Αμμόχωστος : Εμείς και οι Αλλοι
Από καιρό παρακολουθώ με ιδιαίτερη οδύνη και πικρία την παντελή απουσία αντιδράσεων και διαμαρτυριών, ειδικά από τους συμπολίτες μου Αμμοχωστιανούς, για τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας και για τα απαράδεκτα τετελεσμένα που συντελούνται στην κατεχόμενη γενέτειρα μου Αμμόχωστο μέρα με τη μέρα, μήνα με τον μήνα, χρόνο με τον χρόνο και ειδικά από το 2015 μέχρι των ημερών μας.
Ίσως οι αλλεπάλληλες απογοητεύσεις για τους πολιτικούς χειρισμούς πού υπέσκαψαν και καταβαράρθρωσαν τις προοπτικές επιστροφής των νόμιμων κατοίκων και δικαιούχων της, ίσως η κραυγαλέα απουσία ενός καθοδηγητικού Φορέα που θα τους στηρίξει και θα τους εμπνεύσει, ίσως η πολυδιάσπαση των δυνάμεων τους που οδήγησε στη ρήξη της κοινωνικής συνοχής τους, ίσως, ίσως.
Όση αλήθεια και να έχουν οι πιο πάνω υποθέσεις ,δεν μπορούν με κανένα τρόπο να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι δεν εκδηλώθηκε καμία απολύτως αντίδραση διαμαρτυρίας σε επίπεδο πολιτών, ακόμα και όταν ο Ερντογάν καταπατούσε με τα βέβηλα πόδια του τα ιερά χώματα της περιφραγμένης Πόλης μας και αναρτούσε τις τεράστιες σημαίες της κατοχής στα ιστορικά προπύλαια του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου και του Λυκείου Ελληνίδων Αμμοχώστου .
Επανειλημμένες προσπάθειες μου να διεγείρω τις αισθήσεις των συμμαθητών μου, να θέσω σε εγρήγορση τον τυπικά υφιστάμενο «Σύνδεσμο Αποφοίτων Γυμνασίων Αμμοχώστου» δεν είχαν το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Ακόμα και ο Δήμος Αμμοχώστου, μέλος του οποίου αποτελώ ως Δημοτικός Σύμβουλος , εκώφευσεν στις επανειλημμένες εισηγήσεις μου να διοργανώσουμε μαζική εκδήλωση διαμαρτυρίας και συμβολική αγρυπνία στο οδόφραγμα της Δερύνειας .
Οι βουλευτές Αμμοχώστου, αλλά και οι δεκάδες υποψήφιοι βουλευτές που παρέλασαν από τα τηλεοπτικά κανάλια κατά την πρόσφατη προεκλογική εκστρατεία ομνύοντας πίστη στους αγώνες για την επιστροφή στην Πόλη τους, παρέμειναν μονίμως απαθείς και αναίτια αδρανείς .
Ακόμα και να δράσουν τουλάχιστον όπως έδρασαν οι ….Αμερικανοί συνάδελφοι τους με την επιστολή τους στις 13/9/2021.
Καταγράφω αυτούσιο το απόσπασμα του δημοσιεύματος:
« Οι Αμερικανοί Βουλευτές στην επιστολή τους υπενθυμίζουν στον Γ.Γ. ότι η δήλωσή του δεν εμπόδισε τον Πρόεδρο Ερτογάν να ανακοινώσει τον Ιούλιο, το άνοιγμα των Βαρωσίων. Οι ενέργειες της Τουρκίας δεν συνάδουν με τις προηγούμενες δεσμεύσεις τους και διαταράσσουν τη νόμιμη επιστροφή περιουσίας στις οικογένειες που εκτοπίστηκαν από τα Βαρώσια κατά την εισβολή του 1974. Αυτό αποτελεί σαφή παραβίαση των ψηφισμάτων 550 (1984) και 789 (1992) του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, τα οποία ορίζουν ότι τα Βαρώσια πρέπει να βρίσκονται υπό τον έλεγχο της UNFICYP μέχρι να επιστραφούν στους νόμιμους κατοίκους τους. Όλες αυτές οι παράμετροι έχουν παραβιαστεί, αναφέρουν οι βουλευτές. Το ψήφισμα 2561 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, τον Ιανουάριο 2021, το PRST 2021/13 στις 23 Ιουλίου και το πιο πρόσφατο ψήφισμα 2587 του Συμβουλίου Ασφαλείας στις 29 Ιουλίου επιβεβαίωσαν σαφώς και με συνέπεια αυτές τις θέσεις.
Επαναλαμβάνουν την καταδίκη της κυβέρνησης Μπάιντεν για τις τουρκικές και τουρκοκυπριακές προκλήσεις και τις παράνομες ενέργειες στα Βαρώσια και ζητούν τη συμβολή των Γερουσιαστών για πολυμερείς κυρώσεις στην Τουρκία για την παραβίαση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και των προτροπών της διεθνούς κοινότητας.
Χαιρετίζουν, επίσης, την καταδίκη εκ μέρους του Συμβουλίου Ασφαλείας και ζητούν να σταλεί το μήνυμα στην Τουρκία ότι τα Ηνωμένα Έθνη δεν θα μείνουν στα λόγια εάν συνεχίσουν να παραβιάζονται τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τα Βαρώσια. «Θέλουμε να ενθαρρύνουμε ιδιαίτερα την εξέταση των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης για τα Βαρώσια, τα οποία έχουν προταθεί εδώ και καιρό από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη», αναφέρουν οι Βουλευτέs »
Θεωρώ επίσης χρήσιμο για όλους να παραθέσω το απόσπασμα από το άρθρο του γενναίου συμπατριώτη μας Σενέρ Λεβέντ στην εφημερίδα « Πολίτης»
………Είχα πει ότι δεν θα επέστρεφα αν ήμουν Βαρωσιώτης. Ναι δεν θα επέστρεφα. Δεν θα γίνω όργανο στην προπαγάνδα που παρουσιάζει δικαιολογημένη την κατοχή της τουρκικής πλευράς. Επιπλέον αν επιστρέψω, θα αδικήσω τους άλλους πρόσφυγες οι οποίοι δεν μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους στις άλλες περιοχές. Κατά τη γνώμη μου, απέτυχε από την αρχή κιόλας η ελληνοκυπριακή πλευρά στον αγώνα της κατά του κατακτητή. Αμφιταλαντεύτηκε πολύ. Κάθισε στο τραπέζι με την τουρκική πλευρά αφότου ξεπέρασε το σοκ των πρώτων χρόνων. Ο πρώτος όρος της για να καθίσει στο τραπέζι έπρεπε να ήταν η απόσυρση του κατοχικού στρατού και η άμεση επιστροφή του Βαρωσιού. Η ελληνοκυπριακή ήταν η πλευρά που πάντα έχανε στο τραπέζι από την αρχή μέχρι σήμερα…»
Αναζητώντας τους λόγους της απραξίας, της αδράνειας, της ατολμίας και της εκκωφαντικής σιωπής μας , ίσως βρήκα την απάντηση σε ένα ανέκδοτο κείμενο του διακεκριμένου ποιητή μας Κυριάκου Χαραλαμπίδη που συνέγραψε το έπος «Αμμόχωστος Βασιλεύουσα»
Γράφει , μεταξύ άλλων ο εκλεκτός συμπολίτης μας:
«…..Από καιρό στοχάζομαι ότι το εθνικό πρόβλημα της Κύπρου μπορεί να μην εδράζεται απόλυτα στην τουρκική κατοχή, αλλά να σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό και με την ίδια τη φύση του ραγιαδισμού μας. Εννοώ πως δεν αναπτύσσονται μέσα μας τα αναγκαία αντισώματα για αποτροπή του κακού και εσωτερική αντίσταση, κοντολογίς επίγνωση προσωπικής ευθύνης στην άσκηση της ελευθερίας….. »
- ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
18/9/2021