Σχετικά με το θέμα της ανάρτησης σημαιών στο κτήριο της ΕΟΚΜΒ
Με αφορμή την απάντηση του Δ.Σ. της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας (ΕΟΚΜΒ) στη σημερινή έκδοση της ομογενειακής εφημερίδας ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, για τη δήλωση 18 μελών της Κοινότητας την Παρασκευή 25 Μαρτίου 2022, σχετικά με την ανάρτηση των σημαιών της Αυστραλίας, της Ελλάδας και των Αβορίγινων στο Κοινοτικό κτήριο, ως αποτέλεσμα σχετικού ομόφωνου ψηφίσματος της Ετήσιας Γενικής Συνέλευσης του Ιανουαρίου του 2021, και επειδή υπάρχουν ορισμένες ονομαστικές αναφορές στο πρόσωπό μου, επιτρέψτε μου μια δημόσια τοποθέτηση.
Πιστεύοντας προσωπικά, όπως και άλλοι/ες που εκφράστηκαν μέσα από μια προγραμματική προεκλογική διακήρυξη πριν 2 μήνες, πως:
α) Δύναμη της Κοινότητας είναι ο δημοκρατικός, μαζικός και κοσμικός της χαρακτήρας. Δύναμη της Κοινότητας είναι η μεγαλύτερη δυνατή ενεργός συμμετοχή και εκπροσώπηση στα δρώμενα και στη διοίκηση του οργανισμού, μελών από ολόκληρο το κοινωνικό και δημοκρατικό πολιτικό φάσμα της παροικίας μας. Ανώτατο όργανο στη λήψη και στην υλοποίηση των αποφάσεων, όπως προβλέπει άλλωστε και η σχετική καταστατική πρόνοια, είναι η Ετήσια Γενική Συνέλευση των μελών και τα ψηφίσματά της
β) εφόσον ποτέ δεν έλαβα απάντηση σε σχετική επιστολή μου που απέστειλα στο τότε Διοικητικό Συμβούλιο του οργανισμού τον Ιούνη του 2021
και
γ) αφού ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΩΣ TΙΣ 11. 50 ΤΟ ΠΡΩΙ. ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΑΝΑΡΤΗΘΕΙ οι σημαίες στο Κοινοτικό κτήριο, σε αντίθεση με την κεντρική πλατεία της Μελβούρνης Federation Square, όπου 8 ελληνικές σημαίες κυμάτιζαν ήδη από το πρωί, μετά από ανάρτησή τους παρουσία επισήμων και μαθητών σχολείων που τραγούδησαν και τους εθνικούς μας ύμνους.
Μετά από τα παραπάνω…
Ανάρτησα στον προσωπικό μου τοίχο στο facebook και κοινοποίησα και σε άλλα ομογενειακά ΜΜΕ, τη σχετική δήλωση των 18 μελών, για ένα θέμα που όλοι και όλες που υπογράφουν θεώρησαν σοβαρό.
Στις 1.05 μμ της Παρασκευής, περίπου μισή ώρα μετά την ανάρτηση στον προσωπικό μου τοίχο, ενημερώθηκα με ηλεκτρονική επιστολή από το Διευθυντή της Κοινότητας Γιώργο Μενίδη πως οι σημαίες έχουν αναρτηθεί και πως με την πρώτη ευκαιρία θα γίνει και ανάλογη επίσημη τελετή. Μετά από αυτήν την ενημέρωση, ευχαρίστησα αμέσως με απαντητική μου ηλεκτρονική επιστολή το Γιώργο, ως εκπρόσωπο της Κοινότητας και όπως ίσως γνωρίζετε όσοι και όσες παρακολουθείτε ή παρακολουθούσατε την εξέλιξη του θέματος, επικαιροποίησα τη θετική εξέλιξη στην κορυφή της σχετικής ανάρτησης με τη δήλωση των 18 μελών και ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, όπως είχα γράψει και στο Γιώργο Μενίδη, έκανα αμέσως ανάρτηση στον τοίχο μου, κοινοποιώντας τα καλά νέα, μαζί με σχετική φωτογραφία που πιστοποιούσε το γεγονός, φωτογραφία που είχε σταλεί ως απόδειξη από την ΕΟΚΜΒ.
Aξίζει να τονιστεί εδώ πως η ανάρτηση των τριών σημαιών για πρώτη φορά στο νέο κοινοτικό κτήριο, την ημέρα της εθνικής παλιγγενεσίας του νέου Ελληνισμού, δε γνωστοποιήθηκε στην ευρύτερη ομογένεια με ένα δελτίο τύπου για παράδειγμα, ή με κοινοποίηση του γεγονότος από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης της Κοινότητας Μελβούρνης. Αυτό, δηλώνει αδυναμία κατανόησης της ιστορικότητας της στιγμής, δηλώνει αδυναμία κατανόησης ενός κορυφαίου ταυτοτικού συμβολισμού, όχι μόνο στην ιστορία της Κοινότητας, αλλά και στην ιστορία της ευρύτερης μεταναστευτικής Αυστραλίας.
Όπως έχω πει και άλλες φορές δημόσια στο παρελθόν, τιμώ την εθελοντική προσφορά και αποτιμώ θετικά το έργο όλων των Δ.Σ. της Κοινότητας στα 125 χρόνια της ζωής της. Είναι πολύ νωρίς φυσικά για να κριθεί η προσφορά του Διοικητικού Συμβουλίου που προέκυψε από τις εκλογές της 6ης Φεβρουαρίου 2022, αν και ο βασικός του κορμός είναι συνέχεια του προηγούμενου . Τα πρώτα δείγματα γραφής ως τώρα είναι και θετικά και αρνητικά. Η αποτίμηση χρειάζεται να είναι συνολική. Ταυτόχρονα όμως, το Δ.Σ. ενός μεγάλου οργανισμού κρίνεται και κάθε μέρα στα σοβαρά επιμέρους ζητήματα που αντιμετωπίζει. Σε ό,τι με αφορά, αρχή ζωής και πρόθεσή μου, όπως πάντα, είναι να συμμετέχω ενεργά, να παρακολουθώ και να λειτουργώ υποστηρικτικά, αλλά και κριτικά, στα όσα συμβαίνουν δίπλα μου στην ευρύτερη κοινωνία, καθώς και στα κοινοτικά δρώμενα.
To ερώτημα για τη θεσμική υποβάθμιση της Κοινότητας στους εορτασμούς της 25ης Μαρτίου πάντως, παραμένει. Γιατί αφορά τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά, αφορά το «σκληρό» θεωρητικό και πολιτικό πυρήνα της θεσμικής μας εκπροσώπησης ως ομογένεια στην Αυστραλία και στη Ελλάδα. Για μένα, όπως και για πάμπολλους άλλους και άλλες ομογενείς, η εκπροσώπηση πρέπει να έχει κοσμικά και δημοκρατικά χαρακτηριστικά. Για τις τύχες τους αποφασίζουν ενεργοί ομογενείς, όχι ερήμην ηγεσίες, που δεν είναι υπόλογες στα μέλη και στους πολίτες, ή που δεν ελέγχονται από τη λαϊκή βούληση μέσα από εκλογικές και άλλες διαδικασίες. Αυτά τα χαρακτηριστικά στην Αυστραλία τα έχουν μόνο οι λαϊκές και κοσμικές Κοινότητες, όπως αυτή της Μελβούρνης. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνουν οι Κοινότητες δεύτερα βιολιά, φιλανθρωπικά ιδρύματα, ή ενδεχομένως ουρές σε ανάγκες, στοχεύσεις και ιεραρχήσεις, που μπορεί να μην εκπροσωπούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ευρύτερα στρατηγικά, ομογενειακά συλλογικά συμφέροντα.
Προσωπικά, σέβομαι και εκτιμώ το ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αυστραλία, που εκπροσωπεί μεταφυσικές, θρησκευτικές, οργανωτικές, εκπαιδευτικές, κοινωφελείς και άλλες ανάγκες της ομογένειας στο χώρο της. Όμως, όταν η Εκκλησία διεκδικεί το μονοπώλιο της εκπροσώπησης, δεν της εκχωρείς εσύ ό ίδιος παραδοσιακό ζωτικό σου χώρο, δεν αποποιήσαι εσύ ο ίδιος παραδοσιακά ηγετικά σου προνόμια, όπως για παράδειγμα έγινε με τη συνδιοργάνωση του Grecian Ball της Παρασκευής 25ης Μαρτίου.
Ως επίλογο όμως, ας καλωσορίσουμε και ας κρατήσουμε τη μόνιμη πλέον ανάρτηση των σημαιών της Αυστραλίας, της Ελλάδας και των Αυτόχθονων λαών της πατρίδας μας στο κοινοτικό κτήριο και ας αναμένουμε την επίσημη τελετή για αυτό το γεγονός.
Επίσης, ας αναδείξουμε την ανάγκη που έχουν οι ελάχιστοι πλέον εναπομείναντες ζωντανοί οργανισμοί της ελληνικής ομογένειας της Μελβούρνης, να έχουν ΠΟΛΛΑ ενεργά μέλη που νοιάζονται για το συλλογικό καλό, που συμμετέχουν και που αρθρώνουν εμπεριστατωμένο δημόσιο λόγο αντίστοιχο με την ιστορία και το ειδικό βάρος των θεσμών μας, αλλά και των στρατηγικών στόχων που πρέπει να έχουμε.