Γνώση της ιστορίας: Μοναδικό ανάχωμα αντίστασης στις ξένες επιβουλές
Είναι ή δεν είναι χρήσιμο τελικά να εκθέτεις δημοσίως και μάλιστα γραπτώς τις απόψεις σου προκειμένου να σχολιάσεις την επικαιρότητα και να παρουσιάσεις άγνωστα στους πολλούς γεγονότα μέσα από την ιστορία;
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να δώσουμε μια απάντηση στο καίριο αυτό ερώτημα μέσα από τα σχόλια των ιδίων των αναγνωστών.
Σταχυολογώ μερικές από τις απόψεις-παρατηρήσεις τους με αφορμή το τελευταίο σημείωμα μου με τίτλο «Μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ελληνικής Ιστορίας επαναλαμβάνεται και σήμερα…». (“Σημερινή”, “Ελευθερία” Λάρισας, Ιστοσελίδα Μιχάλη Ιγνατίου και αλλού).
Παρατίθεται ένα μικρό απόσπασμα από το εν λόγω κείμενο: «Όταν τον Απρίλιο του 1828 η Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο στην Τουρκία, η Αγγλία και η Γαλλία βρήκαν την ευκαιρία και έστειλαν στρατεύματα στην Ελλάδα. Οι Φράγκοι όσο καιρό έμειναν στην πατρίδα μας δεν άφησαν σε χλωρό κλαρί τους Έλληνες. Μέχρι και το κεφάλι του Κολοκοτρώνη διατίμησαν πέντε χιλιάδες φράγκα! Μια από τις μελανότερες σελίδες της παρουσίας των άλλων στην πατρίδα μας, γράφτηκε τον Ιανουάριο του 1833. Ήταν τρεις μήνες μετά τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια (9 Οκτωβρίου 1831). Όταν ο Ιωάννης Κωλλέτης έμαθε ότι έρχεται ο Όθωνας, ζήτησε από του Γάλλους φίλους του να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση ώστε να υπάρξει απόλυτη υποταγή στο νέο καθεστώς που ετοίμαζαν για την Ελλάδα! Στις 2 Ιανουαρίου 1833 οι Γάλλοι στέλνουν από το Ναύπλιο στο Άργος τον ταγματάρχη Νοντ μαζί με 750 άνδρες, κάτω από τις προσταγές του συνταγματάρχη Στοφέλ. Άμα έφτασαν στο Άργος οι φραγκέσκοι έσπαζαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους κι ύστερα άρχισαν να σφάζουν άοπλους και αθώους! «Κατάντησαν» γράφει ο Δ. Φωτιάδης στο βιβλίο του “Η δίκη του Κολοκοτρώνη”, «να σφάζωσιν οι γενναίοι Γάλλοι και γέροντες και παιδιά και να εκκοιλιάσωσι και γυναίκας …
Έπειτα απ’ όλα αυτά τα δεινά οι Έλληνες καρτέραγαν ελευθερωτές του Βαυαρέζους και μεσσία τον Όθωνα …. δια να παύσουν τα βάσανα των»! Όταν λοιπόν έφτασε στο Ναύπλιο η είδηση πως έρχεται ο βασιλιάς, άναβαν φωτιές από βουνό σε βουνό από την μια στην άλλη άκρη του Μοριά! Ο Όθωνας και οι τρεις αντιβασιλείς αρνήθηκαν να δεχθούν κοτζάμ Κολοκοτρώνη, είδαν, όμως, ένα ολότελα άγνωστο τότε πρόσωπο, τον Κωνσταντίνο Σχοινά που είχε σπουδάσει στο Βερολίνο! Σε λίγο θα καμαρώσουμε τον Σχοινά, υπουργό δικαιοσύνης, να λυσσομανάει να πάρει το δοξασμένο κεφάλι του Γέρου για να ευχαριστήσει τους ξένους αφεντάδες του…
Και για τούτο το στρατό, που συντάχθηκε από το συρφετό του γερμανικού λαού και για τη συντήρηση έξη κανονιοφόρων, αναγκαστήκαμε εμείς οι Έλληνες, στα πρώτα δύσκολα χρόνια της ελευθερίας μας, να ξοδέψουμε όπως βεβαιώνει ο πρεσβευτής της Αυστρίας Πρόκες Όστεν σε έκθεση του στην κυβέρνηση του, όλα τα έσοδα που είχε τότε το κράτος και 30% πάνω από αυτά! Για να διώξει ο λαός μας τούτους τους πραιτοριανούς, θα κάνει κινήματα και επαναστάσεις, θα χύσει δάκρυα και αίμα. Για την ώρα όμως τους ζητωκραύγαζε γιατί τους θεωρούσε σωτήρες του από τω ζυγό των φραγκέσκων …».
Σχολιάζουν οι αναγνώστες: Μιλτιάδης Δελιχάς: «Αυτά έπρεπε να διδάσκονται στα σχολείο για να καλλιεργούνται συνειδήσεις …». Κώστας Ζαρκαδούκας: «Αν διάβαζαν μερικοί αδαείς όλα αυτά, δεν θα έκαναν κουμάντο από το 1930 μέχρι σήμερα οι υπάλληλοι της Ζήμενς στη χώρα μας …» Ελένη Χατζηγεωργίου: « … εξαιρετικό κείμενο και δεν νομίζω ότι διδάσκονται αυτά τα ιστορικά γεγονότα στα σχολεία μας …». Ανδρέας Παπάς: «… είναι αρρώστια της φυλής μας από αρχαιοτάτων χρόνων οι ηγέτες που μας κυβερνούν να είναι ή αγγλόφιλοι ή γερμανόφιλοι ή αμερικανόφιλοι ή ρωσόφιλοι ή ότι άλλο φανταστείς και ο λαός να εναποθέτει τις ελπίδες του και τους πόθους του στους επόμενους δυνάστες νομίζοντας ότι θα είναι καλύτεροι από τους προηγούμενους … (βλέπε Κύπρος μετά την πώληση της στους άγγλους από τον σουλτάνο). Χρήστος Θεοδωρίδης: «Αυγουστίνο, νομίζεις ότι οι Έλληνες τα γνωρίζουν αυτά, έχεις την εντύπωση ότι οι δάσκαλοι τα ξέρουν; ποιος έχει το κουράγιο να ξεστραβωθεί; άλλα πράγματα μας ενδιαφέρουν! Το προσωπικό συμφέρον και μόνο αυτό …». Νικόλας στη προσωπική ιστοσελίδα του Μιχάλη Ιγνατίου: «Καλά τα λέει και μας πονάει την καρδιά, αλλά γιατί μας τα λέει; Αν δεν μπορεί να μας πει και τον τρόπο, πως να αποφύγουμε τις επαναλήψεις τέτοιων οδυνηρών γεγονότων;»
Καίριο και κρίσιμο σίγουρα το ερώτημα του Νικόλα το οποίο ωστόσο δεν είναι καθόλου δύσκολο να απαντηθεί. Δυό λοιπόν από τους πάρα πολλούς αναγνώστες (στην ιστοσελίδα του Μιχάλη Ιγνατίου είναι περισσότεροι από χίλιοι) δίνουν με τα γραφόμενα τους την απάντηση. Γράφει ο Θεόδωρος Μίνεχος: « … Αυτά που λέτε αξιότιμε κύριε καθηγητά πρέπει να μένουν κρυφά γιατί αλλοίμονο αν τα μάθει ο λαός. Όταν τα διάβασα για πρώτη φορά δεν μπορούσα να τα πιστέψω!!! Απορούσα πως και γιατί δεν μας τα διδάξαν στο σχολειό. Τελικά τώρα που είμαι σχεδόν 50 κατάλαβα. Γιατί αν τα ξέραμε δεν θα φτάναμε στο σχέδιο Ανάν ούτε καν στην εισβολή. Δεν θα είχαμε μνημόνια και Τσίπρες με τις κολοτούμπες τους. Δεν θα λέγαμε οτι “η Κύπρος είναι μακριά”, ούτε θα αφήναμε τον Μαξ Μέρτεν ελεύθερο, ούτε θα είχαμε 3500 εκτελέσεις αριστερών όταν στο ίδιο διάστημα είχαμε 25 εκτελέσεις δοσίλογων. Θα γνωρίζαμε ότι ο δρόμος λέγεται “Καραολή και Δημητρίου” και όχι “Καραολής Δημητρίου”, ότι ο “Άγιος” Νικηταράς πέθανε ζητιάνος και τυφλός (αυτός που φωνάζοντας “περσιάνοι, τ΄ όνομα μου είναι Νικήτας” έκοψε τον πρώτο τούρκο στα Δερβενάκια), ότι ο λοχίας Ίντζος έστειλε δώρο στους ναζί 33.000 σφαίρες, ότι ο αχυρώνας του Λιοπετρίου έπεσε μετά από ηρωική μάχη με τους άγγλους αποικιοκράτες και ότι Γρηγόρης Αυξεντίου δεν παραδόθηκε». Και ο Νίκος Γκαραρίζος γράφει επίσης: «Σε διάβασα πρωί πρωί … ξυπνάς συνειδήσεις …».
Συμπέρασμα πρώτο: Το να αναφέρεσαι στην αληθινή ιστορία μας είναι προσφορά προς την πατρίδα και βοηθά να γινόμαστε καλύτεροι Έλληνες. Διότι, η γνώση της ιστορίας είναι το αντίδοτο στη λήθη και το ανάχωμα αντίστασης στους εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς της πατρίδας. Η γνώση της ιστορίας μας είναι ένα σπουδαίο εφαλτήριο αγώνα και φαρέτρα ενίσχυσης του οπλοστασίου για την εξασφάλιση της ειρήνης και της ανθρώπινης ελευθερίας και ευημερίας. Η γνώση των μαύρων σελίδων της ιστορίας μας (που δυστυχώς δεν διδάσκονται στα σχολεία μας) είναι ο μοναδικός τρόπος να μην επαναλάβουμε ως φυλή τα ίδια τραγικά λάθη-εγκλήματα του παρελθόντος …
Συμπέρασμα δεύτερο: Όλοι πρέπει να τολμούμε να καταθέτουμε ευθαρσώς την άποψη μας, αρκεί να μιλούμε και να γράφουμε χωρίς φόβο και χωρίς καμιά σκοπιμότητα.
Όσο για την απήχηση και τη χρησιμότητα των γραπτών σημειωμάτων στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, παραπέμπω σε μια πολύ γνωστή χριστιανική Παραβολή. Στην Παραβολή του σπορέως. Καθώς λοιπόν ο γεωργός έσπερνε σπόρους στο χωράφι του, άλλοι σπόροι έπεσαν κοντά στο δρόμο του χωραφιού, καταπατήθηκαν από τους διαβάτες και τους κατέφαγαν τα πουλιά του ουρανού. Άλλοι έπεσαν σε πετρώδες έδαφος, και αφού φύτρωσαν, ξεραθήκαν, επειδή δεν είχαν υγρασία. Άλλοι πάλι σπόροι έπεσαν σε έδαφος γεμάτο από σπόρους αγκαθιών, και όταν βλάστησαν, τους έπνιξαν τα αγκάθια τελείως.
Και άλλοι σπόροι έπεσαν στην εύφορη γη και έκαναν καρπό εκατό φορές περισσότερο …
- Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού