Η Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας

Ιστορικά είναι γνωστό ότι τόσο η Αγγλία όσο και η Γαλλία (και όχι μόνο), από τον 17^ο αιώνα εκμεταλλεύονται το Ισλάμ προς ικανοποίηση των συμφερόντων τους.

• Βασίλης Κυρατζόπουλος

Δυστυχώς πολλές φορές τα συμφέροντα των Δυτικών ήταν κατά του Ελληνισμού και της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Το αποτέλεσμα ήταν να διαιωνίζεται το ιστορικό Ελληνο-Τουρκικό μίσος και να συνεχίζονται οι επαναλαμβανόμενες ήττες του Ελληνισμού.

Σήμερα στην Ευρώπη των 15 ζουν 5 εκ. Μουσουλμάνοι. Οι περισσότεροι έχουν Γαλλική ιθαγένεια. Η Γαλλία αρνείται την ένταξη της Τουρκίας προβάλλοντας την Ισλαμική όψη της. Μερίδα των Γάλλων κατακριτών (όπως ο Jean-Piere Raffarin) στην Ευρωπαϊκή Βουλή κάποτε ήταν οι εισηγητές της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε.

Η παραγωγή με άκρα στρατιωτική πειθαρχεία στην οποία θα ενταχθούν οικειοθελώς όλες οι τάξεις που συμβάλλουν στην οικονομία, είναι το όνειρο των πλούσιων Βορειοευρωπαίων έναντι των πτωχών του Νότου. Σήμερα αυτοί που κατηγορούν το μιλιταριστικό καθεστώς της Τουρκίας, γνωρίζουν ότι η Τουρκική στρατιωτική βιομηχανία διαπρέπει παγκοσμίως.

Ποια είναι τα πραγματικά ασυμβίβαστα της Τουρκίας;

Όταν η Motorola το 1998 αναζήτησε έναν κατάλληλο συνεργάτη για να κατακτήσει μια παρθένα αγορά, όπως η Τουρκία των 65 εκ., για να προμηθεύσει κινητή τηλεφωνία, βρήκε μόνο δύο εταιρείες που είχαν εξασφαλίσει την σχετική άδεια από το κράτος. Η Telesim του Murat Hakan Uzan (οικογένεια που δραστηριοποιείται επενδυτικά από το 1950 ξεκινώντας από τον τραπεζικό κλάδο) επιλέχθηκε από το οικονομικό επιτελείο της Motorola ως κατάλληλη συνεργάτης.

Η Motorola μαζί με την Nokia επένδυσε 2 δις. $ μετρητά στην οικογένεια Uzan για να αποκτήσει το 51% της Telesim. Ο σεισμός του 1999 εξανάγκασε τους στρατηγικούς επενδυτές να στηρίξουν την Telesim με επιπλέον 700 εκ. $. Παράλληλα άρχισαν τα προβλήματα. Η Telesim καθυστερούσε τις εκθέσεις των ορκωτών λογιστών. Οι Δυτικοί επενδυτές δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν στους μετόχους τους τα κεφάλαια που έδωσαν.

Αρχές του 2000 οι ορκωτοί λογιστές της Deutsche Bank εκδιώχθηκαν κακήν κακώς από τα γραφεία του Uzan, με την δικαιολογία ότι ο νόμοι της Τουρκίας απαγορεύουν τον έλεγχο των εταιρειών της, από ξένους ορκωτούς λογιστές.

Τον Σεπτέμβριο του 2000 ο διευθυντής του τμήματος κινητής τηλεφωνίας της Motorola έχοντας όλες τις σχετικές διαβεβαιώσεις ζήτησε να υποστηριχθεί η Telesim με επιπλέον 700 εκ. $. Όταν για πρώτη φορά οι υπεύθυνοι της Motorola και της Nokia ήλθαν σε επαφή το καλοκαίρι του 2001 αντιλήφθηκαν ότι είχαν χάσει 3,5 δις$.

Οι «ριγμένοι» απευθύνθηκαν σε Τουρκικά δικαστήρια τον Ιανουάριο του 2002, τα οποία απέρριψαν τις κάθε είδους απαιτήσεις τους!

Τότε η Telesim εμφανίστηκε υπέρογκα χρεωμένη σε τρεις προμηθευτές της Τουρκίας (μια εξ αυτών εταιρεία του εξαδέλφου του Uzan). Τα δικαστήρια επανήλθαν και αποφάνθηκαν ότι οι εταιρείες του εσωτερικού προηγούνται αυτών του εξωτερικού ως προς την ικανοποίηση των απαιτήσεών τους.

Οι 500 χιλ. συνδρομητές της Telesim σήμερα είναι 6,5 εκ., η Motorola μαζί με την Nokia δεν έχουν πάρει κανένα μερίδιο αλλά ούτε μέρος του κεφαλαίου τους. Ξεκίνησαν τις κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων της οικογένειας Uzan σε Ευρώπη και Η.Π.Α., ενώ παράλληλα άρχισαν να στέλνουν υπομνήματα στους Bush και Mark Parris (πρέσβη των Η.Π.Α. στην Τουρκία).

Οι Δυτικές εταιρείες πήραν μάθημα με ακριβά δίδακτρα.

Η Τουρκική Βουλή συνεδρίασε στις 3-4/8/2002 για 16 ολόκληρες ώρες και ψήφισε τον νόμο 4771 προς εξομάλυνση των ασυμβίβαστων νόμων της Τουρκίας με αυτούς της Ε.Ε. Ασχολήθηκε κυρίως με:

• Κατάργηση των θανατικών ποινών, εκτός από περιπτώσεις πολέμου ή απειλής πολέμου. Σήμερα η Τουρκία βρίσκεται υπό την απειλή πολέμου από το Ιράκ. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης ήταν σε εφαρμογή μέχρι προ μηνός στις Νοτιοανατολικές περιοχές.
• Καταπολέμηση μεταφοράς ή/και εκμετάλλευση ανθρώπων
• Αποδοχή της συνεργασίας σωματείων ή οργανώσεων της Τουρκικής επικράτειας με σωματεία ή οργανώσεις του εξωτερικού. Μόνο που, εάν το καταστατικό του συνεργαζομένου συμβαδίζει με τους νόμους της Τουρκίας !, ο Τούρκος συνεργάτης πρέπει να πάρει την σχετική έγκριση από τα Πρωτοδικεία. !
• Περιορίστηκαν οι εξουσίες των σωμάτων ασφαλείας εκτός του στρατού. Δηλαδή εκτός του στρατιωτικού νόμου (Η Τουρκία στα τελευταία 30 χρόνια διατηρούσε σε διάφορα σημεία της επικράτειας για 17 χρόνια την κατάσταση στρατιωτικού νόμου).
• Δίδεται άδεια διαδήλωσης σε ξένους με την προϋπόθεση να χορηγηθεί η σχετική άδεια από το υπουργείο !
• Τα κάθε είδους Vakıf έχουν το δικαίωμα να αποκτήσουν ακίνητη και κινητή περιουσία προς όφελος του Vakıf. (Η ομογένεια το περίμενε από το 1971). Τα σχετικά Vakıf διατηρούν το δικαίωμα συνεργασίας με το εξωτερικό. !

Η Τουρκία εκδημοκρατίζονταν.

Με μεγάλη χαρά όλα τα μειονοτικά ιδρύματα ξεκίνησαν την διαδικασία επανάκτησης των ακινήτων τους που υφάρπαξε το Δημόσιο από τις εκκλησίες και τα σχολεία. Η λησταρχία είχε στηριχθεί σε δικαστική απόφαση του 1971.

Οι ιθύνοντες των μειονοτικών κοινοτήτων πίστευαν ότι δεν θα σκαλώσουν στις περίφημες «κρυφές διατάξεις» όπως αυτής του 25/3 του 1981 κ.α.

Τότε ο εθνικιστής Υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας τόνισε «Ya biz anlatamadık ya onlar anlamadı» δηλαδή «η δεν το καταλάβανε ή εμείς δεν μπορέσαμε να τους τα εξηγήσουμε». Και για να μας το εξηγήσουν νομοθέτησαν την εγκύκλιο 4/10/2002 – 24896 και είπαν. Για να πάρετε αυτά που σας κλέψαμε το 1971 και να διατηρήσετε αυτά που έχετε πρέπει να προσκομίσετε.

• Τίτλους ιδιοκτησίας ακινήτου και τον σκοπό χρήσης αυτού.
• Το βιβλίο εσόδων εξόδων του Vakıf, δηλαδή της κοινότητας.
• Απόφαση του Δ.Σ. για την σχετική πράξη.
• Έκθεση από ελεγκτική επιτροπή, η οποία θα απαρτίζεται από ελεγκτές των: Τράπεζας Γεωργίας, Βιομηχανικό και Εμπορικό Επιμελητήριο, Επιμελητήριο Αρχιτεκτόνων, που θα επικυρώνουν την καταλληλότητα χρήσης ακινήτου για το σκοπό που θα δηλωθεί από το Δ.Σ. της κοινότητας.
• Πιστοποίηση εφορίας (εάν βρεθεί κάτι μετά από 30 χρόνια).
• Φορολογικές δηλώσεις του ακινήτου ! (δηλαδή όποιος δεν έδωσε φορολογική δήλωση για το ακίνητο που του υπεξαίρεσε το Τουρκικό δημόσιο, ότι του ανήκει, θα πληρώσει 30 ετών πρόστιμα).
• Συμβόλαιο ενοικίασης ακινήτου. (Που δεν ήταν στην κατοχή της κοινότητας !)
• Τα φερμάνια (πιστοποιητικά που εκδίδονταν από την Πύλη ως προς την νομιμότητα της πράξης) που αποδεικνύουν την απόκτηση των ακινήτων από την κοινότητα (Ως γνωστό τα vakıf ήταν θεσμός της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και η απόκτηση ακινήτου ήταν δυνατή μόνο με ferman. Το 1935 η Τουρκία αποδέχτηκε το σχετικό θεσμό, όμως απαγόρευσε στις κοινότητες να αποκτήσουν νέα ακίνητη ή κινητή περιουσία).
• Βεβαίωση του δωρητή που αναφέρει το σκοπό της δωρεάς του. (Δηλαδή πρέπει να προσκομίσουμε βεβαιώσεις του 19^ου αιώνα και πριν).
• Αποδείξεις εξόφλησης λογαριασμών κοινωφελών εταιριών (δηλαδή νερό, ηλεκτρικό, φωταέριο Εάν ο καπηλευόμενος δεν τα εξοφλούσε θα τα ξεχρεώσουν οι κοινότητες).

Όπως αποδείχτηκε και από την Οκτωβριανή Επανάσταση, η αλλαγή νόμων, ο τρόπος παραγωγής, η εξωτερική εμφάνιση είναι θέμα στενού χρονοδιαγράμματος, όμως η αλλαγή νοοτροπίας, κουλτούρας, χρωματοσωμάτων είναι θέμα αιώνων. Εάν δεν επέλθουν τα δεύτερα τα πρώτα θα χαθούν σύντομα.

Οι Νεότουρκοι στο πρόσωπο του Κεμάλ έφεραν την αναγέννηση, όμως δεν κατόρθωσαν να αλλάξουν τον τρόπο επιβίωσης της φυλής τους, που βασίζεται σε λάφυρα και προστασία του κλέφτη από τους ξένους εφόσον δεν τον έπιασαν στη ληστεία για να του κόψουν το χέρι.

Πολλοί ασχολήθηκαν με την διάδοση και τα αποτελέσματα της ιδεολογίας των Νεότουρκων, όμως κανείς με το πώς δημιουργήθηκαν και με την πρωταρχική οργάνωσή τους.

Η Ε.Ε. εάν δεχτεί στους κόλπους της έναν παλαιό τρόπο παραγωγής στη σύγχρονη μορφή, θα κατρακυλήσει γρηγορότερα απ’ ότι ελπίζει ο ανταγωνιστής Η.Π.Α., όπως το τέως Ανατολικό Μπλοκ.

• Σάββατο, 21 Δεκεμβρίου 2002