Μόνο θλίψη προκαλεί το ελληνικό πολιτικό τοπίο.
Ένα αληθινό μπάχαλο.
Ξεκίνησε μια μακρά προεκλογική περίοδος με το πελατειακό κράτος της παροχολογίας σε πλήρη κίνηση.
Με τις υποκλοπές να χτυπούν κόκκινο.
Μια Ελλάδα μολυσμένη με κακόβουλα λογισμικά, με την ΕΥΠ να συνεργάζεται με ιδιώτες,με υπουργούς να παρακολουθούνται, να παρακολουθείται ακόμη και ο ίδιος ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων. Και με τον πρωθυπουργό να δηλώνει άγνοια! Τα σκάνδαλα διαδέχονται το ένα το άλλο, η εξωτερική πολιτική της χώρας παραπαίει, η Τουρκία απειλεί καθημερινά με τον Ερντογάν να επαναλαμβάνει πως μπορεί οι Τούρκοι να μας κάνουν φιλοφρονητική επίσκεψη ένα βράδυ. Υπάρχει μια διάχυτη τοξική πολιτική κρίση στην Ελλάδα που όσο η χώρα θα πλησιάζει τις εκλογές θα χειροτερεύει. Στη Βουλή των Ελλήνων ανταλλάσσονται βαριές ύβρεις ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όμορφος κόσμος ηθικός…
Σε όλα αυτά προστίθεται η ακρίβεια, η ενεργειακή κρίση, η φτωχοποίηση μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων , η ανασφάλεια, τα προβλήματα υγείας και αυτά της παιδείας. Και ίσως αυτά να είναι τα πραγματικά προβλήματα για τις ευρύτερες λαϊκές μάζες,τους νέους αλλά και μια φτωχοποιημένη μεσαία τάξη. Τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας με τα επακόλουθα κοινωνικά προβλήματα εντάσσονται βέβαια στην ευρύτερη οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και ο πλανήτης εξαιτίας της πανδημίας και του πολέμου της Ουκρανίας. Αν ισχυρές οικονομίες όπως αυτές της Γερμανίας ή της Γαλλίας πορεύονται με τόσες δυσκολίες στις μέρες μας, η Ελλάδα που δεν πρόλαβε καλά-καλά να εξέλθει της μνημονιακής κρίσης είναι φυσικό να βρίσκεται ακόμη σε πολύ πιο δύσκολη κατάσταση. Ο χειμώνας, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και της ενεργειακής κρίσης, προμηνύεται σκληρός για τους πολίτες.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν φέρει ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση. Ο Μητσοτάκης επικράτησε στη Νέα Δημοκρατία έναντι της καραμανλικής πτέρυγας με τη στήριξη του Αντώνη Σαμαρά και των ακροδεξιών στοιχείων που προέρχονταν από το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη και με ένα πρόγραμμα νεοφιλελεύθερων προτάσεων. Ιστορικά η καραμανλική ΝΔ υιοθετούσε αντίθετα μια πολιτική περισσότερο κοινωνική και περισσότερο ισορροπημένη ανάμεσα στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Αυτή η νεοφιλελεύθεη πολιτική ευνόησε τα μεγάλα συμφέροντα και όξυνε τις κοινωνικές ανισότητες.
Σε αυτά τα προβλήματα ήρθε να προστεθεί το θέμα των υποκλοπών που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα συνοδεύει για πάντα τον Μητσοτάκη. Διότι μπορεί να λέγεται ότι παρακολουθήσεις έκαναν και οι προηγούμενοι ή ότι γίνονταν πάντα, αλλά εδώ πρόκειται για ένα γενικευμένο φαινόμενο που μολύνει και δηλητηριάζει την πολιτική ζωή της χώρας. Τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν ως τώρα δείχνουν την διασύνδεση των παρακολουθήσεων μέσω Predator, του παράνομου αυτού συστήματος, με τις νόμιμες επισυνδέσεις-παρακολουθήσεις της ΕΥΠ. Δηλαδή το παράνομο σύστημα συνεργαζόταν με το νόμιμο!
Η δημοσιογραφική έρευνα έχει παρουσιάσει επαρκή στοιχεία ότι οι επιχειρηματίες που έφεραν το Predator στην χώρα συνδέονταν με τον ανεψιό του Κυριάκου Μητσοτάκη και διευθυντή του γραφείου του Γρηγόρη Δημητριάδη και ότι οι νόμιμες παρακολουθήσεις διασυνδέονταν με τις παράνομες υποκλοπές και όλες μαζί κατευθύνονταν από το ίδιο πολιτικό κέντρο, φυσικά όχι για να λόγους εθνικής ασφάλειας ή αντιμετώπισης του οργανωμένου εγκλήματος, αλλά για πολιτική και επιχειρηματική εκμετάλλευση.
Ακόμη και αρθρογράφοι φιλικά διακείμενοι στον Κυριάκο Μητσοτάκη, έθεσαν το θέμα μιας πιθανής διείσδυσης σε όλο αυτό το φαύλο σύστημα των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, της περιβόητης ΜΙΤ. Η κυβέρνηση,έγραψε ο Πάσχος Μανδραβέλης, μίλησε για «δραστηριότητες εκτός πλαισίου στο εσωτερικό της ΕΥΠ» και για «ρυπαρά δίκτυα» εντός της υπηρεσίας. «Ετσι, ελαφρά τη καρδία; Αν είναι αληθές, τι κάνει γι’ αυτό; Προς όφελος ποίων είναι οι ‘δραστηριότητες εκτός πλαισίου’ και για ποιον δουλεύουν αυτά τα ‘ρυπαρά δίκτυα’; Ακόμη κι αν δεν ήταν η ΜΙΤ, μπορεί να είναι το Κατάρ, το οποίο διαχρονικώς υπήρξε στενός σύμμαχος της Τουρκίας».(Πάσχος Μανδραβέλης,Η Καθημερινή, 17.12.2022)
Ακολουθούν φυσικά τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής. Εκεί που ο Ερντογάν απειλούσε με πυραυλική επίθεση την Αθήνα, η ελληνική κοινή γνώμη μάθαινε από διαρροή των τουρκικών ΜΜΕ για μυστικές συνομιλίες, μεταξύ του εκπροσώπου του Ερντογάν Ιμπραΐμ Καλίν και της διευθύντριας του διπλωματικού γραφείου του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη Άννας – Μαρίας Μπούρα, παρακάμπτοντας το καθ΄ύλην αρμόδιο υπουργείο Εξωτερικών. Η συνάντηση έγινε στις Βρυξέλλες με γερμανική εποπτεία και γερμανική συμμετοχή και με αμερικανική και ΝΑΤΟΊκή καθοδήγηση.
Την ίδια ώρα συνεχίζεται και ο «ελληνορωσικός πόλεμος» με την Αθήνα να δηλώνει πρόθυμη να στείλει στην Ουκρανία και τους S300 που αγοράστηκαν για την άμυνα της Κύπρου και τη Μόσχα να απαντά για τις σοβαρές συνέπειες που θα είχε κάτι τέτοιο.
Η πολιτική φθορά του πρωθυπουργού και του κυβερνώντος κόμματος είναι πλέον ορατή ακόμη και στις δημοσκοπήσεις, μολονότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφέρνει να επωφεληθεί από αυτή και παραμένει πάντα στη δεύτερη θέση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται επομένως να πείθει παρά την κυβερνητική φθορά. Πέρα από το κυβερνητικό παρελθόν του που επισείουν ο Μητσοτάκης και η ΝΔ ως φόβητρο, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει μια οραματική πρόταση εξουσίας. Περιορίζεται στην κριτική της κυβερνητικής καθημερινότητας, κάτι που δεν αποδίδει. Φαίνεται ότι οι πολίτες δεν αρκούνται σε αυτό το άθροισμα κριτικής των γεγονότων της καθημερινότητας, θέλουν να τους προταθεί κάποιο όραμα για το μέλλον, κάποια σύνθεση ενός οραματικού προγράμματος που θα βγάλει τη χώρα από τα σημερινά πολλαπλά αδιέξοδα της. Αδιέξοδα που συνδέονται τόσο με την εξωτερική πολιτική, όσο και με την οικονομία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την κρίση των θεσμών, την παιδεία , τον πολιτισμό, το περιβάλλον.
Συμπερασματικά, όπως έγραφα και σε παλιότερο άρθρο μου, η τοξική πολιτική κρίση στην οποία έχει εισέλθει η χώρα, ένα τοξικό και δύσβατο περιβάλλον, δεν τη βοηθά να αντιμετωπίσει ούτε τις εξωτερικές απειλές που προέρχονται από την τουρκική αναθεωρητική νέο-οθωμανική πολιτική, ούτε την οικονομική κρίση, ούτε την εσωτερική κρίση θεσμών και αξιών. Το τοπίο είναι θολό. Θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να εισέλθει η χώρα σε μια πιο αισιόδοξη τροχιά,ακόμη και μετά τις εκλογές και τις αβεβαιότητες που πιθανόν να προκύψουν από αυτές με τον σχηματισμό συμμαχικών κυβερνήσεων.
Με την ελπίδα ότι αυτή η πολιτική τοξικότητα δεν εμποδίζει το πολιτικό σύστημα, πίσω από κλειστές πόρτες τουλάχιστον, να μπορεί να υιοθετεί την κοινή εκείνη πολιτική εθνικής συνεννόησης που να επιτρέπει την αντιμετώπιση των εξωτερικών κινδύνων που απειλούν τον τόπο.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ/ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
- Πανεπιστημιακός, συγγραφέας της μυθιστορηματικής τριλογίας ΝΟΜΑΔΑΣ, Αθήνα, Εκδόσεις Βακχικόν, 2017-2019. Τώρα κυκλοφορεί και το νέο του μυθιστόρημα, ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ/ΣΤΟ ΥΦΑΝΤΟ ΤΟΥ ΄21, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο. Email, Stephanos.constantinides@gmail.com