Τα «κατορθώματα» ενός απροβίβαστου κράτους στην ΕΕ
Τις προάλλες, κάλεσα την Κυβέρνηση να κινηθεί έγκαιρα και σωστά αυτή τη φορά, ώστε να εγκαθιδρυθεί στην Κύπρο ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Εργασίας.
Από την Ομάδα των δέκα που εντάχθηκαν στην ΕΕ το 2004, είμαστε χωρίς έδρα Οργανισμού, ενώ τα υπόλοιπα κράτη απέκτησαν ήδη ένα ή περισσότερους.
Η ευκαιρία να «κερδίσουμε» Οργανισμό της ΕΕ, δόθηκε τρεις φορές.
Πρώτα, ήταν ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Ασύλου που κέρδισε η Μάλτα.
Αργότερα ήταν ο Οργανισμός για επιβολή της νομοθεσίας μέσω της κατάρτισης, τον οποίο «καταφέραμε» … να χάσουμε και κατέληξε στην Ουγγαρία (εντάχθηκε στην ΕΕ με την Κύπρο και είχε ήδη άλλο Οργανισμό). Τρίτη ευκαιρία προέκυψε πριν ένα χρόνο όταν η ΕΕ αποφάσισε την μετεγκατάσταση δύο Οργανισμών από τον Ηνωμένο Βασίλειο. Η Κυπρ. Κυβέρνηση διεκδίκησε τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων και μάλιστα μίσθωσε τις υπηρεσίες συμβουλευτικού οίκου για προώθηση του αιτήματός μας. Στην πορεία, διαπιστώθηκε ότι προσυμφωνήσαμε σε κριτήρια που αυτό-αποκλείστηκε η Κύπρος! Αυτό το «κατόρθωμα» δεν προβλήθηκε στην Κύπρο, αλλά προβάλλονται τα … εγκωμιαστικά σχόλια των αξιωματούχων της ΕΕ για τους δικούς μας. Μετά από τόσες αποτυχίες, αναπόφευκτα θα αποκτήσουμε κάποιον Οργανισμό και όσοι τώρα σιωπούν θα πανηγυρίζουν, όπως τον απροβίβαστο φοιτητή που μετά από πολλές αποτυχίες, κατάφερε να περάσει το μάθημα, ενώ οι άλλοι αποφοίτησαν ήδη.
Ενώπιον μας υπάρχει μια νέα ευκαιρία. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Εργασίας θα συνενώσει διάφορους φορείς (EURES, Τεχνικές Επιτροπές κ.ά.) στην εφαρμογή της ευρωπαϊκής εργασιακής νομοθεσίας και πολιτικής. Υπάρχει η ευκαιρία να αναβαθμίσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία και να αποκομίσουμε σημαντικά οικονομικά οφέλη με δεκάδες υψηλά αμειβόμενους υπαλλήλους, με εργοδότηση εγχώριου προσωπικού και πολλαπλασιαστικά οφέλη στην οικονομία (διαμονή, διατροφή, διακίνηση κλπ). Σε τέτοιες παραγωγικές πρωτοβουλίες η Κυβέρνηση αποτυγχάνει, αλλά στην πώληση ευρωπαϊκών διαβατηρίων (που αποτελούν δημόσιο πλούτο) σε μη-ευρωπαίους, τα καταφέρνει ώστε να έχουμε υπέρ-πολιτελείας άδεια κτίρια, ενώ άνθρωποι μας αδυνατούν να επιβιώσουν.
Παρεμπιπτόντως, κύρια ευρωπαϊκή εργασιακή πολιτική είναι η καθιέρωση ελάχιστου κατώτατου μισθού για όλους τους εργαζόμενους ανά κράτος (ανά τομέα/επάγγελμα), όπως επεσήμανε σε έκθεση του και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η Κύπρος ανήκει στα ελάχιστα κράτη της ΕΕ (5 από 28) χωρίς πανεθνικό σύστημα κατώτατου μισθού για όλους τους εργαζομένους.
Οι επιλογές του κράτους πρέπει να ωφελούν κατ΄αναλογίαν τους πλέον ευάλωτους και απροστάτευτους, ιδίως τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Η Κυβέρνηση και ο αρμόδιος Υπουργός απορρίπτουν την ευρωπαϊκή πολιτική και θεωρούν τον κατώτατο μισθό στην Κύπρο (υπάρχει μόνο σε 5-6 επαγγέλματα), υπερβολικά υψηλό. Η εργοδότηση με μισθό χαμηλότερο του κατώτατου φανερώνει χάσμα στην εφαρμογή της νομοθεσίας και την ανάγκη για αξιοπρεπή μισθό, όχι την ανάγκη για μείωση του κατώτατου μισθού.
Εμπιστεύομαι ότι σκεπτόμενοι πολίτες θα αξιολογήσουν τις πολιτικές έξω από τις παραδοσιακές κομματικές γραμμές.
Μια απλή σύγκριση ανάμεσα στην πολιτική πώλησης διαβατηρίων και στην απόκτηση ενός Ευρωπαϊκού Οργανισμού, φανερώνει την διαφορετική φιλοσοφία και τις προτεραιότητες για το μέλλον.
- Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D) costas.mavrides@europarl.europa.eu