Αυγόρου, Ιούλιος 1958
Η βεβήλωση των τάφων των ηρώων του απελευθερωτικού αγώνα του 1955-1959, Λουκίας Παπαγεωργίου – Λαουτάρη και Παναγή Ζαχαρία, στο κοιμητήριο του Αυγόρου, αποτελεί θλιβερή συνέχεια της δράσης των άγνωστων ιερόσυλων νυκτοβατών, που εκτονώνουν την εγκληματική τους δραστηριότητα λερώνοντας και καταστρέφοντας χώρους λατρείας, μνημεία του τόπου, προτομές ηρώων, ιστούς σημαιών.
Τώρα έφτασαν και στα κοιμητήρια: Το υπέρτατο στάδιο της ηλιθιότητας ενός φανατικού.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό ποιους εξυπηρετούν οι ενέργειες αυτών των ανεγκέφαλων, που ρίχνουν τον προβοκατόρικο σπόρο των εμφύλιων παθών.
Όπως, αντίστοιχα, αναδεικνύεται θλιβερότατη η υποκρισία των πολιτικών και των δήθεν «υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», των ΜΚΟ και των «Τεχνικών Επιτροπών», που επιλέγουν από ποια περιστατικά θα ενοχληθούν. Δεν μπορείς να ολοφύρεσαι όταν κάποιοι ηλίθιοι ή προβοκάτορες βεβηλώνουν το τζαμί στη Λεμεσό γράφοντας συνθήματα, και να σιωπάς όταν αφαιρούνται οι σταυροί από τα μνήματα δυο ηρώων. Δεν μπορείς να μην αντιδράς όταν βεβηλώνεται ένα ιστορικό μνημείο, όποιο κι αν είναι αυτό: Είτε είναι το μουσείο του Εζεκία Παπαϊωάννου είτε η προτομή ενός ήρωα της ΕΟΚΑ. Δεν μπορείς να χαλάς τον κόσμο για το αυτονόητο δικαίωμα μιας μαθήτριας να γράφει την άποψή της στον «Δασουπολίτη», την πιο ιστορική μαθητική εφημερίδα των τελευταίων χρόνων, και την ίδια ώρα να ζητάς την κεφαλή επί πίνακι ενός από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους γελοιογράφους της Κύπρου, του ΠΙΝ, κανιβαλίζοντας εις βάρος της προσωπικότητάς του στο διαδίκτυο, επειδή «δεν συμφωνείς με τα σκίτσα του»!
Το δικαίωμα της αντίθετης άποψης, η ελευθερία έκφρασης, ο σεβασμός των χώρων λατρείας, η προστασία των μνημείων, είναι εκ των ων ουκ άνευ σε μια σύγχρονη κοινωνία και δη σε ένα ημικατεχόμενο νησί, όπου η κατοχική σημαία στον Πενταδάκτυλο τσαλαπατά καθημερινά την ανθρώπινη και εθνική μας αξιοπρέπεια. Και όπου οι εικόνες από τους συλημένους κατεχόμενους ναούς μας και τα ανασκαμμένα κοιμητήρια με τους προγονικούς τάφους στοιχειώνουν τις ζωές μας. Και δεν μας επιτρέπουν να ξεχάσουμε τι ξεχωρίζει τον (στοιχειώδη) ανθρώπινο πολιτισμό από τη βαρβαρότητα του ξένου κατακτητή. Για να μην επιτρέψουμε να επικρατήσει η παραφροσύνη όσων αρρωστημένων φαντασιώνονται να ξαναζήσουν την ατμόσφαιρα του 1971-1974…
Ποιοι ήταν, όμως, οι δύο ήρωες του Αυγόρου των οποίων οι τάφοι υπέστησαν τη βεβήλωση; Η Λουκία Παπαγεωργίου – Λαουτάρη, 32 ετών, και ο Παναγής Ζαχαρία, 46 ετών, γεωργός, είναι δύο από τους «ταπεινούς» ήρωες του Αγώνα της ΕΟΚΑ. Σκοτώθηκαν σε μια από τις μεγαλύτερες εκ του συστάδην μάχες άοπλων Ελλήνων Κυπρίων χωρικών με τον αποικιακό στρατό. Με ένα από τα πιο ένδοξα συντάγματα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας στη μακραίωνή της ιστορία, τους άνδρες της βασιλικής φρουράς (Royal Horse Guards), αυτούς που καμαρώνουν οι τουρίστες στο κέντρο του Λονδίνου. Στις 5 Ιουλίου 1958 άνδρες του βρετανικού στρατού επέστρεψαν στο Αυγόρου για να ολοκληρώσουν την αποστολή που είχε αρχίσει μια περίπολος το προηγούμενο βράδυ: να κατεβάσουν τα πανώ με συνθήματα εναντίον του Σχεδίου Μακμίλαν, που δέσποζαν του κέντρου του χωριού, στον κύριο δρόμο Αμμοχώστου – Λάρνακας. Ένας νέος Αυγορίτης που υποχρεώθηκε να κατεβάσει τα συνθήματα ξέφυγε από τους στρατιώτες, προκλήθηκε συμπλοκή των Βρετανών με όσους κατοίκους βρίσκονταν στα καφενεία, η καμπάνα του ναού κτυπούσε ασταμάτητα καλώντας τους χωρικούς να σπεύσουν να βοηθήσουν τους αμυνόμενους συγχωριανούς και η σύρραξη γενικεύτηκε. Τα όπλα των Αυγοριτών, ανδρών και γυναικών, ήταν πέτρες, μπαστούνια, βέργες, γεωργικά εργαλεία. Και μερικοί μπαλτάδες. Ξαφνικά, και αφού έφτασαν ενισχύσεις για τις αποικιακές δυνάμεις, ένα από τα τεθωρακισμένα άνοιξε πυρ. Έριξε πάνω από 200 σφαίρες.
Γράφει η λευκωσιάτικη εφημερίδα «Ελευθερία» της επομένης:
«Εκ των πυροβολισμών εφονεύθησαν ο 46ετής γεωργός Παναγής Ζαχαρίου, έγγαμος και πατήρ πέντε τέκνων ηλικίας μεταξύ πέντε και 20 ετών, και η Λουκία Χριστοδούλου Παπαγεωργίου, ηλικίας 31 ετών, έγγαμος και μήτηρ έξι τέκνων ηλικίας μεταξύ δύο και δέκα ετών και έγκυος πέντε μηνών. Ο Ζαχαρίου επλήγη υπό σφαίρας εις το στήθος. Η Λουκία Παπαγεωργίου επλήγη εις την κεφαλήν. Η σφαίρα διέτρησε το κρανίον, μέρος δε του εγκεφάλου της διεσκορπίσθη εις το έδαφος και περισυνελέγη υπό των κατοίκων».
Ένα από τα δύο αγόρια της Λουκίας, ο Χριστόδουλος Λαουτάρης (γενν. 1948), έφεδρος ανθυπολοχαγός της Εθνικής Φρουράς είναι αγνοούμενος από τις 20 Ιουλίου 1974.
Ας επισκεφτούμε, όσοι μπορούμε, το κοιμητήριο στο Αυγόρου για να αποθέσουμε ένα λουλούδι στο μνήμα της Λουκίας Παπαγεωργίου Λαουτάρη και του Παναγή Ζαχαρία. Ελάχιστο ευχαριστώ σε δυο «καλότυχους νεκρούς» ενός άλλου πικρού Ιούλη…
- Το άρθρο δημοσιεύθηκε επίσης στην εφημερίδα “Ο Φιλελεύθερος” στις 4 Ιουλίου 2020