Τα γεγονότα τρέχουν … Κι εμείς αγωνιζόμαστε να καταλάβουμε τον κόσμο.
Να καταλάβουμε τι αλλάζει, τι γίνεται, ποιος κερδίζει, ποιος χάνει.
Ο κόσμος βέβαια δεν αλλάζει μέσα σε μια μέρα, δεν αλλάζει με τα άμεσα γεγονότα, όσο σοβαρά και να είναι.
Συνήθως οι αλλαγές κυοφορούνται υπόγεια και μακροχρόνια και είναι το αποτέλεσμα κοινωνικών και πολιτικο-οικονομικών διεργασιών σε τοπικό, περιφερειακό και πλανητικό επίπεδο. Όμως εμείς είμαστε αναγκασμένοι να αναλύουμε την καθημερινότητα που ζούμε σε τοπικό και πλανητικό επίπεδο. Και να προσπαθούμε να καταλάβουμε που οδηγείται ο κόσμος.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένα από τα σοβαρά γεγονότα των ημερών αυτών είναι η ρωσική βαριά ήττα στην περιοχή του Χάρκοβο. Μια ήττα που προκαλεί ήδη τριγμούς στη Μόσχα ενώ κάποιοι στη Δύση άρχισαν να πιστεύουν σε μια ουκρανική νίκη που θα οδηγούσε στην ανακατάληψη όλων των εδαφών που κατέχει αυτή τη στιγμή η Ρωσία. Είναι δυνατή μια ουκρανική νίκη σε βάρος της Μόσχας; Μολονότι εκ πρώτης όψεως φαίνεται κάπως απίθανη τίποτε δεν θα πρέπει να αποκλειστεί. Και οι ΗΠΑ ηττήθηκαν στο Βιετνάμ και μάλιστα σε μια εποχή που η αυτοκρατορία βρισκόταν ακόμη στην ακμή της. Και αργότερα ηττήθηκαν στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και αλλού. Με την ίδια λογική γιατί να μη ηττηθεί και η Ρωσία, προπάντων που ο πόλεμος που διεξάγεται είναι στην πραγματικότητα ανάμεσα σε αυτή τη χώρα και τη Δύση. Κι όταν γνωρίζουμε ότι οι Δυτικοί εφοδίασαν τους Ουκρανούς με υπερσύγχρονα όπλα και έχουν εκπαιδεύσει χιλιάδες Ουκρανούς στρατιώτες. Μόνο σε στρατόπεδα στη Βρετανία εκπαιδεύτηκαν πέραν των 10 χιλιάδων Ουκρανοί. Επί πλέον οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες παρέχουν καθημερινά πολύτιμες πληροφορίες στους Ουκρανούς. Στην ουσία, χωρίς να υποτιμάται ο ουκρανικός παράγοντας, η ουκρανική αντεπίθεση καθοδηγείται από τους Δυτικούς. Όμως είναι πολύ νωρίς ακόμη για να κρίνουμε ποια θα είναι η έκβαση του πολέμου. Οι Ρώσοι κατέχουν πέραν των 125 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων εδάφους στην Ανατολική Ουκρανία και αυτά που ανακατέλαβαν οι Ουκρανοί δεν είναι περισσότερα από 6 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα. Μολονότι δε φάνηκαν σοβαρές αδυναμίες στη ρωσική στρατηγική και επιπλέον ο ρωσικός στρατός δεν φαίνεται να είναι αυτός που υπολόγιζαν οι Δυτικοί, δεν θα πρέπει κανείς να υποτιμά τις μεγάλες δυνατότητες που έχει η Ρωσία καθώς και τον πόλεμο στο μέτωπο της οικονομίας και ειδικά της ενέργειας που γονατίζει την Ευρώπη.
Σημαντική φαίνεται να είναι για την εξέλιξη των γεγονότων και η συνάντηση που είχε ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν με τον Κινέζο Πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ στο περιθώριο της Συνόδου κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης που πραγματοποιήθηκε στη Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν το διήμερο 15 – 16 Σεπτεμβρίου, με τη συμμετοχή ηγετών από περίπου 15 χώρες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ρόλος της Κίνας θα είναι αποφασιστικός στην εξέλιξη των γεγονότων. Και είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η Κίνα θα ανεχτεί μια ρωσική ήττα γνωρίζοντας ότι στη συνέχεια θα ακολουθήσει και η σειρά της.
Πέρα όμως από τα γεγονότα στο ουκρανικό μέτωπο, στον Καύκασο αναζωπυρώθηκε ακόμη ένα μέτωπο ανάμεσα στους Αζέρους και τους Αρμενίους-Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν-με αφορμή πάντα το Καραμπάχ.
Φαίνεται ότι οι Αζέροι επωφελήθηκαν της ρωσικής αδυναμίας και πάντα με τη βοήθεια των Τούρκων εξαπέλυσαν νέα επίθεση κατά της Αρμενίας. Και στο μέτωπο αυτό είναι νωρίς για να γνωρίζουμε αν η ανάφλεξη θα γενικευτεί ή θα περιοριστεί σε τοπικό μόνο επίπεδο.
Την ίδια ώρα βέβαια τρέχουν και πολλές άλλες εξελίξεις που ο χώρος δεν μας επιτρέπει να αναφέρουμε. Θα πρέπει όμως να σταθούμε τουλάχιστο στις εκλογές στη Σουηδία και την ήττα της Κεντροαριστεράς από τον συνασπισμό της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς. Να σημειώσουμε επίσης το γεγονός ότι το ακροδεξιό σουηδικό κόμμα «Σουηδοί Δημοκράτες» είναι ο μεγάλος νικητής αυτών των εκλογών και με ένα 20% γίνεται το τρίτο κόμμα της χώρας.
Όπως πάντα θα πρέπει να σταθούμε και στα δικά μας, σε αυτά που αφορούν Ελλάδα και Κύπρο. Οι τουρκικές προκλήσεις και απειλές συνεχίστηκαν και την εβδομάδα που μας πέρασε τόσο σε λεκτικό επίπεδο όσο και με παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου. Θετική βέβαια μπορεί να θεωρηθεί η στήριξη που παρέχει στην Ελλάδα η Γαλλία αλλά η αμερικανική στάση παραμένει πάντα αμφιλεγόμενη. Στην ουσία οι Αμερικανοί ζητούν από την Ελλάδα και την Τουρκία να τα βρουν, εξισώνοντας έτσι το θύμα με τον θύτη. Ακόμη και μέσα από άρθρα αναλυτών φιλικά προσκείμενων στους Αμερικανούς προβάλλονται οι ανησυχίες των ελληνικών πολιτικών ελίτ απέναντι στην αμερικανική πολιτική. Είναι καθαρό ότι οι Αμερικανοί αλλά και οι Ευρωπαίοι με κανένα τρόπο δεν εγκαταλείπουν την Τουρκία. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η Τουρκία προσκλήθηκε να πάρει μέρος στην υπό ίδρυση Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα (ΕΠΚ),στη διάσκεψη που θα γίνει στην Πράγα στις 6 και 7 Οκτωβρίου 2022 και στην οποία υποχρεώθηκε να συγκατανεύσει και η Ελλάδα. Το Βερολίνο και οι Αμερικανοί διαμήνυσαν ότι δίχως την Τουρκία ένα τέτοιο σχήμα θα ήταν αδιανόητο. Η ευρωπαϊκή λογική – ακόμη και αυτή των Γάλλων – είναι η ίδια με την αμερικανική, ότι δηλαδή δεν θα πρέπει να αφεθεί η Τουρκία στις αγκάλες της Μόσχας. Έτσι η Τουρκία έχει πετύχει, και με τις αμερικανικές ευλογίες, το μείζον της συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα, ενώ η Ελλάδα, ουσιαστικά αρκείται σε χλιαρές αμερικανικές και ευρωπαϊκές δηλώσεις στήριξης προς εσωτερική κατανάλωση.
Στη συμμετοχή της Τουρκίας συγκατένευσε και η Κυπριακή Δημοκρατία την οποία στην Πράγα θα αντιπροσωπεύσει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης.
Η Τουρκία από την πίσω πόρτα στην Ευρώπη!
- Πανεπιστημιακός, συγγραφέας της μυθιστορηματικής τριλογίας ΝΟΜΑΔΑΣ, Αθήνα, Εκδόσεις Βακχικόν, 2017-2019. Τώρα κυκλοφορεί και το νέο του μυθιστόρημα, ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ/ΣΤΟ ΥΦΑΝΤΟ ΤΟΥ ΄21, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο. Email stephanos.constantinides@gmail.com