Μια οικολογική κυβερνητική αλλαγή

Όχι γιατί ωρίμασαν οι συνθήκες, όχι γιατί η κοινωνία έχει αυτή την έγνοια.

• Γιώργος Περδίκης

Απλά όπως συμβαίνει συχνά όταν πρόκειται για την εξουσία, οι πολιτικοί κάνουν αυτό που θα έπρεπε να κάνουν σε όλα τα θέματα: «πριν πεινάσουν, μαγειρεύουν».

Η προσωπική μου θεώρηση σε σχέση με τις προεδρικές εκλογές καθορίζεται από την ανάγκη για οικολογική αλλαγή της κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση Αναστασιάδη έχει αποτύχει να αντιμετωπίσει τις μεγάλες περιβαλλοντικές προκλήσεις της εποχής (π.χ. κλιματική αλλαγή, πράσινη ανάπτυξη, προστασία οικοτόπων, κ.λπ.). Αντίθετα στα συσσωρευμένα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα (π.χ. διαχείριση αποβλήτων, προστασία ακτών) προστέθηκαν και καινούργια (πχ άναρχη ανάπτυξη/ουρανοξύστες, μεγάλες πυρκαγιές κ.λπ.).

Η δε επικράτηση της αναξιοκρατίας, της αναξιοπιστίας και της ασυδοσίας (που έχουν άμεση σχέση με την κακοδιαχείριση του περιβάλλοντος) κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Αναστασιάδη, ναρκοθετεί την ποιότητα της δημοκρατίας και της χρηστής διοίκησης στη χώρα μας.

Προσεγγίζω λοιπόν τις προεδρικές εκλογές με κριτήριο και εργαλείο τις προγραμματικές θέσεις των Οικολόγων, όπως αυτές έχουν εγκριθεί στο τελευταίο πολιτικό συνέδριο (Δεκ. 2019). Πρέπει να επιδιωχθούν συγκλίσεις με ανεξάρτητους υποψηφίους ή κόμματα, με βάση αυτό ακριβώς το πρόγραμμα. Αν οι συγκλίσεις δεν κριθούν ικανοποιητικές πρέπει όλα τα ενδεχόμενα να παραμένουν ανοικτά, μη αποκλείοντας και την αυτόνομη κάθοδο.

Είναι προφανές ότι στη βάση αυτού του σκεπτικού δεν υπάρχει περιθώριο για συζήτηση με τις ηγεσίες των κομμάτων ΔΗΣΥ και ΕΛΑΜ.

Υπάρχει ο ισχυρισμός ότι τάχα οι οικολογικές θέσεις έχουν υιοθετηθεί από όλους τους πολιτικούς χώρους και δεν αποτελεί κριτήριο η προώθηση τους. Προτείνονται άλλα κριτήρια όπως η εκλεξιμότητα ή η δυνατότητα συμμετοχής στο όποιο κυβερνητικό σχήμα.

Πιστεύω ότι στην Κύπρο το πολιτικό προσωπικό δεν έχει αντιληφθεί τη σημασία της Πράσινης Αλλαγής. Ισχυρίζομαι μάλιστα ότι ακόμα βρίσκεται στο στάδιο των διακηρύξεων και των λόγων («πράσινα άλογα») παρά των πράξεων. Για να είμαι δίκαιος γίνονται κάποιες ενέργειες και εφαρμόζονται κάποια μεμονωμένα προγράμματα αλλά αυτά δεν εντάσσονται στο πλαίσιο ενός ευρύτερου και γενικού σχεδιασμού. Η πράσινη ανάπτυξη μοιάζει όπως την «πράσινη σαλάτα» στο μενού ενός γεύματος. Το κύριο πιάτο είναι άλλο, το υπερκέρδος για την οικονομική ολιγαρχία και η ικανοποίηση των καταναλωτικών «αναγκών» των μαζών.

Εμείς ως Οικολόγοι έχουμε θέσει από καιρό συγκεκριμένες προτάσεις που θα βοηθούσαν σε ένα συγκροτημένο και συνεκτικό Πράσινο Σχεδιασμό της Οικονομίας. Τέτοιες προτάσεις είναι για παράδειγμα : 1) Η δημιουργία υφυπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής όπου να συγκεντρωθούν όλες οι κρατικές υπηρεσίες που αφορούν τα θέματα περιβάλλοντος και αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. 2) Η σύσταση του Ταμείου Πράσινης Ανάπτυξης για συγκέντρωση όλων των εσόδων από φόρους και τέλη που τίθενται στα πλαίσια ή στο όνομα περιβαλλοντικών πολιτικών (πράσινη φορολογική αλλαγή) και την αξιοποίηση τους στη χρηματοδότηση περιβαλλοντικών επιχειρηματικών σχεδίων, 3) Την παρουσίαση μαζί με τον ετήσιο κρατικό προϋπολογισμό του συνόλου των κρατικών δαπανών για την προστασία του περιβάλλοντος, 4) Την υποχρεωτική εφαρμογή περιβαλλοντικών προτύπων στις επιχειρήσεις κ.λπ.

Η προώθηση αυτών και πολλών άλλων παρόμοιων πράσινων πολιτικών προτάσεων και έργων πρέπει να είναι το μέλημα μας και σε αυτές τις εκλογές. Υπάρχει κόμμα και υποψήφιος που θα τις υιοθετήσει, όχι μόνο στα λόγια άλλα και στην πράξη, και να τις προωθήσει επιτυχώς; Ιδού η απορία. Οψόμεθα.

• Μέλος Πολιτικής Επιτροπής Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών