Η μάχη στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία κρίθηκε στο Κέντρο και από το Κέντρο
Η ανάγκη να αποφευχθεί ο κίνδυνος εκλογής της ακροδεξιάς M. Le Pen, καθώς και της συνακόλουθης μεγάλης πολιτικής αποστεθεροποίησης σε Γαλλία και Ευρώπη επέβαλε την επιλογή του Em. Macron ως αυτονόητη.
Απέναντι στις συνεχιζόμενες κρίσεις (οικονομική, πανδημική, ενεργειακή), στις μακροπρόθεσμες συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία, στην αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων, αλλά και στην ανάγκη διαφύλαξης της ενότητας στην Ευρώπη, η εκλογή του κεντρώου Macron έγινε μοναδική επιλογή για το σύνολο του ευρωπαϊκού δημοκρατικού τόξου.
Έτσι, το δίλημμα της εκλογής του μεταφράστηκε σε ένα δίλημμα της Δημοκρατίας απέναντι στην ακροδεξιά και στο λαϊκισμό, ένα δίλημμα επικράτησης του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής στη διακινδύνευση του αντισυστημισμού, του ανορθολογισμού και του αντιευρωπαϊσμού.
Η μάχη του Κέντρου κερδήθηκε την ώρα που οι δημοκρατικές δυνάμεις φοβήθηκαν μια επικίνδυνη ανατροπή, αναδεικνύοντας μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία. Ωστόσο, η αναμέτρηση δεν τελείωσε, αλλά μόλις ξεκινάει και δεν αφορά μόνο τη Γαλλία, αλλά και την Ευρώπη.
Στην Γαλλία, οι δυνάμεις του λαϊκισμού και του ευρωσκεπτικισμού παραμένουν με το «όπλο παρά πόδα» για τον «τρίτο γύρο» των εκλογών – τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου- επιδιώκοντας να επιβάλουν μια νέα «συγκατοίκηση» και να δεσμεύσουν έτσι τις πολιτικές επιλογές του Γάλλου Προέδρου. Ήδη, ο υποψήφιος της λαϊκιστικής Αριστεράς J.-L. Melenchon διεκδικεί να ανατρέψει τη «μικρή» νίκη του Macron, ώστε να σχηματίσει Κυβέρνηση «προοδευτικής» συνεργασίας, με αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης, με εθνική δημοσιονομική πολιτική και «θετική απάντηση στις λαϊκές απαιτήσεις». Το ίδιο, η Le Pen επιδιώκει να μεταφράσει τα ποσοστά της στις προεδρικές εκλογές σε μία μεγάλη νέο-λαϊκο-δεξιά παράταξη στην επόμενη γαλλική Εθνοσυνέλευση. Η μάχη θα δοθεί και πάλι στο Κέντρο, με τις δυνάμεις της δημοκρατικής, μεταρρυθμιστικής και ευρωπαϊκής προοπτικής, τις δυνάμεις του προοδευτικού Κέντρου και της Σοσιαλδημοκρατίας να διεκδικούν το αυτονόητο: την πολιτική σταθερότητα, τις δημοκρατικές κατακτήσεις, την ανάπτυξη με δίκαιη ανακατανομή, την ασφάλεια απέναντι στις κρίσεις και τις νέες απειλές.
Η ίδια μάχη θα δοθεί το επόμενο διάστημα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως και στην Ελλάδα. Τα επίδικα παραμένουν τα ίδια, τηρουμένων όλων των αναλογιών. Η αναμέτρηση με τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης και του λαϊκισμού είναι ήδη παρούσα. Η ανάγκη μεταρρύθμισης της οικονομίας και του κοινωνικού Κράτους με στόχο την άμβλυνση των ανισοτήτων και την προστασία από τις απειλές της ενεργειακής κρίσης των πλέον ευάλωτων, αλλά και της μεσαίας τάξης βρίσκεται ήδη στο κέντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά και στο κέντρο της κοινωνίας. Με την κρίση των ανατιμήσεων να περιορίζει για άλλη μια φορά τις οικονομικές δυνατότητες και να απομειώνει τα εισοδήματα, οι πολίτες απαιτούν πλέον την ενίσχυση των πολιτικών αναδιανομής, τον έλεγχο της κερδοσκοπίας και τη ρύθμιση της αγοράς. Τέλος, η διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας και της διακυβέρνησης στις πολιτικές συνθήκες του ευρωπαϊκού δημοκρατικού τόξου θα είναι το άλλο μεγάλο πολιτικό διακύβευμα.
Η μάχη του Κέντρου, περνάει μέσα από τομές που βελτιώνουν την καθημερινότητα του πολίτη και μεταρρυθμίσεις που αναδεικνύουν ότι η Δημοκρατία είναι μια κατάκτηση πολιτική αλλά και πολιτισμική · μια υπόθεση ελπίδας, εντέλει.
Η νίκη του Em. Macron δείχνει ότι για να επιστρέψουν οι πολίτες στην πολιτική, η μόνη λύση είναι να επιστρέψει η πολιτική για τους πολίτες.