Η Επικοινωνιακή Πολιτική του Προέδρου Αναστασιάδη

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης δέχτηκε ένα σοβαρό κτύπημα στη δημοτικότητα του από τους πρόσφυγες Αμμοχωστιανούς στη πρόσφατη συγκέντρωση στο Πολιτιστικό τους Κέντρο που βρίσκεται στη Δερύνεια στην εκδήλωση που έγινε για την μέρα της επετείου της εγκατάλειψης της πόλης και της κατοχής από τις τουρκικές δυνάμεις το 1974 και τις δηλώσεις για άνοιγμα της περίκλειστης περιοχής, που έγιναν τόσο από τον Πρόεδρο της Τουρκίας κ. Ερτογάν όσον και από τον εγκάθετο του, τον νέο κατοχικό ηγέτη κ. Τατάρ.

• Νίκος Σ. Κουτσού

Εκτός όμως από την πολύ φτωχή παρουσία Αμμοχωστιανών, είναι σημαντικό να αναλυθούν μερικά από όσα είπε ή δεν είπε ο Πρόεδρος στην πιο πάνω εκδήλωση.

Πριν κάνει την ανασκόπηση γεγονότων είπε ο Πρόεδρος <<την ώρα που είναι εντός των πυλών, την ώρα που δεν απειλεί αλλά υλοποιεί διαχρονικούς στόχους μετατροπής του μέρους ή του όλου της Κυπριακής Δημοκρατίας σε προτεκτοράτο της Τουρκίας, εμείς αντί ενωμένοι, να δίνουμε την μάχη, αναλώνουμε εαυτούς στην μεταξύ μας επίρριψη ευθυνών>>.

Χωρίς να αναφέρει αν με την αποδοχή των σχεδίων υλοποιείτο ο σκοπός της Τουρκίας που είναι να μετατρέψει την Κύπρο σε προτεκτοράτο, άρχισε να περιγράφει τα διάφορα σχέδια και ιδέες με τις οποίες επιστρεφόταν η Αμμόχωστος και εμείς τα απορρίψαμε.

Άρχισε από το Αγγλοαμερικανοκαναδικό σχέδιο του 1978 προσθέτοντας άλλα έξι με τελευταίο το σχέδιο Ανάν που το 2004, σε δημοψήφισμα απορρίφθηκε από την <<ελληνοκυπριακή κοινότητα>> κατά 76%.

Στη συνέχεια θέλοντας να δικαιολογήσει την αναφορά του αυτή δήλωσε: << …..  , γίνεται για να υπενθυμίσω πως χάριν της Αμμοχώστου, της Μόρφου και των άλλων περιοχών που επιστρέφονταν, εγώ τόλμησα θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και την ζωή μου, ανεξαρτήτως πολιτικού κόστους, ανεξαρτήτως της διάσπασης του κόμματος μου, να ηγηθώ του <<ναι>> όταν άλλοι επέλεγαν άλλους δρόμους>>.

Κατά τα άλλα << το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν είναι μόνο απόλυτα σεβαστό αλλά και οι ανησυχίες που οδήγησαν την ελληνοκυπριακή κοινότητα σε απόρριψή του αποτελούν τους δείκτες της πορείας του όποιου ηγέτη….>>.

Νομίζω ενότητα και αναφορά στο δημοψήφισμα αποτελούν τα καθοριστικά σημεία της προεδρικής ομιλίας. Γι’ αυτό θεωρώ ότι πρέπει να αναλυθούν περισσότερο.

ΕΝΟΤΗΤΑ: Είναι γνωστό ότι η ενότητα προϋποθέτει ταύτιση σκοπών και κοινής τακτικής. Αντί λοιπόν να λέγεται και να τονίζεται η σημασία της ενότητας, με την οποία δεν διαφωνώ (και φαντάζομαι και ο κάθε λογικός άνθρωπος)  ας μας λεχθεί επιτέλους αυτός ο κοινός σκοπός ποιος είναι. Όχι όμως το παραμύθι που σερβίρεται τόσα χρόνια περί λύσης βασισμένης στα ψηφίσματα του ΟΗΕ, τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου και της λειτουργικότητας που θα ενώνει τον τόπο και θα τον απελευθερώνει.

ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΖΩΗΣ: Είναι πολύ μεγάλη κουβέντα να λες ότι κινδυνεύει η ζωή σου, χωρίς να αναφέρεις από ποιους και γιατί, χωρίς να δίνεις στοιχεία στους αρμοδίους, όταν μάλιστα είσαι πρόεδρος. Ίσως γι’ αυτό λέγεται ότι αγόρασε και κινείται με αλεξίσφαιρο αυτοκίνητο. Βέβαια με βάση τον ίδιο ρίχθηκε χειροβομβίδα στο σπίτι του, χωρίς ποτέ να γραφτούν λεπτομέρειες ποιος το έκανε και γιατί.

ΔΕΙΚΤΕΣ ΠΟΡΕΙΑΣ: Ο Πρόεδρος ανέφερε ότι οι ανησυχίες της ελληνοκυπριακής κοινότητας που απέρριψε το σχέδιο Ανάν, πρέπει να αποτελούν τους <<δείκτες πορείας>> για κάθε ηγέτη. Όλοι γνωρίζουμε, ότι μαζί με την ηγεσία του ΑΚΕΛ, προωθούν την ΔΔΟ με πολιτική ισότητα.  Άρα, κατά τον Πρόεδρο μας, όσοι ψήφισαν <<ΟΧΙ>> στο δημοψήφισμα δηλαδή το 76%, είναι οπαδοί και υποστηρικτές της ΔΔΟ. Το λογικό ερώτημα που παρακάτω προκύπτει, τότε  ποιες είναι οι ανησυχίες και τι δείκτες πορείας στέλνει το 24% που ψήφισε <<ΝΑΙ>>.

Εκτός από την ρίψη χειροβομβίδας στο σπίτι του δεν αναφέρθηκε ο Πρόεδρος και στη επίσκεψη στο ΑΚΠ το 2005, που όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του κόμματος του ΔΗΣΥ (που τότε ήταν Πρόεδρος) στις 24/3/2005 ο κ. Αναστασιάδης είπε ότι <<η πρόσκληση έγινε αποδεκτή κατά τις επαφές της αντιπροσωπίας του ΔΗΣΥ στην Άγκυρα και προγραμματίζεται αφού ξεπεραστούν οι ευνόητες δυσκολίες μετά το τέλος των εργασιών των δύο κοινοβουλίων. Δεν ζήτησαν τίποτε απολύτως. Εκείνο το οποίο τους απασχολεί είναι τελικά ότι θα πρέπει τα πάντα να γίνουν με νομότυπο τρόπο και ιδιαίτερα αυτό μας απασχολεί>> κατέληξε.

Δεν μας είπε, ούτε και τώρα μάθαμε, με ποιο συμφώνησε αυτά τα πράγματα ούτε αν ζήτησε την επιστροφή της Αμμοχώστου και τι του απάντησαν.  Την ίδια εποχή πάλι σύμφωνα με ανακοίνωση του ΚΥΠΕ 24/3/2005 η εφημερίδα ΡΑΝΤΙΚΑΛ έγραφε με τον τίτλο <<Πρόσκληση από την Νότια Κύπρο στο ΑΚΠ>>. Σημειώνεται ότι στην πρόσκληση που εστάλη στα Κεντρικά γραφεία του ΑΚΠ, αναφέρεται ότι η ηγεσία του κόμματος προσκαλείται στην Κύπρο προς τον σκοπό της ανάπτυξης των σχέσεων ανάμεσα στα δύο κόμματα…>>. <<Διπλωματικές πηγές σημειώνουν ότι περισσότερο από την απόφαση που θα δώσει στην πρόσκληση αυτό το οποίο έχει σημασία είναι αν η μετάβαση της αντιπροσωπίας του ΑΚΠ θα πραγματοποιηθεί μέσω των κατεχομένων ή μέσω των Αθηνών>> που θα σήμαινε,  προσθέτω εγώ μέσω Λάρνακας. Ούτε γι’ αυτό ανέφερε κάτι ο Πρόεδρος. Ίσως να θελήσει έστω και τώρα να μας διαφωτίσει.

Η παρέλευση και η μακροχρόνια κατοχή φέρνει μεγάλο πόνο στους πρόσφυγες είτε έχουν αγνοουμένους, είτε έχασαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους. Ταυτόχρονα όμως το πέρασμα του χρόνου αποκαλύπτει και την αλήθεια ή όχι όσων λέγονται. Ας το έχουν αυτό υπόψη τους τόσο οι πολιτικοί μας όσον και διεθνώς.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεως τονίζω ότι για την μη εξεύρεσης λύσης στο κυπριακό ευθύνεται αποκλειστικά η Τουρκία. Οι ελληνοκύπριοι ηγέτες έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη για την χειροτέρευση των όρων διαπραγμάτευσης.

ΥΓ.: Είναι χαρακτηριστικό και το άρθρο του καθηγητή της Παντείου Χρίστου Γιανναρά που δημοσιεύτηκε τις ίδιες μέρες με αναφορά σε επίσκεψη στην αυλή του Αρταξέρξη.