Απάντηση για την Οριζόντια Ψηφοφορία
Tο επιχείρημα -σε σχετική ερώτηση*- που καταθέτω είναι το εξής
Η Κύπρος, είναι ένα νέο κράτος και μια ανώριμη, ακόμη, πολιτικά κοινωνία.
Οι πολίτες σε πολύ μεγάλο βαθμό εξαρτώνται πελατειακά από τα κόμματα.
Ενώ τα κόμματα λειτουργούν πρωτίστως στη βάση πελατειακών σχέσεων και όχι στη βάση ιδεολογοπολιτικών προσεγγίσεων.
Στη βάση αυτή, που βέβαια μπορείς να διαφωνείς Παύλο, αν εφαρμοστεί η οριζόντια ψηφοφορία θα οδηγήσει σε σοβαρό περιορισμό της δημοκρατίας.
Δεν πρέπει να ξεχνάς ότι η Οριζόντια Ψηφοφορία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το πλειοψηφικό σύστημα. Για να εκλεγεί κάποιος θα πρέπει να πάρει τους περισσότερους σταυρούς/ψήφους.
Επομένως αν υποθέσουμε ότι εφαρμόζεται η Οριζόντια Ψηφοφορία, είτε πλήρως, είτε μερικώς στο μέρος που θα εφαρμοστεί θα πρέπει να ισχύσει το πλειοψηφικό σύστημα.
- Ο κατάλογος των υποψηφίων προς επιλογή με οριζόντια ψηφοφορία, θα περιέχει κατά τη γνώμη μου:
1. Κομματικούς υποψηφίους – έντονα χρωματισμένους και προβεβλημένους κομματικά υποψήφιους.
2. “Ανεξάρτητους” υποψήφιους, που θα είναι ουσιαστικά κάποιες προσωπικότητες αχρωματιστες ή μερικώς χρωματισμένες κομματικά που έχουν όμως και άλλα χαρακτηριστικά (εντιμότητα, δημοσιότητα, κ.λπ). Και θα είναι επιλογές των κομμάτων.
3. Πραγματικά ανεξάρτητοι.
Τα κόμματα της Κύπρου “ελέγχουν” ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού των ψηφοφόρων και θα τους κατευθύνουν. Θα ψηφίζουν μεν οριζόντια και θα επιλέγουν αλλά θα επιλέγουν, οι πλείστοι, αυτούς που θα υποδειχθούν από τα κόμματα τους. Και επειδή η Οριζόντια Ψηφοφορία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το πλειοψηφικό θα εκλεγούν αυτοί.
Σου θυμίζω Παύλο, ότι το 1976 η Κύπρος είχε πλειοψηφικό και οριζόντια ψηφοφορία και θυμάσαι τι έγινε.
Ακόμη και τώρα με την ενισχυμένη αναλογική και τα κόμματα κάνουν “ανοίγματα” με τους “συνεργαζόμενους”, “αριστείνδιν” για να μην τους φύγει κανένας ψήφος.
Θέλεις ποδοσφαιριστή έχουν. Θέλεις ηθοποιό έχουν, θέλεις Απορριπτικό έχουν, θέλεις Ενδοτικό έχουν. Έχουν απ’ όλα.
Αυτό θα μας οδηγήσει σε μια Βουλή όπου θα πλειοψηφούν τα δύο μεγάλα κόμματα και ειδικά το πρώτο. Μπορεί να υπάρξουν κάποιες πραγματικά φωτεινές εξαιρέσεις. Αν υπάρξουν θα είναι μεμονωμένες.
Οι εκλογές δεν είναι καλλιστεία για να επιλέξω τους πιο όμορφους. Είναι, θα έπρεπε να είναι μάλλον, ανταγωνισμός πολιτικών προσεγγίσεων.
Επομένως, η πρόταση μου για ένα πιο δημοκρατικό σύστημα επικεντρώνεται στα εξής:
1. Κοινοβουλευτική δημοκρατία
2. Απλή χωρίς περιορισμούς αναλογική με τα υπόλοιπα να παραμένουν στην επαρχία (δες άλλη σχετική μου ανάρτηση)
3. Δύο θητείες μέγιστο, για κάθε εκλελεγμένο αξιωματούχο
4. Πιο άμεση και συμμετοχική δημοκρατία με χρήση της τεχνολογίας
5. Διαφάνεια με χρήση της τεχνολογίας
6. Ανακλητό για τις εκλεγμένες θέσεις
Ο Πολίτης είναι το κύτταρο της Δημοκρατίας και όχι τα κόμματα και πρέπει να αποκτήσει ξανά τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο πολιτειακό μας σύστημα.
- ”Αλέξανδρε η ανάλυση σου είναι αβάσιμη καθώς οι σταυροί προτίμησης δεν δόθηκαν υπερκομματικά αλλά σε μια μονοκομματική βάση” – Παύλος Κωστέας (Paul Costeas *)