Επικηρυγμένοι
Η υπέρμετρη βία και η χωρίς τον παραμικρό ηθικό φραγμό διάλυση μιας οικογενείας που θα μπορούσε να είναι πρότυπο μίμησις για τους νέους μας, καθιστά επιβεβλημένη και επείγουσα τη σύλληψη και παραδειγματική τιμωρία των αδίστακτων εγκληματιών.
Ο καθένας τοποθετεί αλλού τα όρια της ποινής, η οποία οφείλει να εμπεριέχει τα στοιχεία της δικαίωσης των θυμάτων, τον παραδειγματισμό – αποτρεπτική ισχύ για επίδοξους μιμητές και βεβαίως τον κολασμό της αποτρόπαιας πράξης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ΚΑΙ σ’ αυτή την περίπτωση θα εμφανιστούν οι επαγγελματίες «δικαιωματιστές» των αδικοπραγούντων κοινωνικών αποβλήτων, αλλά η συντριπτική πλειονότης των νομοταγών και ήσυχων πολιτών είναι σαφώς τοποθετημένη, αθόρυβα αλλά σταθερά. Μετά βεβαιότητος δε, όποιος καλός πολίτης θα ήταν σε θέση να συμβάλει για απόδοση Δικαιοσύνης θα το έπραττε αυθορμήτως, οικειοθελώς και αφιλοκερδώς.
Η επικήρυξη των εγκληματιών αντί σοβαρού χρηματικού ποσού, επικυρώνει την ταύτιση του κράτους με το πνεύμα της κοινής γνώμης, αλλά δημιουργεί και κάποιες άλλες σκέψεις.
Όλοι έχουμε στο μυαλό μας εικόνες από παλιά καουμπόικα έργα στις απαρχές γεννέσεως των Ηνωμένων Πολιτειών, που οι παράνομοι επικηρύσσονταν «Νεκροί ή Ζωντανοί» με ποσά ανάλογα της θέσεώς τους στην ιεραρχία του εγκλήματος. Συνήθως δε οι κυνηγοί κεφαλών δεν υπολείπονταν σε ανάλογα χαρακτηριστικά, γι’ αυτό την ίδια εποχή ανθούσε και το περίφημο λιντσάρισμα που σίγουρα οδήγησε πολλούς αθώους, πρόωρα στον τάφο…
Ανάμνηση της παιδικής μου ηλικίας είναι και οι αφίσες επικηρύξεως από τους Άγγλους των Αγωνιστών της Ε.Ο.Κ.Α. στην Κύπρο το 1955-59. Θυμούμαι ότι ο θαυμασμός, η εκτίμηση και η θέρμη της προσευχής να μην συλληφθούν, ανέβαιναν παράλληλα με το αναγραφόμενο ποσό γιατί φαινόταν ότι αυτοί ήταν πολύ σημαντικοί για τον Αγώνα. Και εκεί βέβαια υπήρξαν προδότες, συχνά άτομα του υποκόσμου που με τα λάφυρα της επονείδιστης πράξης τους, εσταδιοδρόμησαν εις την χώρα των δυναστών που τους παρέσχε άσυλο…
Ελπίζω, τα έμπειρα, ικανά και ηθικά στελέχη των διωκτικών αρχών να επιτύχουν και τη διαλεύκανση του οικτρού εγκλήματος των Γλυκών Νερών, τα δε χρήματα να μην καταλήξουν στα θυλάκια συγγενών εγκληματιών, αλλά να χρησιμοποιηθούν για ενίσχυση του έργου της Αστυνομίας και ανακούφιση θυμάτων του εγκλήματος.