Βουλευτικές εκλογές και ΛΟΑΤ+ ατζέντα.
Την ίδια ώρα που πολλοί ψηφοφόροι προσπαθούν να αξιολογήσουν υποψηφίους με βάση τα βιογραφικά τους, τις κοκορομαχίες τους, ή έστω τις θέσεις στο κυπριακό και στη διαφθορά, οι νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, μεταξύ αυτών και το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών στην τεκνοθεσία ή η νομική αναγνώριση της αλλαγής φύλου σε ανήλικους, μαγειρεύονται προς ψήφιση.
Πολλές φορές, οι ίδιοι οι βουλευτές δεν παρακολουθούν καθόλου τις εξελίξεις και τη δημόσια συζήτηση που υπάρχει (στην Ελλάδα ο δεύτερος νόμος ψηφίστηκε το 2017) και μες την άγνοιά τους, θα κληθούν να ψηφίσουν ό,τι τους πασάρει η ομολογουμένως αυταρχική λοατ+ κοινότητα, που παίρνει χαρακτήρα μιας νέας θρησκείας που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.
Το δικαίωμα, λοιπόν, πολλών συνανθρώπων μας στην αμφιβολία, καθώς αφενός δεν υπάρχουν ξεκάθαρα επιστημονικά δεδομένα και αφετέρου, κάποια απορρέουν από ψευδοεπιστημονικές προσεγγίσεις, δαιμονοποιείται και οδηγείται στην πυρά, κατ’ αναλογία των φασιστικών πρακτικών.
Τίποτα δεν μπορεί να θέσει φραγμούς στο ολικό ξεχαρβάλωμα της ελευθερίας, που σηματοδοτεί η αποθέωση των ατομικών επιθυμιών και η φετιχοποίηση της σεξουαλικότητας.
Εάν λοιπόν τολμήσει κάποιος να αμφισβητήσει την απόλυτη αλήθεια των λοατ+, είναι αυτομάτως και ο απόλυτος εχθρός της δημοκρατίας, όπως οι ίδιοι/ες την αντιλαμβάνονται. Αυτές μάλιστα οι αντιορθολογικές βεβαιότητες παίρνουν έναν υποτιθέμενο μανδύα ανατρεπτικότητας, συμπαρασύροντας και καλοπροαίρετους.
Η θεσμική επιβολή αυτών των ανορθολογικών θεωριών μέσω της Βουλής, πρέπει όμως να αμφισβητηθεί στον πυρήνα της και όχι με άναρθρες κραυγές ακροδεξιών και συντηρητικών στρωμάτων. Οι «δικαιωματιστές», εξάλλου, έχουν παρεισφρήσει σχεδόν παντού, κυρίως σε ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, Οικολόγους, Αλλαγή Γενιάς, ακόμη και ΔΗΚΟ, ΔΗΠΑ κοκ.
Να αναδειχτεί πως το φύλο και η σεξουαλικότητα, αλλά και όλη η ανθρώπινη ύπαρξη, δεν μπορεί να ορίζεται αποκλειστικά ως «κοινωνική κατασκευή», με όρους ρευστότητας ωσάν να είναι πουκάμισα που αλλάζουν κατά το δοκούν και στη βάση ατελείωτων και εγωκεντρικών επιθυμιών, αλλά ως μια σύνθεση βιοψυχοκοινωνικών παραγόντων.
Ή το ότι, αυτή η ολική αποδόμηση του βιολογικού έναντι του ακραίου υποκειμενισμού, με όρους απόλυτου δίπολου, αποσκοπεί στην αποδόμηση της προσωπικότητας και την καθιστά έρμαιο των ορέξεων της αγοράς.
Επίσης, το ότι έμμεσα η άμεσα παράγει τον εκφυλισμό κάθε συλλογικής ταυτότητας που δύναται να δράσει απελευθερωτικά στα μεγάλα κοινωνικά και εθνικά ζητήματα, με πρώτο και κύριο τον ιστορικό θεσμό της οικογένειας. Αμφισβητώντας ουσιαστικά τις πραγματικότητες του φύλου και των γονεϊκών προτύπων στη διαμόρφωση όχι μόνο της ταυτότητας φύλου, αλλά και όλων των όψεων της ταυτότητας ενός συλλογικού υποκείμενου και όχι ατόμου.
Ή τέλος, το να κατοχυρώνεις νομικά, δημιουργώντας τις συνθήκες σε παιδιά να αμφισβητήσουν τον πυρήνα της ύπαρξης τους – με εξαίρεση ελάχιστες περιπτώσεις που ερμηνεύονται ιατρικά – μπορεί να δράσει όχι μόνο πολλαπλασιαστικά, αλλά και τραυματικά στις ευαίσθητες παιδικές ψυχές σε μια τόσο κομβική ηλικία.
Και την ίδια στιγμή, αυτοί που προωθούν αυτές τις δήθεν προοδευτικές πολιτικές, νομιμοποιούνται να εισβάλλουν σε άλλες χώρες, να ξεπατικώνουν εργασιακά δικαιώματα, να συγκαλύπτουν τη διαφθορά ή (πάμε στα δικά μας) να αμφισβητούν τις πραγματικότητες της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο.
Τι, δεν είναι δημοκράτες και υπέρ των ελευθεριών;
- Υ/γ: Είμαι υπέρ του σύμφωνου συμβίωσης και του πολιτικού γάμου ομόφυλων ζευγαριών, όπως και άλλων δικαιωμάτων.