Ναι, η Μελβούρνη διαβάζει Ακόκ!
Προέκταση της προσωπικότητας και του αξιακού κώδικα του εμβληματικού Θεσσαλονικιού Γιώργου Ακοκαλίδη, τα σκίτσα αυτού του τόμου, όπως άλλωστε και ολόκληρη η δουλειά του, όλες αυτές τις δεκαετίες.
Χαμηλών τόνων, ευαίσθητος, αναστοχαστικός, «γκρινιάρης», καπνιστής, Παοκτζής και φίλος ο Ακόκ!
Με ευαισθησίες, με ανησυχίες, με περιέργεια, με ερωτήματα πολλά, για τα εθνικά μας θέματα, για τον ΠΑΟΚ, για τη νεοελληνική κοινωνία, για την πολιτική, αλλά και για τα γκομένικά μου, όταν του τα εξομολογούμουνα στη Θεσσαλονίκη του 1998-199…
Στην εφημερίδα, στο De Facto, στην ΑΛΕΑ, στο Ντορέ, στο εργαστήρι του κοντά στο Λευκό Πύργο, αλλά και έξω από το τροχόσπιτό του στις καβουρότρυπες της Χαλκιδικής τα καλοκαίρια οι παρέες μας.
Κι εγώ που τον πρωτογνώρισα μέσα από τα σκίτσα του ως έφηβος αναγνώστης της Δευτεριάτικης έκδοσης της εφημερίδας ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, στην ιδιαίτερη πατρίδα μου Εράτυρα, τη μακρινή δεκαετία του 1970 αν θυμάμαι καλά, να τον κουβεντιάζω για ώρες πολλές, για θέματα πολλά…
Μου εξιστορούσε περιστατικά με πρωταγωνιστές τον Αργύρη Μπακιρτζή, το Γιώργο Κούδα, τον Κρίτωνα, το Λάζαρο, το Νούλη, το Φυσικόπουλο, τον Μπαμπίνο, το Σπυριδωνίδη, τους αδερφούς Μουγγού που κατάγονταν από το χωριό μου, το Σκαμπαρδώνη, το Θανάση το Γεωργιάδη που πάντα άλλαζε ως διορθωτής στην εφημερίδα τα κείμενά μου κι εγώ τσατιζόμουν… Μιλούσαμε για τη σύντομη διαμονή του στην Αθήνα, για τη σειρά του Αριστοφάνη που εικονογράφησε, λέγαμε τόσα μα τόσα πολλά…
Κυρίως εκείνα τα καλοκαιρινά βράδια της Θεσσαλονίκης με φεγγάρι… Όταν με κουβαλούσε πάνω στη βέσπα του κατεβαίνοντας τη Μοναστηρίου και την Εγνατία αργά το βράδυ, μετά την εφημερίδα, τότε που η Πανσέληνος φώτιζε ολόκληρη την πόλη. Από το Επταπύργιο μέχρι το Θερμαϊκό.
Αν δεν έχεις ζήσει στη Θεσσαλονίκη, έστω και για λίγο, αν δεν την έχεις περπατήσει, αν δεν έχεις συναναστραφεί τους ανθρώπους της, δεν μπορείς να πλησιάσεις, δεν μπορείς να καταλάβεις καλύτερα τον κόσμο του Ακόκ. Ούτε τις διάφορες αποχρώσεις της κοσμοαντίληψης και της συμπεριφοράς των Θεσσαλονικιών μπορείς να αισθανθείς, νομίζω.
Ναι, η γελοιογραφική γραμμή του Ακόκ είναι όπως την περιγράφει ένας άλλος μεγάλος της ελληνικής γελοιογραφίας, ο Κώστας Μητρόπουλος. Η γραμμή του είναι δυνατή και σαρκαστική. Η προσέγγισή του είναι κατεδαφιστική. Οι ήρωες των σκίτσων του, κυρίως οι ανώνυμοι, ο λαός, οι νεοέλληνες ως θυμωμένοι τσολιάδες για παράδειγμα, η ως εμπρηστές δασών, είναι μοναδικοί. Μοναδική όμως είναι και η διαχρονική συνέπεια με την οποία ο Γιώργος Ακοκαλίδης υποστηρίζει με τα σκίτσα του όλες αυτές τις δεκαετίες τους πολιτικά και κοινωνικά αδύναμους Έλληνες και Ελληνίδες.
Χαίρομαι ιδιαίτερα, που ο νέος και αξιόλογος εκδοτικός οίκος της Θεσσαλονίκης Petites Maisons, αναδεικνύει με αυτόν τον καλαίσθητο τόμο των 223 σελίδων, τη δουλειά ενός σημαντικού Έλληνα πολιτικού γελοιογράφου και φίλου, του Γιώργου Ακοκαλίδη.
Είναι η τέχνη, είναι ο πολιτισμός, είναι ο στοχασμός, αυτά που διασώζουν τις ψυχές μας, τις ζωές μας, τις μνήμες μας.
Αυτά σημαδεύουν την πορεία μας μέσα στο χρόνο.