Ο ρόλος της Ουκρανικής ηγεσίας στην αντιμετώπιση της Ρωσικής εισβολής: Συνειρμοί για την πολιτική ηγεσία της ημικατεχόμενης Κύπρου
Παρακολουθώντας με αγωνία, αλλά και θλίψη, τον αποφασιστικό αγώνα του Ουκρανικού λαού απέναντι στους Ρώσους εισβολείς, η σκέψη ανατρέχει στο παρελθόν, όταν ο κυπριακός λαός βίωσε παρόμοια βαρβαρότητα κατά την τουρκική εισβολή το 1974.
Ο ουκρανικός αγώνας κατά υπέρτερων ρωσικών δυνάμεων, δεν είναι αγώνας μίσους και εκδίκησης αλλά, πρωτίστως, αγώνας προσωπικής υπερηφάνειας, εθνικής αξιοπρέπειας και αγάπης προς την ουκρανική πατρίδα.
Η παραμονή της ουκρανικής ηγεσίας στις θέσεις της, γνωρίζοντας ότι η κατάληψη του Κιέβου από τις ρωσικές δυνάμεις θα θέσει σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή των κυβερνητικών και δημοτικών αξιωματούχων, αποτελεί σπάνιο παράδειγμα ηρωισμού και πρότυπο μίμησης για τον Δυτικό κόσμο.
Τόσο ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr-Zelenskyy και οι υπουργοί του όσο και πολλοί άλλοι Ουκρανοί αξιωματούχοι, όπως ο δήμαρχος του Κιέβου Vitali Klitschko, ο κυβερνήτης της περιφέρειας Mykolaiv, Vitali Kim, o αρχηγός της διεύθυνσης στρατιωτικών πληροφοριών Ταξίαρχος Κyrylo Budanov, παραμένουν στις θέσεις τους, ένοπλοι, αναμένοντας τις ρωσικές δυνάμεις. Ακόμα και ο πρώην πρόεδρος Poroshenko είναι ένοπλος στους δρόμους του Κιέβου αναμένοντας την τελική επίθεση των ρωσικών δυνάμεων. Πολλοί από αυτούς μπορούσαν να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους και να μεταφερθούν στην ασφάλεια της δυτικής Ουκρανίας ή ακόμα στο εξωτερικό. Κανείς όμως δεν λιποψύχησε.
Τα βιώματα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, η προσφυγοποίηση μεγάλου τμήματος του κυπριακού πληθυσμού, οι εν ψυχρό δολοφονίες χιλιάδων Ελληνοκυπριών, οι βιασμοί εκατοντάδων γυναικών και η καταστροφή της πολιτισμικής και εθνικής ταυτότητας των κατεχομένων εδαφών, παραμένουν ανεξίτηλα χαραγμένα στην μνήμη αυτών που τα έζησαν.
Σήμερα, το ηρωικό παράδειγμα της ουκρανικής ηγεσίας οδηγεί αβίαστα τη σκέψη στην κυπριακή πολιτική ηγεσία και στο επίμαχο ερώτημα. Δηλαδή, τι θα πράξει στην περίπτωση νέων πολεμικών επιχειρήσεων; Θα εξαφανιστεί; Θα γλιστρήσει στο εξωτερικό; Ή θα παραμείνει στη περίκλειστη Λευκωσία για προάσπιση της κυπριακής πρωτεύουσας;