Φόρος τιμής, ετήσιο μνημόσυνο στον Σταυραετό του Πενταδακτύλου, Ήρωα Γεώργιου Κατσάνη!
Βρέθηκα και πάλιν προχθές Τετάρτη ξανά στο Σιδηρόκαστρο προκειμένου να παρευρεθώ στο ετήσιο μνημόσυνο του αείμνηστου Αντιστράτηγου Γεωργίου Κατσάνη, του θρυλικού Διοικητή μου, του Διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών που πολέμησε με ακατάβλητη δύναμη ψυχής μαζί με τους καταδρομείς του ενάντια στους Τούρκους εισβολείς και προσέφερε την ίδια του την ζωή στο ιερό θυσιαστήριο της Κυπριακής ελευθερίας. Έπεσε στις 21 Ιουλίου 1974 από τουρκικό βόλι στη θρυλική μάχη του Αγίου Ιλαρίωνα πολεμώντας ηρωικά μπροστά από τους καταδρομείς του.
Το μνημόσυνο τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου Μακάριος παρουσία της οικογένειας του Ήρωα, του δημάρχου της πόλης και μερικών δεκάδων τιμητών της θυσίας του. Μετά το πέρας της θείας λειτουργίας πορευθήκαμε προς το Στρατιωτικό κοιμητήριο, εκεί όπου από τις 15 Φεβρουαρίου τους 2020 αναπαύονται τα οστά του αείμνηστου Κατσάνη τα οποία βρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν μετά από 46 χρόνια αναμονής και αγωνίας για τους δικούς του ανθρώπους.
Ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων από τον δήμαρχο, εκπρόσωπο των συμπολεμιστών του ήρωα και την σύζυγο του Εριφύλη.
Το μόνο παράσημο που φορούσε ο αείμνηστος Κατσάνης στο στήθος, παρά το γεγονός ότι του είχαν απονεμηθεί κι άλλα πολλά παράσημα κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του διαδρομής ήταν η πουλάδα του αλεξιπτωτιστή ελευθέρας πτώσεως.
Απλά τενεκεδάκια αποκαλούσε όλα τα άλλα παράσημα που κατά καιρούς του απονεμήθηκαν! Αυτό μας εκμυστηρεύτηκε η σύζυγος του στην κουβέντα που είχαμε αμέσως μετά το τέλος του μνημοσύνου όταν καθίσαμε για λίγο για ένα καφέ σε ένα υπέροχο χώρο λίγο έξω από την πόλη. Τα μόνα παράσημα που έχουν αξία, της έλεγε, είναι εκείνα που κατακτάς στο πεδίο της μάχης! Το έλεγε και το επαναλάμβανε πολλές φορές και το πρόσωπο του κυριολεκτικά έλαμπε!
Λες και ήταν σίγουρος πως θα έρθει η στιγμή που θα κατακτούσε μια θέση στο πάνθεο των Ηρώων δίνοντας γι αυτό και τη τελευταία ρανίδα τους αίματος του.
Η Κυρία Εριφύλη πορεύθηκε έκτοτε με αξιοπρέπεια το δύσκολο δρόμο της ζωής έχοντας να αντιμετωπίσει τεράστιες δυσκολίες, φροντίζοντας να μεγαλώσει, δίνοντας τους όλα τα απαραίτητα εφόδια, τις δύο θυγατέρες της, την Λίνα και τη Εύη που τότε ήταν μόλις έξι και οκτώ χρονών αντίστοιχα.
Ο πατέρας μας δεν έφυγε τυχαία λένε και οι δύο με μια φωνή. Ο πατέρας μας αν ζούσε θα ήταν αδύνατο να ανεχθεί τους προδότες και την προδοσία. Τίποτε στη ζωή δεν είναι τυχαίο τελικά!
Μην το κουνάτε από εκεί θα τους τσακίσουμε του τούρκους, ήταν η απάντηση-προσταγή που έδωσε στην σύζυγο του, όταν επικοινώνησε μαζί του για να τη συμβουλέψει αν θα έπρεπε να μείνει στην Κερύνεια ή να φύγει όπως έκαναν όλοι οι υπόλοιποι άμαχοι πολίτες που πανικοβλημένοι εγκατέλειπαν την πόλη. Την επόμενη μέρα έφθασε το θλιβερό άγγελμα. Ο Κατσάνης φτερούγισε δαφνοστεφανωμένος στους ουρανούς την ώρα που για την Εριφύλη άρχιζε ένας απίστευτος Γολγοθάς. Πως ήρθαμε στην Κύπρο αλήθεια και πως γυρίσαμε πίσω αναρωτιέται! Ήρθαμε στην Κύπρο έχοντας μαζί μας όλα τα εφόδια για μια αξιοπρεπή ζωή με τον σύζυγο μου έτοιμο να την υπερασπιστεί με κάθε τρόπο, και γυρίσαμε πίσω στην Αθήνα ξυπόλυτοι και ρακένδυτοι, χωρίς παπούτσια, χωρίς ούτε και τα απαραίτητα, φορώντας σαγιονάρες! Κανένας δεν μας υποδέχθηκε στην επιστροφή! Κανένας δεν ήρθε να πει δυο λόγια παρηγοριάς σε μένα και τα παιδιά μου! Είναι πραγματικά τραγικό! Στην Αθήνα ήταν ακόμα μεθυσμένοι με την επάνοδο του Καραμανλή! Που καιρός για τέτοια πράγματα! Θυμάται ακόμη και μονολογεί όπως τότε: Είστε όλοι σας προδότες φώναζε δυνατά όταν αντίκριζε ανθρώπους με χακί και πολλά αστέρια στις επωμίδες που την κοιτούσαν αδιάφορα και παράξενα!
Πέρασε πολύς καιρός έως ότου συνειδητοποιήσω πόσο μόνη έμεινα, μας είπε. Και φρόντισα να επιστρέψω γρήγορα τα δανικά χρήματα που ένας πολύ καλός φίλος του Γιώργου μου έδωσε αποχαιρετώντας μας (ήταν και ο μόνος που ήρθε να μας αποχαιρετήσει) από το νησί που ο σύζυγος μου αγάπησε όσο τίποτε άλλο στη γη και πότισε με το αίμα της καρδιάς του…
Υστερόγραφο: Εκτός από ικανός στρατιωτικός ο Γεώργιος Κατσάνης ήταν ένας εξαίρετος άνθρωπος και διακεκριμένος αθλητής του στίβου, στον σύλλογο του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, ο οποίος τον τίμησε δίνοντας το όνομα του σε ένα από τα Γυμναστήρια του.
- Αναπλ. Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού – a.avgoustis@hotmail.com