Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία: Μερικά συμπεράσματα για τις Ρωσικές ένοπλες δυνάμεις
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι, τελικά, οι ρωσικές χερσαίες δυνάμεις θα καταλάβουν την Ουκρανία και, ειδικά, την πρωτεύουσα Κιέβο, που αποτελεί τον μείζον (στρατηγικό) Αντικειμενικό Σκοπό (ΑΝΣΚ) των επιχειρήσεων για εξουδετέρωση της Ουκρανικής πολιτειακής ηγεσίας.
Το ερώτημα που προκύπτει, όμως, είναι το χρονικό πλαίσιο που θα απαιτηθεί για την εκπλήρωση αυτού του σκοπού, λαμβάνοντας υπόψη τις επιχειρησιακές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ρωσικές δυνάμεις και την απρόσμενη αντίσταση και αποφασιστικότητα των ουκρανικών δυνάμεων και της ουκρανικής ηγεσίας.
Σε αντίθεση με την “επιτυχημένη” εισβολή των ρωσικών δυνάμεων στη Γεωργία το 2008 κατά των ανίσχυρων γεωργιανών δυνάμεων και την “άψογη” εικόνα που παρουσίασαν (“little green men”) κατά την αμαχητί κατάληψη της Κριμαίας το 2014, η, σημερινή, επιχειρησιακή εικόνα των χερσαίων ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία είναι απογοητευτική, από πλευράς επιχειρησιακής εξέλιξης και επίτευξης των ΑΝΣΚ.
Παρά την πολύμηνη συγκέντρωση μεγάλων δυνάμεων ελιγμού (αρμάτων και μηχανοκινήτων) και την υπεροχή των ρωσικών δυνάμεων σε πυροβολικό και εναέρια μέσα (μαχητικά αεροσκάφη και εξοπλισμένα ελικόπτερα), η αποτελεσματικότητα των εναέριων και χερσαίων δυνάμεων της Ρωσίας προκαλεί έκπληξη, αφού είναι πολύ διαφορετική από την αναμενόμενη.
Ενώ στις Δυτικές επιχειρήσεις οι αεροπορικές προσβολές κυριαρχούν κατά τις πρώτες φάσεις του αγώνα (καταστροφή στόχων υψηλής στρατηγικής-επιχειρησιακής σημασίας), η εμπλοκή της Ρωσικής Αεροπορίας στην Ουκρανία κρίνεται ως πενιχρή, προκαλώντας μεγάλο προβληματισμό, τόσο για την διαθεσιμότητα των ρωσικών μαχητικών όσο και την κατάσταση της ίδιας της Ρωσικής Αεροπορίας.
Επιπλέον, η εγκατάλειψη σημαντικών οπλικών συστημάτων από τις ρωσικές δυνάμεις, και η συνεπακόλουθη καταστροφή τους από Ουκρανούς πολίτες ή η κατάληψη και χρησιμοποίηση τους από τις ουκρανικές δυνάμεις, προβάλουν μια απαξιωτική εικόνα για τις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Παράλληλα, η μεγάλη στασιμότητα που παρατηρείται στην εξέλιξη των επιθετικών επιχειρήσεων, πέραν της αντίστασης που φαίνεται να προβάλλουν με αποφασιστικότητα οι ουκρανικές δυνάμεις και τα μεγάλα ανεφοδιαστικά προβλήματα που παρουσιάζονται (έλλειψη καυσίμων, εγκατάλειψη πυρομαχικών στο πεδίο, σύγχυση, απώλεια προσανατολισμού), αναδεικνύει σοβαρά προβλήματα στον επιτελικό σχεδιασμό και, ειδικά, στην εκτέλεση των επιχειρήσεων από τα τμήματα ελιγμού.
Η προηγούμενη εντύπωση των Δυτικών στρατιωτικών επιτελείων και των γεωπολιτικών αναλυτών για τις πανίσχυρες δυνατότητες (αριθμητικές και ποιοτικές) των ρωσικών χερσαίων δυνάμεων, τίθεται πλέον σε αμφισβήτηση.
Συγκριτικά, δε, οι Δυτικές δυνάμεις ελιγμού (τεθωρακισμένοι και μηχανοκίνητοι σχηματισμοί), ενώ, αριθμητικά, είναι κατώτερες, ποιοτικά, σε επιχειρησιακό επίπεδο, είναι πολύ ανώτερες από τις ρωσικές, τόσο σε επίπεδο συντήρησης του υλικού, όσο και στην εκπαίδευση του προσωπικού και ειδικά στο ανεφοδιαστικό ρεύμα των δυνάμεων που επιχειρούν.
Η αναφορά του Πούτιν για ετοιμότητα των ρωσικών πυρηνικών δυνάμεων, δεν σχετίζεται μόνο με την πρωτοφανή αντίδραση της Δύσης και, ειδικά, την άμεση αντίδραση της ΕΕ (ισχυρές και εκτεταμένες οικονομικές κυρώσεις, κλείσιμο ευρωπαϊκού εναερίου χώρου, αποστολή οπλισμού), αλλά και την ανεπάρκεια των ρωσικών χερσαίων επιχειρήσεων για την επίτευξη αποφασιστικού αποτελέσματος σε σύντομο χρονικό διάστημα.
- 2 Μαρτίου 2022