Αναξιοκρατία
Την προηγούμενη Τετάρτη 3/5/2017 ο Φιλελεύθερος δημοσίευσε πρωτοσέλιδο κάτω από τον τίτλο « Νέα ακύρωση της θέσης διευθυντή Μέσης», την είδηση ότι, «η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (ΕΕΥ) καλείται ξανά να προβεί σε διορισμό αναδρομικά από το 1998».
Το άρθρο αναφέρει ότι «Η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας φαίνεται πως γράφει, στα παλαιότερα των υποδημάτων τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου».
Σε συντομία ο συγκεκριμένος διορισμός έγινε το 1998, ακυρώθηκε για πρώτη φορά το 2000 οπότε έγινε επανεξέταση και διορισμός του ιδίου προσώπου.
Ακυρώθηκε πάλι το 2005, το 2011 και το 2014 και κάθε φορά επαναδιοριζόταν αναδρομικά το ίδιο άτομο.
Η ίδια ιστορία συνεχίστηκε για 20 χρόνια.
Την Πέμπτη 4/5/2017 αναφέρεται στην ίδια εφημερίδα, ότι η Επιτροπή Παιδείας της Βουλής ασχολήθηκε με τις «οικονομικές επιπτώσεις που έχουν στο φορολογούμενο πολίτη και το κράτος οι αγωγές για τη διαδικασία των προαγωγών των εκπαιδευτικών» καθώς και σε περιπτώσεις που ο ενάγων μετά από χρόνια δικαιώνεται οπότε παίρνει αναδρομικά όλα τα οφέλη της θέσης που δικαιούνταν.
Σε όλες τις περιπτώσεις τα μέλη της ΕΕΥ δεν επηρεάζονται.
Επίσης, «την Επιτροπή Παιδείας απασχόλησε και το κατά πόσο φέρουν ατομική ευθύνη τα πρόσωπα που υπηρετούν την Υπηρεσία» οπότε αν έχουν, θα πρέπει να υπάρχει και το ανάλογο κόστος.
Η αναξιοκρατία αποτελεί την κακοδαιμονία του εκπαιδευτικού συστήματος.
Τι αισθήματα νιώθει ένας ευσυνείδητος και συνεπής στα καθήκοντά του εκπαιδευτικός όταν αδικείται;
Πόση μεγάλη θα είναι η απογοήτευση του και με τι κουράγιο να συνεχίσει το ίδιο ευσυνείδητα;
Πώς εξηγείται το γεγονός ότι ενώ υπάρχει πολύ καλή «πρώτη ύλη» στα σχολεία μας, καταταγόμαστε τελευταίοι στη σειρά επιδόσεων των χωρών;
Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να καταλάβει την έννοια της αξιοκρατίας αν δεν την έχει βιώσει ο ίδιος, αν δεν έχει την αξιοκρατία στο «πετσί» του.
Όταν κάποιος προάγεται αναξιοκρατικά, τότε το πιθανότερο είναι να συμπεριφέρεται αναξιοκρατικά στους υφισταμένους, οπότε το σύστημα διαιωνίζεται.
Και επειδή ζούμε σε ένα μικρό τόπο όπως την Κύπρο γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά τα πάντα για τον καθένα.
Γνωρίζουμε τα προσόντα, την προσωπικότητα, την εργατικότητα και πόσες φορές έπεσε η προαγωγή του και για ποιους λόγους, καθώς και τι συναλλαγές και χάρες του έγιναν στην πορεία της ανέλιξης του.
Το ρουσφέτι είναι κοινή πρακτική στον τόπο μας.
Όλο και κάποιος «κουμπάρος», κάποιος γνωστός, κάποιο «μέσο» θα υπάρχει.
Παρακολουθούμε τα ίδια άτομα να ανακυκλώνονται και να συνωστίζονται γύρω από διαδοχικούς υποψήφιους προέδρους και οι συναλλαγές δίνουν και παίρνουν.
Κλασσικό παράδειγμα στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές ένας εκ των «άριστων των αρίστων» που «παραθερίζει» τώρα στις φυλακές, δε δίστασε να μετατρέψει το «ρίχνει τασάκια» σε ύμνους και διθυράμβους.
Η συναλλαγή ολοφάνερη σε οποιονδήποτε σκεπτόμενο άνθρωπο.
Το συγκεκριμένο παράδειγμα, που αναφέρεται στην εφημερίδα, αναδεικνύει τη νοοτροπία της ΕΕΥ (και της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) όπου παρατηρούνται ανάλογα φαινόμενα) ώστε για 20 χρόνια να μην λαμβάνει υπόψη τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου χωρίς κανένα κόστος στα μέλη της.
Δηλαδή τα μέλη της θα βρίσκονται διορισμένα εκεί για 6 χρόνια και θα απολαμβάνουν τον ίδιο παχυλό μισθό.
Αλλά ακόμα και αν λάβουν υπόψη τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου και δεν επαναδιορίσουν τον ίδιο, αλλά τον ενάγοντα, τότε η ΕΕΥ έχει δικαίωμα να αποφασίσει την υπεράριθμη προαγωγή που ακυρώθηκε εφόσον «πεισθεί» ότι επηρεάστηκε δυσμενώς η σταδιοδρομία του εκπαιδευτικού λειτουργού (του πρώτου εννοείται) (άρθρο 37Α) (χωρίς να υπάρχει ανάγκη στην υπηρεσία και χωρίς να προκηρυχθεί θέση).
Το 2018 θα έχουμε προεδρικές εκλογές.
Πώς μπορεί ένας υποψήφιος πρόεδρος να υποσχεθεί αξιοκρατία με τέτοιες καταστάσεις και τέτοια προηγούμενα;
Ίσως είναι η ώρα να τροποποιηθεί η νομοθεσία ώστε να υπάρχει κόστος στα μέλη των επιτροπών.
Για παράδειγμα: μετά από συγκεκριμένο αριθμό πράξεων που απορρίπτονται στο δικαστήριο, τα μέλη να λογοδοτούν και να υπάρχουν κυρώσεις ή ακόμα και να καθαιρούνται.
Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό.
Ο κόσμος άρχισε να ξυπνά …