Κάτω από το χαλί δεν λύνονται προβλήματα
Όλοι γνωρίζουμε ότι η περίοδος στην οποία βρισκόμαστε είναι μια περίοδος ιδιαιτέρως δύσκολη από κάθε άποψη, κυρίως σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό.
Και μη μας ξεγελούν τα χαμόγελα στην τελευταία συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν.
Εμείς δε διεκδικούμε ένα ήσυχο καλοκαίρι μόνο.
Εμείς διεκδικούμαι ότι μας ανήκει, διεκδικούμε μια λεύτερη απαλλαγμένη από τα κατοχικά στρατεύματα και τους εποίκους Κύπρο και μια διαρκή ειρήνη στην περιοχή. Το Αιγαίο δεν μοιράζεται και η Θράκη είναι ελληνικό έδαφος που κατοικείται μόνο από Έλληνες πολίτες…
Οι διαφορές που υπάρχουν με την γείτονα δε φαίνεται να μπορούν να ξεπεραστούν εύκολα (μακάρι να κάνω λάθος) και τούτο διότι η τουρκική επεκτατικότητα αποτελεί πάγια θέση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, ανεξάρτητα με το ποιος βρίσκεται στην εξουσία. Είτε αυτός είναι ακραίος εθνικιστής, κανονικός τρελός, παρανοϊκός, σχιζοφρενής ακόμα και ποιητής! Θυμίζω ότι επί πρωθυπουργίας του «σοσιαλιστή» Μπουλέτ Ετζεβίτ (έγραψε και ποίημα υμνώντας τους Έλληνες) διενεργήθηκε η στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο με σαφή εντολή να αφανιστεί κάθε τι το ελληνικό και χριστιανικό στην κατεχόμενη σήμερα περιοχή. Τάφοι συλήθηκαν, ιστορικά μνημεία αφανίστηκαν και εκκλησίες που, όσες γλύτωσαν την κατεδάφιση, μετατράπηκαν σε στάβλους, μάντρες, τεμένη, κέντρα διασκέδασης, στρατόπεδα και ό,τι άλλο φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Με τα ιερά και τα όσια μας να πωλούνται στο παζάρι από αρχαιοκάπηλους κάθε λογής…
Η αποτίμηση στα όσα συνέβησαν στα ελληνοτουρκικά τα τελευταία εκατόν τουλάχιστον χρόνια είναι πραγματικά τραγική και δεν αφήνει κανενός είδους εφησυχασμό. Με το συνεχή διαμελισμό ελληνικών εδαφών! Μια ιστορία που ξεκίνησε με την συνθήκη της Λωζάννης (1923) και την ανταλλαγή πληθυσμών όταν μοιράστηκε στα δύο η ενιαία μέχρι τότε Θράκη σε «Ανατολική» και «Δυτική» (sic).
Το 1974 είχαμε, με την παρότρυνση και την ουσιαστική βοήθεια των Αγγλοαμερικανών, την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την de-facto διχοτόμηση για να ακολουθήσει τον Νοέμβριο του 1983, κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Ο.Η.Ε., η ανακήρυξη του ψευδοκράτους και η εμφάνιση ενός νέου «γεωγραφικού προσδιορισμού» που χωρίζει τη Μεγαλόνησο σε «Βόρεια» και» Νότια». Και μόλις προχθές ο κατοχικός ηγέτης έθεσε επίσημα ενώπιον του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών (που δεν αντέδρασε) την επίσημη θέση της Άγκυρας για λύση δύο κρατών.
Και εμείς πανηγυρίζουμε γιατί ο Τούρκος πρόεδρος υποσχέθηκε ένα ήσυχο καλοκαίρι στο Αιγαίο και γενικά στα ελληνοτουρκικά! Καλά κάνουμε βεβαίως να περιμένουμε να επιστρέψει στην Άγκυρα ο Ταγίπ Ερντογάν… ο Τούρκος πρόεδρος μας έχει συνηθίσει σε κάθε είδους ελιγμούς… καταλαβαίνετε!
Υστερόγραφο: Για να μη ξεχνιόμαστε: Χιλιάδες είναι γυναίκες κάθε ηλικίας που βιάστηκαν κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο με άνωθεν εντολές! Αθώες και ανυπεράσπιστες γυναίκες και κορίτσια που υπέστησαν εξευτελισμούς, βιασμούς, ατομικά ή και μαζικά, δημόσια ή ενώπιον της οικογένειας τους… Και για τούτο το φρικιαστικό έγκλημα, όπως και για το θέμα των αγνοουμένων, η Τουρκία δεν έδωσε λόγο σε κανένα, ποτέ!
«Είναι ιστορικά καταγραμμένο -όπως τεκμαίρεται από σχετική έρευνα- ότι μετά από αίτημα του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού και της κυπριακής Κυβέρνησης, η Διοίκηση των Βρετανικών Βάσεων ενέκρινε στις 21 Οκτωβρίου 1974 το Διάταγμα 9/1974 Cyprus -The Abortion Ordinance 1974 (Κύπρος – Το διάταγμα για τις αμβλώσεις 1974) που επέτρεψε τη διεξαγωγή δεκάδων εκτρώσεων στο νοσοκομείο Princess Mary στο Ακρωτήρι (αγγλική στρατιωτική βάση) σε Ελληνοκύπριες θύματα βιασμού. Τα στοιχεία μιλούν για 800 περίπου εκτρώσεις σε εγκυμονούσες που είχαν βιαστεί». (Μάριος Δημητρίου, Φιλελεύθερος 13 Ιουνίου 2021).
- Αναπλ. Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού – a.avgoustis@hotmail.com