Πραγματικά, βιώνουμε οργουελικές καταστάσεις.
Το να πρέπει να παραθέσεις επιχειρήματα, γιατί ένας ψευδοαξιωματούχος δεν μπορεί να συμμετέχει σε αντικατοχικές εκδηλώσεις, αποτελεί την επιτομή της πολιτικής μας παρακμής.
Την πλήρη συμφιλίωση με το τέρας.
Δεν έχει καμία σημασία εάν είναι μέλος του αντιπολιτευόμενου Ρεπουπλικανικού Τουρκικού Κόμματος.
Αποτελεί τον εκπρόσωπο ενός παράνομου θεσμού και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Εξάλλου, η ιστορική εμπειρία έδειξε πως οι όποιες διαφοροποιήσεις του ΡΤΚ με την πλέον ηγεμονική αντίληψη για λύση δύο κρατών, δεν ενέχουν βαθύ ιδεολογικό υπόβαθρο και πραγματική διάθεση ρήξης με την κατοχή. Εξού και προσκρούουν στις τουρκικές πιέσεις, όταν κομμάτια της λεγόμενης «προοδευτικής» αντιπολίτευσης κατέχουν θέσεις ισχύος και «εξουσίας». Αυτό αποδεικνύει και η εμπειρία της διακυβέρνησης ΑΚΕΛ, όπου ηγέτες ήταν οι Χριστόφιας – Ταλάτ, όπως και η εποχή Ακιντζί – Αναστασιάδη. Κι αυτό δεν το λέμε μόνο εμείς, αλλά και όσοι λίγοι Τουρκοκύπριοι έμειναν πραγματικά να αντιστέκονται. Και οι οποίοι, προφανώς, δεν είναι μέλη ούτε του ΡΤΚ, ούτε του Κόμματος Κοινοτικής Δημοκρατίας. Όσοι δεν εστιάζουν στη μεγάλη εικόνα, και αρκούνται σε ψευδαισθήσεις που προκύπτουν από μια εσφαλμένη εστίαση στο μικροεπίπεδο, αρνούνται να παραδεχθούν, αφενός την διαχρονική τους αποτυχία και αφετέρου, την δική τους συμβολή στη τυχοδιωκτική πολιτική που διακατέχει την πλειοψηφία της τ/κ κοινότητας.
Αυτό λοιπόν που επιτυγχάνεται, είναι η απονοηματοδότηση μια αντικατοχικής εκδήλωσης. Την φέρνουν στα μέτρα τους, όσοι δεν μπορούν να σηκώσουν ανάστημα στα τουρκικά κελεύσματα για συνειδητή υποταγή. Κι αυτό που μένει, είναι να δούμε πόσες υποχωρήσεις έκαναν οι διοργανωτές, για να υπάρξει ένα κοινά αποδεκτό πλαίσιο. Και πραγματικά, δεν έχει κανένα ουσιαστικό νόημα το αν θα παρουσιαστεί τελικά ή όχι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πέραν του απολύτως προφανούς. Ότι δεν μπορεί να δίνει κανένας είδος νομιμοποίησης σε ένα παράνομο μόρφωμα, συμμετέχοντας σε κοινές εκδηλώσεις με ψευδοαξιωματούχους, υπό την επίσημή του ιδιότητα. Η όποια άρνησή του δεν θα είναι πολιτική, αλλά κυρίως, συμβολική και επικοινωνιακή. Καθώς γνωρίζει ότι μια τέτοια ενέργεια θα πρόσβαλε το κοινό αίσθημα.
Πολιτικά, δεν έδειξε ποτέ να διαφωνεί με τέτοιου είδους προσεγγίσεις.