20 χρόνια «Πέταγμα»
Οι δυσάρεστες ειδήσεις όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, έχουν πάντα μεγαλύτερη διεισδυτικότητα και προκαλούν υψηλότερο βαθμό ενδιαφέροντος.
Μοιραίως, επικαλύπτουν ευχάριστες ή ελπιδοφόρες, σε βαθμό που τις επηρεάζουν μέχρις αποκλεισμού.
Η έλευση ενός παιδιού με νοητική αναπηρία σ’ ένα σπίτι είναι μια δοκιμασία που περνά πολλές επώδυνες φάσεις.
Η πρώτη αντίδραση είναι άρνηση πως κάτι τέτοιο συμβαίνει. Ακολουθεί ένας καταρράκτης από αισθήματα που περιλαμβάνουν θυμό, αγανάκτηση, λύπη, φόβο για το μέλλον και ό,τι άλλο δυσάρεστο μπορεί κανείς να σκεφτεί.
Από το πρώτο χτύπημα, γροθιά στο στομάχι, κάποιοι δεν συνέρχονται ποτέ και οι άλλοι αντιδρούν με διαφορετικούς τρόπους.
Πρόσφατα διοργανώθηκε Ημερίδα για τα 20 χρόνια του Συλλόγου Γονέων για την Υποστηριζόμενη Διαβίωση Ατόμων με Νοητική Υστέρηση «ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ».
Επιγραμματικά, αυτό που προέκυψε από την παρακολούθηση των εργασιών της Ημερίδας ήταν Ελπίδα και Αισιοδοξία.
Μίλησαν γονείς, αδέλφια, ειδικοί επιστήμονες και προσωπικό, αλλά και τα ίδια τα παιδιά έδωσαν το μήνυμά τους μέσα από ένα σύντομο video.
Κινητήριος δύναμη ήταν και παραμένει ο αυτοπροορισμός των γονιών να δημιουργήσουν για τα παιδιά τους, συνθήκες για μία ισότιμη ζωή στην κοινότητα που θα λειτουργούν μετά την αναπόδραστη φυσική απουσία τους.
Με υπομονή και κατάλληλους χειρισμούς χρησιμοποιήθηκε η εμπειρία επιστημόνων από το εξωτερικό, υπήρξε ανταπόκριση από ευαίσθητους και υπεύθυνους πολιτικούς και κρατικούς λειτουργούς, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί νομοθετικό πλαίσιο, οικονομική υποστήριξη αλλά και ελεγκτικοί μηχανισμοί για εύρυθμη λειτουργία των Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης.
Συγκρίνοντας την εικόνα του πως ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια και που βρίσκεται σήμερα, μετά από 20 χρόνια, προκύπτει ένα αίσθημα αγαλλίασης.
Οι δυσκολίες, οι πρόσκαιρες απογοητεύσεις, το λύγισμα, η αγωνία δεν ξεχνιούνται. Υπερισχύει όμως η χαρά για το αποτέλεσμα που ενισχύεται από τα ευτυχισμένα πρόσωπα των παιδιών, που ζουν στο «δικό τους σπίτι» αλλά διατηρούν ταυτόχρονα την πρόσβαση στο οικογενειακό τους περιβάλλον.
Και οι γονείς, τ’ αδέλφια, οι συγγενείς και φίλοι που υποστήριξαν την όλη προσπάθεια νιώθουν άνετα να ζήσουν χωρίς αγωνία για το αύριο των αγαπημένων τους.
Ακούστηκε κάποια στιγμή πως η όλη προσπάθεια ήταν μία Οδύσσεια. Κι όμως, δεν ήταν έτσι γιατί εκεί επέζησε μόνον ο Οδυσσέας και όσοι τον συντρόφεψαν χάθηκαν ή θυσιάστηκαν στη διαδρομή…
Αντίθετα, εδώ ήταν μία υπέροχη, επική, Μαραθώνια πορεία, που στο τέρμα ή την εκπλήρωση του στόχου, ο δρομέας δεν έπεσε νεκρός μετά το «Νενικήκαμεν».
Είναι όλοι όρθιοι και περήφανοι νικητές. Και αυτοί που χάραξαν και οδήγησαν τον αγώνα αλλά κυρίως, τα μέχρι πρότινος ανυπεράσπιστα με αβέβαιο μέλλον παιδιά που τώρα έχουν δικά τους φτερά!
Όποιος επιθυμεί να δει λεπτομέρειες ή πληροφορίες για αντίστοιχα προβλήματα, μπορεί να ανατρέξει στην ιστοσελίδα www.petagma.gr
Καλά Χριστούγεννα κι Ευτυχές το Νέον Έτος με καλές πράξεις και ευχάριστα αποτελέσματα.
Με εκτίμηση
- Νίκος Ερρίκου Ιωάννου