Το Ισραήλ σκοτώνει την «ΑΜΑΛΘΕΙΑ»
Η δολοφονία επτά μελών της ανθρωπιστικής οργάνωσης «World Central Kitchen» από τον ισραηλινό κατοχικό στρατό στην υπό εξάμηνη πολιορκία Λωρίδα της Γάζας προσγειώνει απότομα όσους πανηγυρίζουν -εδώ και μέρες- για τη δήθεν διπλωματική τους νίκη.
Περισσότερο, εκθέτει ξανά και ανεπανόρθωτα όσους προσέφεραν άλλοθι στο Ισραήλ, με την αναγνώριση του δικαιώματος της «αυτοάμυνας», να εφαρμόσει τη γενοκτονική του εκστρατεία εντός της αποκλεισμένης Λωρίδας.
Η ομάδα της οργάνωσης, που μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια και μέσω της κυπριακής «Αμάλθειας», έφευγε από το Deir al-Balah, όπου είχε παραδώσει 100 τόνους τροφίμων και χτυπήθηκε από τον ισραηλινό στρατό παρόλο που τα οχήματα του κομβόι έφεραν ξεκάθαρα διακριτικά, σύμφωνα και με ανακοίνωση.
Τα μέλη που σκοτώθηκαν είναι από την Αυστραλία, την Πολωνία, την Ιρλανδία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Παλαιστίνη.
Πρόκειται, όπως δήλωσε η επικεφαλής της οργάνωσης, για επίθεση σε όλες τις ανθρωπιστικές οργανώσεις, ενώ οι επιχειρήσεις της «World Central Kitchen» θα σταματήσουν στην περιοχή μέχρι νεωτέρας. Αυτά για όσους διαχωρίζουν την ευθύνη και την εκστρατεία του ισραηλινού κράτους απαρτχάιντ με την υπό εξέλιξη ανθρωπιστική βοήθεια στη Λωρίδα της Γάζας. Για όσους συζητούν για την ανάγκη βοήθειας χωρίς να κατονομάζουν τον θύτη, το Ισραήλ. Το οποίο δεν θα ησυχάσει, αν δεν τους σκοτώσει όλους.
- ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Διότι, ο υπεύθυνος της ανθρωπιστικής κρίσης που λαμβάνει χώρα στην αποκλεισμένη Λωρίδα της Γάζας -ακόμα και πριν την 7η Οκτωβρίου- έχει όνομα και έπρεπε να σημειώνεται:
Ισραήλ.
Όταν δεν κατονομάζεται, το πρόβλημα εξελίσσεται και εδραιώνεται σαν να μη συμβαίνει τίποτα, την ώρα που κυβερνήσεις και ΜΚΟ πανηγυρίζουν για την ανθρωπιστική βοήθεια σε μια μικρή μερίδα του άμαχου παλαιστινιακού λαού.
Όταν δεν κατονομάζεται αυτός που διαπράττει τα εγκλήματα πολέμου και προκαλεί την επισιτιστική κρίση, υπάρχει ο κίνδυνος συκάλυψης και το πολιτικό μέρος του προβλήματος μεγαλώνει.
Στην Κύπρο το ξέρουμε ή έπρεπε να το ξέρουμε καλύτερα, εδώ που αναθεωρείται η ιστορία της κατοχής.
Και οφείλαμε να καταγγέλλουμε, μέρα-νύχτα, το γενοκτονικό κράτος του Ισραήλ που εκτελεί εν ψυχρώ ανθρώπους που μεταφέρουν βοήθεια για άλλους ανθρώπους.
Οφείλαμε να καταγγείλουμε το σκοτάδι και τον φασισμό που επιβάλλει το Ισραήλ, πριν ζητήσουμε την άδεια των δολοφόνων για τη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας στα θύματά τους, για να μη φτάσουμε σε αυτό που έγραφε ο (δικός τους) Πρίμο Λέβι για το Άουσβιτς:
«Η καταστροφή και ο θάνατος ήταν η μόνη δύναμη γύρω μας».
Αυτό είναι ο άνθρωπος;