Το θανατηφόρο που συνέβη… η δημοκρατία που έδυσε
Εδώ και κάποιο διάστημα, πληροφορούμαι, ξεκίνησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φημολογία περί θανατηφόρου δυστυχήματος στη Λεμεσό, υπόπτων συνθηκών, που έγινε πριν κάποια χρόνια.
Σύμφωνα με την ίδια φημολογία, το θανατηφόρο ουδέποτε οδηγήθηκε στη δικαιοσύνη λόγω έμμεσης εμπλοκής υψηλού πολιτικού προσώπου.
Αναφέρεται συγκεκριμένα το όνομα του πρώην προέδρου Νίκου Αναστασιάδη.
Λέγω πληροφορούμαι διότι δεν παρακολουθώ στενά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τελικά, όμως, μπορεί να είναι χρήσιμα μια και τα συμβατικά μέσα έχουν μαζέψει μέσα από τα χρόνια πολλά βαρίδια δεσμεύσεων και περιορισμών.
Το πράγμα, όμως, δεν περιορίστηκε στην παραφιλολογία του διαδικτύου. Κάποια στιγμή υπερχείλισε σε τέτοιο βαθμό το διαδίκτυο που αναγκαστικά η ιστορία αναδύθηκε και στα ελώδη νερά των συμβατικών μέσων. Στη συνέχεια, εξ ανάγκης και λόγω της κατάπληξης του κόσμου, η κυπριακή Aστυνομία έσπευσε σε δημόσια τοποθέτηση. Η δήλωση όμως περισσότερο θόλωσε τα πράγματα παρά να αποσαφηνίσει. Επιβεβαίωσε λοιπόν η Aστυνομία ότι όντως έγινε τέτοιο θανατηφόρο δυστύχημα προ δεκαετίας. Κάλεσε δε, άκουσον-άκουσον, τους πολίτες να βοηθήσουν την Aστυνομία διότι ουδέποτε εντοπίστηκε το όχημα το οποίο είχε προκαλέσει το θανατηφόρο (11 χρόνια μετά!). Εν τω μεταξύ δημοσιοποιήθηκε και το όνομα του παιδιού του οποίου ο θάνατος, σύμφωνα με την αστυνομία, ουδέποτε καταλογίστηκε λόγω της εξαφάνισης του εμπλεκόμενου αυτοκινήτου. Μετά από αυτό τίποτα καινούργιο. Μόνο επαναλαμβανόμενες αντηχήσεις της αρχικής είδησης.
Η όλη υπόθεση βέβαια όζει. Για να μην πούμε ότι βρωμά. Διότι είναι περίεργο το γεγονός ότι 11 χρόνια μετά, ένα απλό, έστω θανατηφόρο, δυστύχημα παραμένει ανεξιχνίαστο. Είναι περίεργο ότι δεν βγήκε η οικογένεια του παιδιού να ωρύεται για την, ας πούμε, ανικανότητα ή διαπλοκή της Aστυνομίας. Κάτι περίπου όπως τη μάνα του Θανάση, η οποία δεν αφήνει πέτρα που να μην σηκώσει ή μικρόφωνο που να μην αρπάξει για να προωθήσει την υπόθεση του παιδιού της. Είναι περίεργη η αντίδραση της αστυνομίας η οποία επιδεικνύει ένα επιεικώς αξιοσημείωτο μούδιασμα. Είναι περίεργα πλούσια σε λεπτομέρειες για να είναι εξολοκλήρου ψευδής η φημολογία που περιβάλει την περίπτωση με συγκεκριμένες αναφορές για πολιτική εμπλοκή.
Και δεν σταματούν εδώ τα περίεργα: Γιατί η κατά τίτλο αντιπολίτευση δεν θέτει δημόσια το ζήτημα αφού λέγεται ότι υπάρχει πολιτική εμπλοκή στη συγκάλυψη; Πώς και δεν βρέθηκε έστω ένας δημοσιογράφος να κάνει ερευνητική (μπα; Ούτε καν ερευνητική χρειάζεται να είναι) δημοσιογραφία και να κτυπήσει την πόρτα της πενθούσας οικογένειας και να θέσει απλά, αυτονόητα ερωτήματα: πώς και δεν προχώρησε η διερεύνηση του δυστυχήματος; Γιατί η οικογένεια δεν θέτει με επίταση το ζήτημα; Απλά πράγματα. Δεν χρειάζονται ούτε ειδικές γνώσεις ούτε δεξιότητες.
Περίεργη, όμως, ως απαράδεκτη είναι και η στάση της πολιτικής ηγεσίας του αρμόδιου υπουργείου Δικαιοσύνης. Εκδίδονται τέτοιες προκλητικές ανακοινώσεις από την ηγεσία της αστυνομίας και η αρμόδια υπουργός ή το υπουργείο δεν έχει τίποτα να πει; Ούτε βεβαίως είναι επαρκής δικαιολογία ότι αυτά συνέβησαν επί άλλης υπουργικής θητείας. Αν υπήρξε συγκάλυψη μπορεί να ξεκίνησε τότε αλλά συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Αυτό δημιουργεί στην αρμόδια υπουργό υποχρέωση άμεσης διερεύνησης. Διαφορετικά συμμετέχει στη συγκάλυψη.
Όπως ανέφερα προηγουμένως, δεν έχω προνομιακή πληροφόρηση σε ό, τι αφορά την περίπτωση. Ας κάνουμε, όμως, μια υπόθεση εργασίας ότι αυτά που λέγονται για το θανατηφόρο ισχύουν. Έστω σε κάποιο βαθμό. Τί σημαίνει αυτό για τους θεσμούς μας; Σημαίνει ότι πολιτικά πρόσωπα με κάποια επιρροή μπορούν να εκτρέψουν τη διερεύνηση πιθανών εγκληματικών πράξεων. Σημαίνει ότι τουλάχιστον η αστυνομία, σε ανώτατο επίπεδο, είναι διαβρωμένη και εξυπηρετεί κομματικές ή πολιτικές ντιρεκτίβες. Σημαίνει ότι λειτουργεί ανόσια συνεννόηση μεταξύ πολιτικών προσώπων, ακόμα και διαφορετικών κομματικών προελεύσεων, για σκοπούς αλληλοκάλυψης. Ακόμα και σε περίπτωση διάπραξης ποινικών αδικημάτων. Σημαίνει ότι η λεγόμενη τέταρτη εξουσία, δηλαδή τα μέσα ενημέρωσης, αναγνωρίζουν άβατες περιοχές στις οποίες δεν θα επιχειρήσουν, δεν θα σχολιάσουν δεν θα διερευνήσουν. Σημαίνει ότι πολιτικοί ή και ανεξάρτητοι αξιωματούχοι λχ υπουργοί, γενικοί εισαγγελείς κλπ τηρούν τον κανόνα της ομερτά και δεν ενοχλούν αυτό τον παράλληλο σκοτεινό μηχανισμό. Εν τέλει δε τι άλλο σημαίνει; Σημαίνει ότι οι πολίτες, ακόμα και όταν η λειτουργία αυτού του παρακράτους ξεσπά στο φως της μέρας, δεν αντιδρούν, δεν φωνάζουν, δεν απαιτούν λογοδοσία. Τουλάχιστον όχι αρκετά για να υποχρεώσουν σε δράση όλους αυτούς τους ανευθυνοϋπεύθυνους αξιωματούχους. Οι οποίοι ανέχονται και συνεργούν δια της εγκληματικής τους σιωπής.
Τελικά τί σημαίνει για την Κύπρο;
Σημαίνει ότι οι πολίτες παρέδωσαν τα όπλα.
Σημαίνει ότι η Δημοκρατία στον τόπο έδυσε.
- Δικηγόρος