Τι σόι διάλογος είναι αυτός που διεξάγεται κάτω από τις απειλές των τουρκικών κανονιοφόρων;
«Τα νομικά επιχειρήματα και το δίκαιο έχουν αξία όταν εκείνοι που τα επικαλούνται είναι περίπου ισόπαλοι σε δύναμη.
Αντίθετα, ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του το επιβάλλει η αδυναμία του».
Θουκυδίδης
Τι άραγε να συζητούν Έλληνες και Τούρκοι κατά τη διάρκεια των λεγομένων διερευνητικών επαφών που αισίως έφθασαν τις 63!
Άραγε τί κουβέντα μπορείς να κάνεις μ΄ ένα συνομιλητή, που μόνο μιλά και απειλεί, και ποτέ δεν ακούει; Τι σόι διάλογος είναι αυτός που διεξάγεται κάτω από τις απειλές των τουρκικών κανονιοφόρων, που υλοποιώντας στην πράξη το δόγμα του νεο-οθωμανικού επεκτατισμού, αλωνίζουν μέσα στην Ελληνική και Κυπριακή ΑΟΖ. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που εργάζεται αδιάκοπα για τη διατήρηση της ειρήνης είναι η επίσημη απάντηση της Αθήνας. Καταλαμβάνει όμως η Άγκυρα από τέτοιου είδους «επιθέσεις» φιλίας;
Ως πράξη αδυναμίας χαρακτηρίζουν πολλοί τη συμμετοχή μας σε ένα τέτοιου είδους διάλογο. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που έως τώρα η Αθήνα δεν έδωσε καμία δυναμική απάντηση στις τεράστιες τουρκικές προκλήσεις. Θα τολμούσε άραγε η Τουρκία να συμπεριφερθεί τόσο προκλητικά αν απέναντι της είχε το Ισραήλ; Για τη Κύπρο τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, αφού το ανισοζύγιο ισχύος εναντίον μας είναι συντριπτικό! Η Κύπρος από μόνη της αποτελεί το πιο εύκολο στόχο για την Τουρκία. Αυτός είναι άλλωστε ο μοναδικός λόγος που η Λευκωσία εκλιπαρεί το μίσθαρνο της Άγκυρας κατοχικό ηγέτη Ερσίν Τατάρ να παρακαθίσει σε συνομιλίες για τη λύση του Κυπριακού που εκ των πραγμάτων δε θα είναι δίκαιη και λειτουργική.
Ο Θουκυδίδης, υποστηρίζει ότι οι διακρατικές σχέσεις είναι βασισμένες στο συσχετισμό των δυνάμεων και δύσκολα μεταβάλλονται. Ο ρεαλισμός του Θουκυδίδη έχει ασκήσει διαχρονική επίδραση στον τρόπο που οι σύγχρονοι αναλυτές αντιλαμβάνονται τις διεθνείς σχέσεις. Σε όλο τον ψυχρό πόλεμο, πολλοί εστίασαν στα συμπεράσματα που ο Θουκυδίδης συνήγαγε από τη μελέτη της δύναμης και του ανταγωνισμού. Κατά συνέπεια άλλος δρόμος δεν υπάρχει, πλην της ενίσχυσης των Ενόπλων μας Δυνάμεων.
Εκτός όμως από την ισορροπία δυνάμεων απαιτείται να υπάρχει ενότητα, αρραγές εσωτερικό μέτωπο και πιστοί σύμμαχοι. Ο Ισοκράτης υποστήριξε ότι μια πανελλήνια εκστρατεία εναντίον των Περσών υπό την ηγεσία των Αθηναίων θα ήταν και συμφέρουσα και δυνατή: αντί να εξακολουθούν να αναλώνουν τις δυνάμεις τους σε εμφύλιες διαμάχες δίνοντας την ευκαιρία στον Πέρση βασιλιά να ισχυροποιείται, οι Έλληνες θα έπρεπε να τον αντιμετωπίσουν ενωμένοι και εγκαίρως. Μάλιστα ο ρήτορας επικαλέσθηκε πληθώρα στρατιωτικών αποτυχιών των Περσών, για να αποδείξει ότι δεν ήταν ανίκητοι…
Και οι σύμμαχοι; Είναι γεγονός ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια υπήρξε μια δυστοκία σε συμμάχους. Οι σύμμαχοι δεν μας ήθελαν ελεύθερους το ΄21 (γι΄ αυτό με τη βοήθεια «δικών μας» αργυρώνητων δολοφόνησαν τον Καποδίστρια). Οι σύμμαχοι μας πρόδωσαν κατά τον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Οι σύμμαχοι παρακολουθούσαν απαθείς τους Έλληνες που σφάζονταν στην προκυμαία της Σμύρνης το 1922, από τους βαρβάρους του Κεμάλ! Οι σύμμαχοι κρέμαζαν τους αγωνιστές της Ένωσης στην Κύπρο στα χρόνια της Ε.Ο.Κ.Α. και αργότερα μας παρέδωσαν στον αιμοβόρο Αττίλα το 1974! Ποτέ δε θα ξεχάσουμε οι Έλληνες ότι η εισβολή στην Κύπρο διενεργήθηκε με την ανοχή-παρότρυνση-υποστήριξη των αμερικανών με τις τουρκικές δυνάμεις εισβολής να χρησιμοποιούν, τότε, τον πιο σύγχρονο οπλισμό, made in USA!
Σήμερα, όμως, λόγω διαφόρων συγκυριών και κυρίως λόγω της αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς Ερντογάν, οι σχέσεις μας με τους συμμάχους δείχνουν να είναι καλύτερες. Οι Η.Π.Α. παρουσιάζονται να εξετάζουν σοβαρά την αποχώρηση από την αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ στη νότια Τουρκία, στα δε εναλλακτικά σχέδια που εξετάζει η Ουάσιγκτον περιλαμβάνεται και η βάση στη Σούδα της Κρήτης, γεγονός που θα λειτουργήσει ενισχυτικά για τη θέση της Ελλάδας. Κάποιοι υποστηρίζουν ακόμα ότι ο λόγος της διαφαινόμενης αλλαγής της πολιτικής των Η.Π.Α. έναντι της Τουρκίας δεν είναι μόνο οι λυκοφιλίες του τούρκου προέδρου με τον Βλαντίμιρ Πούτιν και οι απειλές του Ταγίπ Ερντογάν ότι θα κλείσει τη βάση του Ιντσιρλίκ, αλλά και η γενικότερη αναθεωρητική στάση της Άγκυρας απέναντι στην Ελλάδα, μια σταθερή σύμμαχο τους στο ΝΑΤΟ που κατά το παρελθόν αδίκησαν κατάφωρα.
Αν σε αυτήν την δύσκολη εξίσωση προσθέσουμε και την τελευταία στρατιωτική συμφωνία με τη Γαλλία, τότε, ναι, νομίζω πως δικαιούμαστε να ελπίζουμε πως κάτι καλύτερο φαίνεται να ξημερώνει…
Οψόμεθα!
Υστερόγραφο: Όσοι επέμεναν ότι η αλλαγή πολιτικής θα φέρει τον πόλεμο, πιάστηκαν αδιάβαστοι όταν η τουρκική πολιτική του εκφοβισμού αντιμετώπισε την ανυποχώρητη ελληνική αντίδραση πέρσι στον Έβρο. Η πολιτική του κατευνασμού μάς οδηγεί πιο κοντά στον πόλεμο, που μόνο η Τουρκία μπορεί να επιλέξει….
- Αναπλ. Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού – a.avgoustis@hotmail.com