Ζούμε εποχές πολύ δύσκολες
«Να έχεις το θάρρος να σηκώσεις το βάρος του Σταυρού σου, για τις αποφάσεις, τις επιλογές και την δικαίωση η’ μη αυτών…»
Κωστής Παλαμάς
Γράφω σήμερα για την πανδημία, χωρίς να υπεισέρχομαι σε θέματα που δε γνωρίζω και κυρίως δίχως την παραμικρή πρόθεση να καταθέσω οποιαδήποτε άποψη για την απόφαση των πολιτών να εμβολιαστούν ή όχι προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες μιας πιθανής νόσησης από τον COVID-19.
Δεν έχω περί αυτού καμία εξειδικευμένη γνώση και ως εκ τούτου καλύτερα είναι να αφήσουμε τους ειδικούς επιστήμονες να μιλήσουν, αφού σίγουρα αυτοί ξέρουν πολύ καλύτερα. Αρκεί να είναι πράγματι ειδικοί και με τον τρόπο τους να φέρνουν πιο κοντά τους πολίτες στα εμβολιαστικά κέντρα. Μέχρι στιγμής πάντως δεν τα κατάφεραν και τόσο καλά….
Η κοινωνία δυστυχώς για πολλοστή φορά είναι διχασμένη, μιας και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, για τους δικούς του λόγους (διαφορετικούς κατά περίπτωση), αρνείται να προσέλθει στα εμβολιαστικά κέντρα. Άλλοι, επικαλούνται τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους (πολύ κακώς), άλλοι το φόβο για κάποιες ενδεχόμενες μεσοπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες παρενεργείας, άλλοι γιατί έχουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας που δεν επιτρέπει να εμβολιαστούν και άλλοι πάλιν γιατί αρνούνται (αρνητές της «κακιάς ώρας») την ύπαρξη του COVID-19.
Προσωπικά θα σταθώ μόνο σε αυτούς που ανησυχούν ή «φοβούνται» να εμβολιαστούν. Λογικό και ανθρώπινο συναίσθημα, δίχως άλλος, και ο φόβος και η ανησυχία για κάτι που ήρθε στη ζωή μας εντελώς ξαφνικά και καθώς φαίνεται θα μας ταλαιπωρήσει αφάνταστα και δεν θα μας εγκαταλείψει εύκολα. Μα κι αν μας εγκαταλείψει, κάποιοι λένε πως ίσως (κι αυτό δεν είναι συνομοσιολογία) κάτι άλλο θα μας φέρουν προσεχώς, πιο οδυνηρό. Διότι, όσο περνά ο καιρός, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να πιστεύουν, πως ο ιός COVID-19 δεν προέκυψε τυχαίως αλλά δημιουργήθηκε μέσα στα εργαστήρια και διέρρευσε επίτηδες! Και δόξα τω θεώ, όλοι μας, μια χαρά πειθαρχήσαμε! Ο «φόβος φυλάει τα έρημα» λέει μια σοφή παροιμία! Ο φόβος είναι παραλυτική δύναμη, εχθρική προς την αυτοδυναμία της σκέψης. Έτσι, όσοι θέλουν να χειραγωγήσουν την ανθρωπότητα, ξέρουν πως το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η ενστάλαξη του φόβου στις ψυχές των πολιτών.
Ωστόσο, το μόνο σίγουρο είναι ότι η Πανδημία υπάρχει και είναι και πολύ επικίνδυνη. Άλλοι νοσούν ήπια, άλλοι νοσούν βαριά και αρκετοί είναι εκείνοι που δυστυχώς δεν τα καταφέρνουν. Στους ανθρώπους που χάνουν τη ζωή τους μάλιστα συγκαταλέγονται και άνθρωποι (λίγοι ασφαλώς αλλά υπάρχουν) που είναι υγιέστατοι από κάθε άποψη και δεν έχουν κανένα υποκείμενο νόσημα. Για το τί είναι αυτό που βρίσκει ο ιός και θερίζει ανθρώπους υγιέστατος κανένας δεν έχει δώσει ακόμα κάποια πειστική απάντηση! Στην τρεμούλα όμως που έχει πιάσει το σύστημα, αρκετοί είναι που πεθαίνουν από άλλες αιτίες και φορτώνονται στην Πανδημία… Βρήκαμε παπά που λέει και μια παροιμία!
Ερχόμαστε τώρα στην Πολιτεία. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση (με λιγοστές μόνο εξαιρέσεις), έχουν τάξει σκοπό τους να πείσουν όλους τους πολίτες να περάσουν από τα εμβολιαστικά κέντρα. Και προκειμένου να τους πείσουν (περισσότερο η κυβέρνηση) υπόσχονται: Κάντε το εμβόλιο για να αποκτήσετε την ελευθερία σας (μέχρι και δώρα σκόρπισαν στους νέους προκειμένου να εμβολιαστούν)! Εδώ ακριβώς είναι που εντοπίζεται το μεγάλο πρόβλημα. Διότι το εμβόλιο δίνει κάποιου είδους ασφάλεια, δεν εξασφαλίζει όμως και την άρση της μεταδοτικότητας. Διότι οι εμβολιασμένοι και νοσούν και μεταδίδουν τον ιό. Διερωτώμαι λοιπόν γιατί να μην ελέγχονται και οι εμβολιασμένοι, αφού και νοσούν και μεταδίδουν τον ιό! Γιατί να κυκλοφορούν παντελώς ελεύθεροι; Μήπως για να τιμωρηθούν οι ανεμβολίαστοι; Εξ αυτού τα κρούσματα σήμερα είναι μερικές χιλιάδες, ενώ πέρσι τέτοιο καιρό, χωρίς εμβόλιο μάλιστα, ήταν κατά πολύ λιγότερα! Που δεν είναι όλοι τους αρνητές του εμβολίου. Υπάρχουν κι αυτοί που για κάποιους ιατρικούς λόγους δεν επιτρέπεται να εμβολιαστούν! Θέλει πολύ μυαλό για να το καταβάλουμε κυρίες και κύριοι…..
Υστερόγραφο: Σίγουρα η υγεία των πολιτών πρέπει να αποτελεί κυβερνητικό μέλημα. Καλό είναι να θυμόμαστε, όμως, πως σε πολλές άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν η πολιτεία δεν έπραξε το ίδιο. Παράδειγμα: Αν χρίζεις επείγουσας χειρουργικής επέμβασης και δεν διαθέτεις τα απαιτούμενα χρήματα…. Καταλαβαίνετε. Γι΄ αυτό καλά κάνουμε να έχουμε το κάτι τις στην άκρη, για παν ενδεχόμενο. Διότι το ραντεβού με τα δημόσια νοσοκομεία θα οριστεί σε χρόνο που ίσως βλέπουμε τα κυπαρίσσια ανάποδα. Ενώ, αν έχεις χρήματα, πας σε οποιοδήποτε ιδιωτική κλινική και κάνεις άνετα τη δουλειά σου. Είναι και τα φακελάκια στα δημόσια νοσοκομεία θα μου πείτε, αλλά αυτό το ζήτημα (που τόσο πολύ πονάει), ας μην το ανοίξουμε σήμερα.
- Αναπληρωτής καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού – a.avgoustis@hotmail.com