Λάθη επί λαθών
Πόσα λάθη, παραλείψεις και αβλεψίες μπορεί ένα κράτος να αντέξει;
Τα λάθη είναι ανθρώπινα και θα γίνουν.
Όμως αυτά μπορούν να ελαχιστοποιηθούν όταν ακολουθούνται πρωτόκολλα και εφαρμόζονται δικλείδες ασφαλείας.
Οι αβλεψίες και οι παραλείψεις, δεν είναι πάντα τυχαίες. Συνήθως έχουν να κάνουν με τη πλήρη ανικανότητα ή την απουσία παραδοχής ότι κανένας δεν τα ξέρει όλα.
Ευτυχώς σε κάθε τομέα και επάγγελμα, όπου και αν βρίσκονται, υπάρχουν ικανοί άνθρωποι που ξέρουν καλά το αντικείμενο τους και εντοπίζουν τις ατέλειες και προτείνουν λύσεις.
Αυτό όταν τους επιτρέπεται συμβαίνει μόνο υπό πολύ συγκεκριμένες συνθήκες ώστε ο ανώτερος τους να μη φανεί κατώτερος του ρόλου του και των περιστάσεων για πολλοστή φορά.
Όταν ο όποιος ανώτερος βρέθηκε σε θέση, είτε απλά διορίστηκε λόγω νεποτισμού είτε άλλων σχέσεων, κάποια στιγμή ό,τι είχε κρυφτεί κάτω από το χαλί θα βγει στο φως.
Δυστυχώς, τον τελευταίο καιρό μερικά χαλιά σηκώθηκαν. Είτε από εμάς είτε από άλλους είτε και κατά λάθος. Το πόσα ακόμα πρέπει να σηκωθούν, κανένας δεν το ξέρει αλλά τρομάζει και μόνο στη σκέψη του πόσα ακόμα μπορεί να υπάρχουν και τι μπορεί να κρύβουν από κάτω τους.
Το όποιο σκάνδαλο που αποκαλύπτεται συνήθως είναι κάθε φορά μεγαλύτερο από το προηγούμενο που ξεχάσαμε ή μας έκαναν να ξεχάσουμε, μετατοπίζοντας την προσοχή της κοινής γνώμης σε κάτι άλλο.
Σκάνδαλα που είχαν κρύψει από κάτω κάποιοι, είτε ανίκανοι είτε επιτήδειοι είτε με πλάτες άλλων, πνίγει τη κοινωνία η οποία έχει χάσει κάθε πίστη σε ανθρώπους και θεσμούς.
Ξεκινά κανείς από το φαινομενικά μικρό σκάνδαλο για να καταλήξει στα μεγατόνων. Σε άλλες χώρες, θα είχε ξεσηκωθεί ολόκληρη η κοινωνία και οι θεσμοί θα είχαν κάνει τα αδύνατα δυνατά να καθαρίσουν το τοπίο.
Η όποια διαδικασία ή επιτροπή ανακοινωθεί από το κράτος τίθεται εν αμφιβόλω τη γενέσει της καθώς η κοινωνία πλέον την αντιμετωπίζει ως ανέκδοτο έχοντας χάσει την όποια ελπίδα για διαφάνεια, κάθαρση αλλά και τιμωρία των τυχόν ενόχων.
Γνωρίζει καλά ότι θα διαβάσει δεκάδες ανακοινώσεις και συνεντεύξεις που θα αναφέρουν ότι θα μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο και ότι θα ακολουθηθούν όλες οι δέουσες διαδικασίες για να επέλθει η κάθαρση και άλλες τέτοιες κενές περιεχομένου προτάσεις.
Οι στάβλοι του Αυγεία αναδύουν μπόχα και δυσωδία και σύμφωνα με τη θεωρία της συστημικής κατάρρευσης, είμαστε στη φάση όπου κομμάτια της κοινωνίας μας, που βρίσκονται σε σκληρό ανταγωνισμό μεταξύ τους, αρχίζουν να αμφισβητούν το σύστημα που στηρίζει ολόκληρη την κοινωνία και ό,τι εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα. Το ίδιο το σύστημα έχει γίνει τόσο πολύπλοκο και σαθρό που κάποια στιγμή θα επέλθει και η κατάρρευση του. Κοστίζει πολύ περισσότερα στη κοινωνία και στο κράτος από όσα μπορεί πραγματικά να παράξει αλλά και να επιστρέψει.
Το κόστος κάθε φορά, είτε σε τοπικό είτε σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι δυσανάλογο των κερδών για την ίδια τη κοινωνία αλλά και για την ίδια την εικόνα που θέλει να προβάλει η Κύπρος.
Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε από καιρό και κανένας δεν φαίνεται να μπορεί ή να τον αφήνουν τον κλείσει γιατί ακόμα και στην όποια κρίση κάποιοι θα βγουν αλώβητοι και ξανά κερδισμένοι.