Διαφωνεί με την προσφυγή στην Επιτροπή Ακίνητης Περιουσίας ο Γιώργος Αρέστης

Ξεκαθάρισε ότι παρόλο ότι έχει περιουσία στην πόλη της Αμμοχώστου εκτός βέβαια του 3,5% που η Τουρκία αποφάσισε να ανοίξει δήθεν για επανεγκατάσταση, δεν θα κάνει αίτηση στην Επιτροπή εάν στο μέλλον κληθεί να το κάνει, διότι δεν θέλει να τους χαρίσει την περιουσία του.

Σε ότι αφορά το κάλεσμα Ερντογάν προς τους Αμμοχωστιανούς, των οποίων η περιουσία  εμπίπτει στα γεωγραφικά όρια του 3,5% που ανακοινώθηκε ότι αποστρατιωτικοποιείται, ο κ. Αρέστης υποστήριξε ότι κανένας δεν υποχρεώνει τους ιδιοκτήτες να προσφύγουν στην Επιτροπή.

Είπε ακόμη ότι οι συμπολίτες του πρέπει να γνωρίζουν πως τόσο το λεγόμενο σύνταγμα,  όσο και η λεγόμενη νομοθεσία των κατεχομένων που ρυθμίζει την διαδικασία προσφυγής ενώπιον της Επιτροπής, καθορίζουν ότι στόχος της Τουρκίας  δεν είναι άλλος από του να βάλουν χέρι στις περιουσίες κι όχι να τις επιστρέψουν στους ιδιοκτήτες τους, πληρώνοντας εξευτελιστικές αποζημιώσεις όχι για απώλεια χρήσης αλλά για απαλλοτρίωση. Επιπλέον, πρόσθεσε, καμιά απόφαση του ΕΔΑΔ δεν προνοεί ότι πρέπει να γίνει προσφυγή στην Επιτροπή Ακίνητης Περιουσίας για να αναγνωριστεί η περιουσία του. Σημειώνει ότι δεν υπάρχει αυτοτελής διαδικασία με αίτηση ενώπιον του ΕΔΑΔ για αναγνώριση της περιουσίας. Η Επιτροπή μπορεί να δώσει τριών ειδών θεραπείες. Πρώτον, επιστροφή της περιουσίας, δεύτερον ανταλλαγή και τρίτον αποζημίωση είτε για απώλεια χρήσης είτε για εξαγορά της περιουσίας. Επομένως, επαναλαμβάνει, δεν υπάρχει αυτοτελής διαδικασία η οποία να καταλήγει απλά στην αναγνώριση της περιουσίας. Όπως ανέφερε περαιτέρω, η περιουσία παραμένει κατοχυρωμένη στο όνομα του νόμιμου ιδιοκτήτη εφ’  όσον αυτός κατέχει τίτλο ιδιοκτησίας του νόμιμου αναγνωρισμένου κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και μόνο τα δικαστήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι αρμόδια για να αναγνωρίσουν σε ποιον ανήκει η περιουσία.

Στην παρατήρηση ότι η Επιτροπή Ακίνητης Περιουσίας είναι αναγνωρισμένη από το ΕΔΑΔ, ο κ. Αρέστης είπε ότι αυτό ισχύει, όμως με βάση την Νομολογία του ΕΔΑΔ,  αν δεν ικανοποιηθεί κάποιος από την απόφαση της Επιτροπής,  θα πρέπει να προσφύγει στα δικαστήρια του παράνομου μορφώματος των κατεχομένων και στη συνέχεια αν πάλι δεν υπάρξει ικανοποίηση τότε μπορεί να γίνει προσφυγή στο ΕΔΑΔ. Ο κ. Αρέστης υπέδειξε ότι κατά κανόνα  το ΕΔΑΔ δεν ασχολείται αν η θεραπεία που ζητήθηκε αρχικά ήταν αποκατάσταση και όχι αποζημίωση,  ούτε ασχολείται με το ύψος της αποζημίωσης,  είτε αυτή ήταν για απώλεια χρήσης είτε για εξαγορά.

Τα πιο πάνω βεβαιώνονται  σε επιστολή Τουρκοκύπριου δικηγόρου η οποία στάλθηκε σε συγγενικά του πρόσωπα αναφορικά με την Επιτροπή. Ο Τουρκοκύπριος δικηγόρος, είχε διοριστεί από τον Ελληνοκύπριο δικηγόρο για να τους εξυπηρετήσει ενώπιον της Επιτροπής. Στην επιστολή αναφέρεται ότι σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις η πιο κοινή διαθέσιμη θεραπεία είναι η χρηματική αποζημίωση για απαλλοτρίωση σε εξευτελιστικές τιμές και όχι η αναγνώριση της ιδιοκτησίας της περιουσίας. Αν το αίτημα, πρόσθεσε ο κ. Αρέστης, είναι να δοθεί αποζημίωση για απώλεια χρήσης, εκείνο που γίνεται λόγω της αρμοδιότητας που έχει η Επιτροπή με βάση την Νομοθεσία τους και την Νομολογία της Δημόπουλος, είναι να δώσει αποζημίωση για απαλλοτρίωση, να τουρκοποιηθεί η περιουσία σε εξευτελιστικό ποσό αποζημίωσης.

Επιπλέον, πρόσθεσε, στην επιστολή του Τουρκοκύπριου δικηγόρου υπάρχει και η σαφής αναφορά πως αν στη συνέχεια γίνει προσφυγή στο ΕΔΑΔ, αυτό δεν θα ασχοληθεί ούτε με το ύψος της αποζημίωσης ούτε με το γεγονός ότι δόθηκε άλλη θεραπεία από την αιτηθείσα. Η μόνη περίπτωση για να αναγνωριστεί ή να αποδοθεί η περιουσία και να ανατραπεί η απόφαση της Επιτροπής από το ΕΔΑΔ, θα ήταν αν η περιουσία βρισκόταν σε στρατιωτική περιοχή ή στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου. Είναι γι’ αυτό που η Τουρκία, είπε ο κ. Αρέστης, έχει αποστρατιωτικοποιήσει το 3,5% της περίκλειστης πόλης, ώστε  να μπορέσει να ισχύσει ό,τι ισχύει και για τις υπόλοιπες περιουσίες που δεν βρίσκονται σε στρατιωτικές περιοχές, δηλ. να είναι δυνατή η απαλλοτρίωσή τους.

Όμως για την περίπτωση της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου, ο κ. Αρέστης τονίζει την πολιτική της Τουρκίας να διεκδικεί ότι ένα μεγάλο μέρος της περίκλειστης πόλης δεν ανήκει στους ιδιοκτήτες νόμιμους κατοίκους της πόλης αλλά στο ΕΦΚΑΦ. Επ’ αυτού δεν έμειναν σε φραστικές διακηρύξεις, αλλά από το 2005 φρόντισαν να εκδοθεί απόφαση του λεγόμενου Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου σύμφωνα με την οποία το μεγαλύτερο ποσοστό των τίτλων ιδιοκτησίας της πόλης ανήκει στο ΕΦΚΑΦ. Επομένως ο Ελληνοκύπριος που προσφεύγει στην Επιτροπή μπορεί κάλλιστα να βρεθεί προ της απόφασης – έκπληξη  ότι η περιουσία του ανήκει στο ΕΦΚΑΦ και δεν θα είναι σε θέση ούτε κάν την εξευτελιστική αποζημίωση για απαλλοτρίωση να αξιωθεί να λάβει.

Ο κ. Αρέστης σημείωσε ότι αποστρατικοποιώντας η Τουρκία αυτό το μικρό τμήμα της περίκλειστης πόλης, στοχεύει σε δύο πράγματα. Πρώτον ο Αμμοχωστιανός που προσφεύγει  στην Επιτροπή ενδεχόμενα να πάρει εξευτελιστική αποζημίωση για απαλλοτρίωση και όχι ως αποζημίωση για απώλεια χρήσης κι έτσι η περιουσία τουρκοποιείται. Δεύτερον αποστρατικοποιώντας αυτό το μικρό κομμάτι δοκιμάζουν και τις αντιδράσεις  της διεθνούς κοινότητας αλλά και τις αντοχές και αντιδράσεις των ίδιων των Αμμοχωστιανών.

Ο κ. Αρέστης τέλος, ανέφερε ότι αυτό που ο ίδιος σκοπεύει να κάνει είναι να κινήσει  αγωγή της Τουρκίας στα δικαστήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας,  διεκδικώντας αναγνώριση της περιουσίας του και απαιτώντας αποζημίωση, την οποία ελπίζει ότι θα δυνηθεί να εισπράξει στη βάση της απόφασης Αποστολίδης εναντίον Όραμς. Υπάρχει μεγαλύτερη ευχέρεια εκτέλεσης μιας τέτοιας απόφασης ιδιαίτερα σε κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης απ’ ότι είναι η αβέβαιη  και σχεδόν αδύνατη εκτέλεση του ΕΔΑΔ. Η Τουρκία δεν δίνει καμία εγγύηση ότι ακόμη και στην περίπτωση της απόφασης για εξευτελιστική αποζημίωση για απαλλοτρίωση είτε από την Επιτροπή είτε από το ΕΔΑΔ, είναι πρόθυμη να εκτελέσει την απόφαση. Η απόφαση του ΕΔΑΔ υπέρ της συζύγου του για αποζημίωση για απώλεια χρήσης παραμένει ανεκτέλεστη για 15 χρόνια και πλέον. Η εκτέλεσή της αφήνεται στην καλή διάθεση της Εξ Υπουργών Επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης η οποία δυστυχώς έναντι της Τουρκίας αποδεικνύεται αναποτελεσματικότατη.

Καλώ τους συμπολίτες μου να το σκεφτούν όχι εκατόν αλλά χίλιες φορές πριν αποφασίσουν να προσφύγουν στην Επιτροπή με την φρούδη ελπίδα ότι δήθεν θα τους αναγνωριστεί η περιουσία τους.

Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα τουρκοποιηθεί η περιουσία τους έναντι εξευτελιστικής αποζημίωσης.

• Το κείμενο δημοσιεύθηκε επίσης στην εφημερίδα Χαραυγή