Έχω ένα όνειρο

Η ιδιομορφία του νησιού μου λοιπόν, είναι ότι είναι από τα ελάχιστα μέρη στον πλανήτη γη που μέρος του εδάφους του βρίσκεται υπό κατοχή από μια τρίτη χώρα με συνέπεια οι άνθρωποι που το κατοικούν να μην μπορούν να είναι ελεύθεροι.

• Έλενα Κοζάκου Λυμπουρή *

Δεν είναι ελεύθεροι γιατί δεν μπορούν να μετακινηθούν ελεύθερα, να λειτουργήσουν ως ελεύθεροι άνθρωποι και να κάνουν πράγματα όπως όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι.

Όνειρό μου, λοιπόν είναι να έρθει εκείνη η στιγμή που το νησί μου θα απελευθερωθεί.

Έχω ένα όνειρο, ότι ο κατοχικός στρατός που κατέχει παράνομα το νησί μου θα φύγει παίρνοντας μαζί τους τις ορδές των εποίκων που έφερε η κατοχική δύναμη στο νησί μου και μένουν παράνομα στα σπίτια μας.

Έχω ένα όνειρο, ότι θα έρθει εκείνη η μέρα κατά την οποία όλοι όσοι αναγκάστηκαν λόγω της Τουρκικής εισβολής να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, θα επιστρέψουν, είτε αυτοί είτε τα παιδιά τους και θα μπορούν να μπουν στο σπίτι τους όχι ως τουρίστες, αλλά ως οι νόμιμοί του ιδιοκτήτες.

Ονειρεύομαι τη στιγμή που η σημαία της παράνομης κατοχής θα σβήσει μια για πάντα από το βουνό το οποίο βλέπω κάθε μέρα απέναντί μου για να μου θυμίζει την κατοχή της πατρίδας μου.

Ονειρεύομαι την ημέρα που δεν θα ξαναδώ μπροστά μου συρματόμπλεγμα και φυλάκια και θα μπορώ να διακινούμαι ελεύθερα στην πατρίδα μου, να χαίρομαι τις θάλασσες και τα βουνά της, χωρίς να χρειάζεται να επιδεικνύω την ταυτότητά μου ωσάν να κάνω ταξίδι στο εξωτερικό.

Ονειρεύομαι τη στιγμή που θα αναπνέω ελεύθερα από τον Άγιο Ιλαρίωνα, το ψηλότερο κάστρο στο κατεχόμενο τμήμα της και θα την ατενίζω ολόκληρη, ξέροντας ότι είναι ελεύθερη.

Ονειρεύομαι τη στιγμή, που οι άνθρωποί της θα είναι αφέντες στον τόπο τους.

Η τόσο όμορφη πατρίδα μου έχει δυστυχώς ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα. Αυτό το πρόβλημα είναι οι άνθρωποί της. Βλέπετε, οι άνθρωποί της μετά την εισβολή και με την εισροή χρήματος για την ανάπτυξη της οικονομίας της έγιναν άλλοι άνθρωποι. Κλονίστηκαν οι ηθικές τους αξίες, έχασαν την πολιτιστική τους ταυτότητα. Μεταλλάχθηκαν. Έγιναν από περήφανοι, ανιδιοτελείς και αξιοπρεπείς σε ευκαιριακοί, συμφεροντολόγοι, οππορτιουνιστές.

Έχω λοιπόν ένα όνειρο. Οι άνθρωποι που κατοικούν σε αυτό το νησί να επαναπροσδιοριστούν και να αποκτήσουν ξανά αξίες και ηθική στη ζωή τους. Ονειρεύομαι τη στιγμή που η κοινωνία αυτή θα αναδεικνύει τους άξιους και τους ικανούς, όχι τους ψεύτικους, τους κάλπικους και τους στυλιζαρισμένους.

Ονειρεύομαι τη στιγμή που το πρόβλημα του συνανθρώπου μου θα πάψει να είναι δικό του πρόβλημα, αλλά θα είναι και δικό μου, και δικό σου και της κοινωνίας ολόκληρης και να πάψει ο καθένας να προσπαθεί να κουβαλήσει το Σταυρό του χωρίς μια χείρα βοηθείας από κανένα.

Ονειρεύομαι τη στιγμή που οι νέοι δεν θα χρειάζονται να φύγουν από τον τόπο μας προς αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Που θα ονειρεύονται να δημιουργήσουν την δική τους οικογένεια, στο δικό τους σπίτι και με τις δικές τους δυνάμεις και δεν θα χρειάζονται να μετρούν τις πενταροδεκάρες που τους δίνουν για μισθό και να σκέφτονται αν θα κάνουν ένα παιδί γιατί δεν θα μπορούν να το μεγαλώσουν. Που θα μπορούν να δουν τα ονειρα τους να γίνονται πραγματικότητα.

Ονειρεύομαι τη στιγμή που οι ηλικιωμένοι στο νησί μου θα πάψουν να αγχώνονται για το που θα βρεθούν στη δύση της ζωής τους, για το αν θα έχουν τα λεφτά να εξασφαλίσουν τη φιλοξενία τους σε ένα γηροκομείο στην περίπτωση που δεν θα έχουν κάποιον να τους φροντίζει. Που δεν θα σκέφτονται ότι δεν τους φτάνουν οι αποταμιεύσεις τους στην περίπτωση που θα χρειαστούν κάποια ιατρική επέμβαση, αν τους προκύψει ένα πρόβλημα υγείας.

Ονειρεύομαι τη στιγμή που οι σημερινοί μεσήλικες θα μπορούν να έχουν μια αξιοπρεπή διαβίωση και να αμείβονται για την εργασία τους με βάση την αποδοτικότητά τους και τα προσόντα τους αλλά και θα προσλαμβάνονται αξιοκρατικά. Να μπορεί η κάθε οικογένεια να απολαμβάνει όλα αυτά που θα έπρεπε να περιλαμβάνει μια φυσιολογική οικογενειακή ζωή, διακοπές, καθημερινότητα χωρίς το άγχος της επιβίωσης να κυριαρχεί, χωρίς την αβεβαιότητα πώς θα σπουδάσουν τα παιδιά τους αν δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα.

Ξέρω ότι για να γίνει το όνειρό μου πραγματικότητα, οι άνθρωποι που αποτελούν αυτήν την κοινωνία θα πρέπει να βάλουν πάνω από όλα το συμφέρον του συνόλου, και όχι το προσωπικό τους συμφέρον.

Έχω λοιπόν ένα όνειρο. Με τέσσερις λέξεις, ελεύθερη πατρίδα, δίκαιη κοινωνία. Για αυτό το όνειρο θα παλεύω μέχρι το τέλος.

Και μη ξεχνάς. “ Αξίζει φίλε μου για ένα όνειρο να ζεις, και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»

• ΥΣ: Το κείμενο αυτό γράφτηκε με αφορμή την επέτειο της μεγαλειώδους διαδήλωσης που έγινε στην Ουάσινγκτον στις 28 Αυγούστου 1963 με κεντρικό ομιλητή, τον εμπνευσμένο ηγέτη που πάλεψε κατά των φυλετικών διακρίσεων στην Αμερική, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Η ομιλία του έμεινε στην ιστορία γνωστή ως «I have a dream».