Η αυτοαναίρεση της ΕΔΕΚ
Τον κ. Νίκο Χριστοδουλίδη τον γνωρίζω προσωπικώς, τον εκτιμώ και τον σέβομαι.
Είναι ειλικρινής άνθρωπος.
Όχι μόνο δεν αποσιώπησε αλλά έχει πει κατ’ επανάληψη ότι είναι μέλος του Δημοκρατικού Συναγερμού, ότι συνεχίζει ουσιαστικά την πολιτική του Νίκου Αναστασιάδη στο Κυπριακό, την οποία χάραξαν από κοινού οι δύο άνδρες.
Κινείται και αυτός, όπως και οι υπόλοιποι δύο «βασικοί» συνυποψήφιοί του, δηλαδή οι κ.κ. Αβέρωφ Νεοφύτου και Ανδρέας Μαυρογιάννης, στον χώρο της δεξιάς, έχοντας κοινό προσανατολισμό τόσο για τα εθνικά θέματα όσο και τα πολιτικά δρώμενα της Κύπρου.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, θεωρώ ότι η εκ προοιμίου και η εν λευκώ υποστήριξη του Σοσιαλιστικού Κόμματος προς τον κ. Χριστοδουλίδη, σηματοδοτεί μία αλλαγή πλεύσης του Κόμματος και αποτελεί ένα ιστορικό ορόσημο. Με βάση την απόφαση του «συνεδρίου αντιπροσώπων» του κόμματος – για το οποίο θα επανέλθω πιο κάτω – η ΕΔΕΚ υποστηρίζει ένα συναγερμικό προεδρικό υποψήφιο από την πρώτη μάλιστα Κυριακή, με τον οποίον όχι μόνον δεν συνδιαμόρφωσε ούτε και συζήτησε το κυβερνητικό του πρόγραμμα αλλά του οποίου απλώς υιοθέτησε τις προγραμματικές θέσεις. Εντάχθηκε ουσιαστικά η ΕΔΕΚ στον μακρύ ομολογουμένως, αλλά ετερόκλητο κατάλογο των υποστηρικτών του κ. Χριστοδουλίδη, ανακρούοντας πρύμναν από τις σταθερές θέσεις τόσο αναφορικά με το εθνικό θέμα όσο και με τα κοινωνικοοικονομικά θέματα του τόπου.
Υπερτονίζω το γεγονός ότι με βάση συνεδριακή απόφαση του 2015 η ΕΔΕΚ έχει ταχθεί, πολύ ορθά, εναντίον της «Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας» (ΔΔΟ). Και τούτο, για δύο κυρίως λόγους:
►Ο πρώτος είναι ότι η ΔΔΟ αποτελεί την χειρότερη μορφή διχοτόμησης. Με βάση την ΔΔΟ η Κύπρος διχοτομείται σε δύο κράτη (τα οποία από καιρού εις καιρόν αποκαλούνται είτε «κρατίδια» είτε «πολιτείες» είτε «συνιστώντα κράτη») που είναι το αποτέλεσμα της εισβολής και της κατοχής, στη βάση του Εθνικού ξεκαθαρίσματος που έγινε το 1974. Τα δύο αυτά «κράτη» καλούνται να ενωθούν με βάση τη διζωνική, παρά την ιστορική εμπειρία ότι παρόμοια συστήματα τα οποία βασίζονται στη διαίρεση με βάση φυλετικά, εθνικά, γλωσσικά ή θρησκευτικά κριτήρια ενός λαού αποδείχθηκαν εγγενώς ανίκανα να λειτουργήσουν. Το σύστημα της ΔΔΟ όπου εφαρμόστηκε απέτυχε δημιουργώντας εκατόμβες. Παρόμοιο σύστημα επέβαλαν οι Αμερικανοί στην Βοσνία Ερζεγοβίνη, στον Λίβανο. Διαίρεση με βάση θρησκεία, φυλή και εθνικότητα επιβλήθηκε και στην Νιγηρία. Για την ΕΔΕΚ τα συστήματα των χωρών αυτών δεν μπορούν να αποτελέσουν το πολιτικό μέλλον της Κύπρου.
►Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η απόρριψη της ΔΔΟ αποτελεί επαναστατική πράξη με βάση την οποία ο Κυπριακός λαός δεν διαιρείται αλλά συναποτελείται από τις δύο κοινότητες και δικαιούται να ζει σε ένα κράτος. «Ένας λαός, ένα κράτος, ίσες ευκαιρίες», αυτό επιτάσσει η πολιτική φυσιογνωμία της ΕΔΕΚ, του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Κύπρου. Είναι οι ίδιες αρχές τις οποίες πολύ ορθά έχει διαγνώσει το ΚΚΕ στην Ελλάδα, τασσόμενο κατά της διζωνικής.
Επανερχόμενος στο ζήτημα και έχοντας υπόψη τη σθεναρή υποστήριξη του κ. Χριστοδουλίδη προς την ΔΔΟ, η ειλικρίνεια του οποίου τον τιμά, είναι προφανές ότι η ΕΔΕΚ έχει παραιτηθεί από την πρωτοπορία για δημοκρατική Κύπρο με ένα λαό χωρίς σύνορα και ουσιαστικώς έχει ενταχθεί στο στρατόπεδο όλων εκείνων που εσφαλμένως θεωρούν ότι η τουρκικών προδιαγραφών ΔΔΟ θα λύσει το Κυπριακό.
Υπενθυμίζω ότι όσες φορές έγινε προσπάθεια να επιβληθεί ως λύση στο Κυπριακό η ΔΔΟ, η τελευταία αποκάλυψε το αποκρουστικό της πρόσωπο, με τελευταία περίπτωση το Σχέδιο Ανάν.
Η ΕΔΕΚ με την εν λευκώ υποστήριξη επομένως του κ. Χριστοδουλίδη έχει ουσιαστικώς αυτοαναιρεθεί. Προφανώς η ηγεσία του Κόμματος θεωρεί ότι η υποστήριξη προς τον κ. Χριστοδουλίδη προσφέρεται, ενόψει της δημοφιλίας του στη διεκδίκηση μεριδίου εξουσίας και μη αποκάλυψη ενδεχομένων απωλειών ψηφοφόρων της. Ενθυμούμενος κάποιος τους λόγους για τους οποίους ο Βάσος Λυσσαρίδης έθετε υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές στο παρελθόν, ότι δηλαδή η ΕΔΕΚ όφειλε και οφείλει να προτείνει στον λαό διαφορετική πρόταση από τα τετριμμένα, κατανοεί και το μέγεθος της αποστασίας από τις διακηρυγμένες θέσεις και την ιστορική φυσιογνωμία του κόμματος.
Το πολύ λυπηρό στην παρούσα υπόθεση είναι ότι αυτή η ανατροπή του προσανατολισμού του κόμματος έγινε με τη χειραγωγημένη σύγκληση του «συνεδρίου αντιπρόσωπων». Με βάση το καταστατικό, στο συνέδριο αυτό θα έπρεπε να λάβουν μέρος εκλελεγμένοι από τις τοπικές οργανώσεις του κόμματος, αντιπρόσωποι, σε αριθμό ίσο προς τα μέλη των συλλογικών οργάνων του κόμματος. Όλοι γνωρίζουμε ότι δεν είχε συγκληθεί ούτε μία συνεδρία τοπικής οργάνωσης και σε καμία τοπική οργάνωση δεν ετέθη ούτε το ερώτημα επιλογής προεδρικού υποψηφίου ούτε εκλογής αντιπροσώπων. Το συνέδριο αυτό έγινε με βάση επιλεκτικές τηλεφωνικές προσκλήσεις.
Η ΕΔΕΚ έχει ιστορία, έχει δύσκολο παρόν, οφείλει να έχει μέλλον. Σαφώς η απόκλιση από την ιστορία, τις διακηρυγμένες θέσεις και αρχές του κόμματος αποτελεί αυτοκατάργηση και ένα πισωγύρισμα από το οποίο πολύ δύσκολα η ΕΔΕΚ μπορεί να συνέλθει, λαμβανομένου υπόψη ότι έχει απωλέσει την έξωθεν καλή μαρτυρία την οποία είχε έναντι εχθρών και φίλων, υποστηρικτών ή αντιπάλων.
Η μόνη παραμένουσα ελπίδα είναι η σύγκληση έστω και την υστάτη συνεδρίου στο οποίο να ακουσθούν όλες οι απόψεις και να εκλεγεί ηγεσία η οποία να απολαμβάνει δημοκρατική νομιμοποίηση.
Μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε όλοι μαζί στη σύνθεση των απόψεων παρά στη διατήρηση του πολεμικού κλίματος.
Μόνο έτσι μπορεί να επανέλθει το κόμμα και να αναλάβει να συνεχίσει την πορεία ως το πατριωτικό σοσιαλιστικό κόμμα της Κύπρου.
- Βουλευτής ΕΔΕΚ