Αυτή η ψήφος δεν μπορεί να θεωρείται χαμένη ψήφος
Γιατί θα ψηφίσω τον Γιώργο Κολοκασίδη
Δεν δυσκολεύτηκα καθόλου να επιλέξω την στήριξη της υποψηφιότητας του Γιώργου Κολοκασίδη.
Οι θέσεις του συγκεκριμένου υποψηφίου συμπίπτουν με τις διαχρονικές μου απόψεις, κυρίως στο Κυπριακό αλλά και στα άλλα σοβαρά θέματα που απασχολούν την κοινή γνώμη.
Είναι κατά την άποψη μου, παράδοξο (και εθνικά άκρως επιζήμιο) οι πολίτες να ψηφίζουν, όχι αυτό που πιστεύουν, αλλά ίσως αυτό που του υποδεικνύει το κόμμα, είτε για να αποφευχθεί η εκλογή αυτού που θεωρείται ο χειρότερος («το μη χείρον βέλτιστον»), είτε γιατί η “παράσταση νίκης” που προβάλλεται από τους δημοσκόπους, δεν δίνει πιθανότητες εκλογής στον υποψήφιο που τους εκφράζει πραγματικά.
Θεωρώ ότι τέτοιες πρακτικές αλλοιώνουν την πραγματική εικόνα και – πολύ σημαντικό – δίνουν λανθασμένη εικόνα στο εξωτερικό. Φτάσαμε στο σημείο, να έχουμε πείσει διεθνώς ότι η “λύση” Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα, είναι η λύση που διακαώς επιθυμούμε και αυτή που θα μας λυτρώσει. Ενώ η αλήθεια είναι ότι η “επανένωση” που θα φέρει μια πιθανή “λύση” Δ.Δ.Ο., δεν διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα του λαού μας, ούτε λειτουργική και βιώσιμη είναι και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην “Αλεξανδρεττοποίηση” της Κύπρου (για να καταστεί σταδιακά η επόμενη επαρχία της Τουρκίας). Φαίνεται ότι ξεχνούν ορισμένοι (ανάμεσα τους και οι “βασικοί υποψήφιοι”), ότι η “λύση” αυτής της μορφής απορρίφθηκε με το συντριπτικό 76% στο δημοψήφισμα του 2004. Πιστεύει κανείς, ότι οι συνομιλίες που ακολούθησαν, οδήγησαν στο να είναι υπό διαπραγμάτευση μια πιο… υποφερτή λύση; Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα την δίνει το πλαίσιο Γκουτέρες, βάση του οποίου είμαστε κοντά σε συμφωνία στο Κρανς Μοντανά και στο οποίο θέλουν επειγόντως να επιστρέψουν οι “βασικοί υποψήφιοι”. Κατά μεγάλο ποσοστό, μας έσωσε τότε η Τουρκική αδιαλλαξία από “λύση”, χειρότερη από αυτή του σχεδίου Ανάν, που προνοούσε για εκ περιτροπής προεδρία, δικαιώματα βέτο των τουρκοκυπρίων, για προτεραιότητα στον “χρήστη” των κλεμμένων περιουσιών, για παραμονή εποίκων και τουρκικού στρατού κ.α.
Βρισκόμαστε λοιπόν στη δυσάρεστη θέση, μετά και από τις ολέθριες αποφάσεις που πήραν τα κόμματα του λεγόμενου απορριπτικού μετώπου, να έχει συρρικνωθεί επικίνδυνα αυτό το 76% του ΟΧΙ. Έπρεπε για την Ε.Δ.Ε.Κ. να υπάρχει συνέπεια και συνέχεια σε αυτό που τόλμησε με την αποκήρυξη της Δ.Δ.Ο. Έπρεπε το ΔΗ.ΚΟ. να ακολουθήσει! Μπορούσαν κι άλλα κόμματα και οργανωμένα σύνολα να στηρίξουν τις σωτήριες για τον τόπο, θέσεις του Γιώργου Κολοκασίδη. Μόνον έτσι θα εκπέμπαμε και μηνύματα στο εξωτερικό, διαφορετικά από τα υφιστάμενα (ότι είμαστε έτοιμοι να αυτοκτονήσουμε αποδεχόμενοι την Δ.Δ.Ο.) Πιστεύω ότι δεν ισχύει αυτό που αιωρείται στον αέρα, ότι δηλαδή επειδή ούτως ή άλλως δεν θα έχουμε λύση, μπορούμε να κάνουμε την επιλογή μας, ανεξαρτήτως των θέσεων στο Κυπριακό. Είναι δεδομένο ότι κάποιοι περιμένουν τον νέο πρόεδρο στη γωνία, για νέες πρωτοβουλίες που θα αποσκοπούν στην επανέναρξη των συνομιλιών για “λύση” Δ.Δ.Ο. Ούτε πρέπει να ξεγελούν οι υποτιθέμενες θέσεις των Τούρκων για λύση δύο κρατών. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα… “υποχωρήσουν” οι Τούρκοι (στην αποδοχή, εκ νέου, της “λύσης” Δ.Δ.Ο.) όταν κρίνουν ότι είναι σε ακτίνα συμφωνίας, που θα τους εξυπηρετεί πλήρως; Ενώπιον ποιου εφιάλτη θα βρεθούμε σε αυτή την περίπτωση;
Είναι θλιβερό και εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για την πατρίδα μας, το γεγονός ότι οι “τρεις βασικοί υποψήφιοι” (στενοί συνεργάτες του Νίκου Αναστασιάδη, όπως ο ίδιος το διατύπωσε) έχουν ταυτόσημες θέσεις στο Κυπριακό. Πώς θα αλλάξουμε πορεία, ως Κυπριακός Ελληνισμός, αν εκλεγεί ένας από τους τρεις με ισχυρή λαϊκή εντολή;
Είναι κυρίως για τους πιο πάνω ευνόητους λόγους που επιλέγω Γιώργο Κολοκασίδη, του οποίου οι θέσεις πρέπει να έχουν το μεγαλύτερο δυνατό εκτόπισμα. Είναι ο υποψήφιος πρόεδρος με τις σωστές θέσεις στο Κυπριακό, κάθετα εναντίον της “λύσης” Δ.Δ.Ο. και υπέρ της αλλαγής στρατηγικής αλλά και του επιδιωκόμενου στόχου. Είναι ο υποψήφιος με τις ολοκληρωμένες θέσεις για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των νέων σοβαρότατων προβλημάτων που μας απειλούν, της λαθρομετανάστευσης και της υπογεννητικότητας των Ελλήνων της Κύπρου. Έχει σωστές, εμπεριστατωμένες θέσεις, για την Παιδεία, την Οικονομία και την ενίσχυση της Άμυνας. Έχει προτάσεις για τον σχεδιασμό στρατηγικής, που οδηγεί στην εκμετάλλευση των ευνοϊκών διεθνών συγκυριών και θα ενδυναμώσει τις πιθανότητες που έχει ο Κυπριακός Ελληνισμός για επιβίωση.
Αυτή η ψήφος δεν μπορεί να θεωρείται χαμένη ψήφος!
Είναι η ψήφος του χρέους και της συνείδησης, η ψήφος που βοηθά στο να μείνει υψωμένη η σημαία του αγώνα.
Είναι η ψήφος που θα καταδείξει ότι αυτός ο λαός έχει ακόμα αντιστάσεις και ότι ακόμα πιστεύει στην απελευθέρωση (και όχι την “επανένωση” της Δ.Δ.Ο.).
- Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος – Κύπρος