλώσσα, παραδόσεις, ήθη και έθιμα, ο οποίος ζει για αιώνες μέσα σε συγκεκριμένα γεωγραφικά όρια (Εδαφική Επικράτεια), παράγοντας Ιστορία και Πολιτισμό. Τα ισχυρότερα εκ των Δικαιωμάτων των Λαών είναι αυτό της «Αυτοδιάθεσης» (να αποφασίζουν για το μέλλον τους) και της «Υπεράσπισης των Συνόρων» τους. Η ενιαία Εδαφική Επικράτεια, αποτελεί δηλαδή απαραίτητο κριτήριο για τον χαρακτηρισμό ενός πληθυσμού ως «Λαός».

Στο σύγχρονο πολιτικό χάρτη, η εικόνα των «Λαών» αποτυπώνεται στα «Κράτη» με τη μορφή που έχουν πάρει τα τελευταία 200 χρόνια. Μια πιο προσεκτική ανάγνωση όμως, φανερώνει περιπτώσεις Λαών οι οποίοι «παγιδεύτηκαν» μέσα στα σημερινά Κράτη ως συνέπεια προηγούμενων επεκτάσεων κάποιων Βασιλείων ή Αυτοκρατοριών, κάποιων συμφωνιών, ή Συνθηκών λήξης κάποιου πολέμου.

Σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται (ή έστω διεκδικούν να συμπεριληφθούν) οι Λαοί της Σκωτίας, Καταλονίας, Βάσκων, Κούρδων, κλπ. Για τον καθένα από αυτούς, υπάρχει μια διαφορετική ιστορία με την ίδια όμως κατάληξη. Στην ίδια κατηγορία και ο Ελληνισμός της Κύπρου, ο οποίος παγιδευμένος μέσα στη Βρετανική Αυτοκρατορία, διεκδίκησε το 1950 το Δικαίωμα να αποφασίσει για το μέλλον του. Σε αυτήν ακριβώς την κατηγορία, τοποθέτησε με το διάγγελμα του ο κ. Πούτιν, τους λαούς της Κριμαίας και της ανατολικής Ουκρανίας. Με βάση Ιστορικά τεκμήρια, με πληθυσμιακή ομοιογένεια της τάξης του 85% και με αδιαμφησβήτητη Εδαφική Επικράτεια, ο πρόεδρος της Ρωσίας εμφανίστηκε υπέρμαχος του Δικαιώματος της Αυτοδιάθεσης των Λαών της ανατολικής Ουκρανίας και της αποκατάστασης του Δικαίου.

Είτε συμφωνεί κάποιος είτε διαφωνεί με τον Ρώσο πρόεδρο για την περίπτωση αυτή, το σίγουρο είναι πως η πολιτική διευθέτηση του καθορισμού των «Κρατών», δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να διαγράψει την ιστορική πραγματικότητα της ύπαρξης αυτών των Λαών, ούτε και να τους αποαναγνωρίσει την κυριότητα της Εδαφικής τους Επικράτειας.

Στον αντίποδα και προκειμένου να απαλειφθεί ο κάθε συνειρμός με το παράνομο «ψευδοκράτος» στην κατεχόμενη Κύπρο, «Κοινότητα» ορίζεται η ξεχωριστή ομάδα ανθρώπων η οποία ζει ανάμεσα στον πληθυσμό ενός Λαού, μέσα στα Γεωγραφικά όρια αυτού του Λαού και που μπορεί ή όχι, να αποτελούσε μέρος της ιστορίας αυτού του Λαού. Σε καμία περίπτωση οι Κοινότητες δεν έχουν το Δικαίωμα της «Αυτοδιάθεσης», ακριβώς επειδή δεν διαθέτουν Εδαφική Επικράτεια. Αυτά ήταν και τα χαρακτηριστικά της μουσουλμανικής μειονότητας στην Κύπρο («Τουρκοκύπριοι»).

Οι Τούρκοι, έχοντας εις γνώση αυτά τα πολύ βασικά δεδομένα, αποφάσισαν να «δημιουργήσουν» Εδαφική Επικράτεια για τους «Τουρκοκύπριους». Μόνο τότε θα μπορούσαν να επικαλεστούν το Δικαίωμα στην Αυτοδιάθεση. Αυτός ο στόχος τέθηκε από το 1956 και σε αυτό αποσκοπούσαν τόσο τα γεγονότα του ’63-64 (ως πρώτο βήμα), όσο και αυτά του ’74. Μέσα από την εισβολή, την κατοχή αλλά κυρίως με τη βίαιη Ανταλλαγή Πληθυσμών, δημιούργησαν Έδαφος με σαφή όρια και πληθυσμό με ομοιογένεια. Αν η κυβέρνηση Αναστασιάδη, το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ, συνεχίσουν την ίδια πορεία με τα «Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης», με αναγνώριση αεροδρομίου Τύμπου, με Ενδιάμεση Συμφωνία κλπ., τότε αυτό που θα πετύχουν τελικά θα είναι η αναγνώριση δεύτερου Λαού στην Κύπρο.

Με λίγα λόγια, αν ο Ερντογάν αποφασίσει τώρα να προχωρήσει σε Προσάρτηση των κατεχομένων θα είναι παράνομος από όλες τις απόψεις, αλλά αν ΕΜΕΙΣ αναγνωρίσουμε Λαό – Έδαφος – Διοίκηση στα κατεχόμενα, τότε ΕΜΕΙΣ θα τους δώσουμε το ελεύθερο να επικαλεστούν το Δικαίωμα στην Αυτοδιάθεση.

Κατά συνέπεια, η Ιστορία γεννά Δίκαιο αλλά και οι λανθασμένοι πολιτικοί χειρισμοί μπορούν να κάνουν το ίδιο.

Αν εμείς τα κάναμε και εξακολουθούμε να τα κάνουμε θάλασσα, δεν φταίνε οι Λαοί που αγωνίζονται για την Ελευθερία τους. Δεν φταίνε όσοι βρέθηκαν παγιδευμένοι σε Κράτη μαριονέτες, σε Κράτη δημιουργήματα των πολιτικών και όχι της Ιστορίας.

Διεκδικήσαμε το Δίκαιο μας και μας γύρισαν όλοι την πλάτη.

Τώρα, πριν γυρίσουμε την πλάτη σε άλλους, ας εξετάσουμε πρώτα αν το Δίκαιο είναι με το μέρος τους.