Οριζόντια Ψηφοφορία – 1
Γίνεται και καλώς γίνεται, όχι μόνο σ' αυτή την ποεκλογική περίοδο αλλά συχνά τα τελευταία χρόνια πολλή συζήτηση για την οριζόντια ψηφοφορία.
Η Οριζόντια Ψηφοφορία εμφανίζεται ούτε λίγο ούτε πολύ ως πανάκεια του εκλογικού μας συστήματος.
Ως λύση πιο δημοκρατική και ως η λύση που θα επαναφέρει τον πολίτη στις κάλπες.
Η θέση αυτή δε με βρίσκει σύμφωνο.
1) Η οριζόντια ψηφοφορία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το πλειοψηφικό σύστημα.
Κατά την άποψή μου το πλειοψηφικό είναι το σύστημα που μπορεί να οδηγήσει σε μονοκρατία ή ολιγοκρατία (2 κομματων) στην Κύπρο. Σίγουρα πάντως δεν οδηγεί σε διεύρυνση της δημοκρατίας που θα έπρεπε να ήταν το ζητούμενο.
2) Η Κύπρος είχε οριζόντια ψηφοφορία.
Το 1976, οι εκλογές διεξήχθησαν με οριζόντια ψηφοφορία / πλειοψηφικό και είδαμε που οδήγησαν μια ανώριμη πολιτικά κοινωνία. Στη Βουλή του 1976, έμεινε εκτός Βουλής, ο ΔηΣυ με 27,6%!
3) Η οριζόντια ψηφοφορία θα οδηγήσει τις εκλογές σε “καλλιστεία”.
Το κάθε κόμμα στη λογική της ψηφοθηρίας (το κάνουν και στο υφιστάμενο σύστημα, πόσο μάλλον στο πλειοψηφικό), θα κατεβάζει μπλε, κόκκινους, πράσινους “όμορφους” υποψήφιους ποικίλων ιδεολογιών και πολιτικών θέσεων, για να καλύπτει όλα τα γούστα του εκλογικού σώματος. Μπορώ να αναφέρω πολλά παραδείγματα που η ψηφοθηρική αυτή πρακτική ακολουθείται και σήμερα.
4) Ακόμη και το μεικτό σύστημα, 50% αναλογικό σύστημα και 50% οριζόντια ψηφοφορία οδηγεί σε προβληματική εφαρμογή της δημοκρατίας.
Υπάρχει κάποιος πολίτης στην Κύπρο που πιστεύει ότι στους υποψήφιους του 50% της οριζόντιας ψηφοφορίας δε θα βάλουν τα κόμματα δικούς τους και θα υποδείξουν στους ψηφοφόρους τους ποιους να επιλέξουν;
Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει κλείσει το κύκλο της. Σήμερα ο αντιπρόσωπος που επιλέγει ο πολίτης από ένα κόμμα καταχράται την εμπιστοσύνη του και τη ψήφο του πολίτη και ακολουθεί αυτό που θα ορίσει ο κομματικός ηγέτης. Υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις αλλά είναι μεμονωμένες σπάνιες εξαιρέσεις.
Η πρόταση μου είναι πιο άμεση και συμμετοχική δημοκρατία. Η χρήση της τεχνολογίας μπορεί να βοηθήσει να αρθούν τα “πρακτικά” προβλήματα της άμεσης συμμετοχικής δημοκρατίας.
Ο Πολίτης θα νοιώσει ξανά ότι έχει πρόσβαση (άμεση και συμμετοχική) στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Θα μπορεί να συνεισφέρει στη διαμόρφωση της πολιτικής που τον αφορά και τον επηρεάζει.
Έτσι θα περιοριστεί η αποχή γιατί ο Πολίτης θα πάψει να είναι ο κομπάρσος του συστήματος. Πρέπει να γίνει ξανά ο πρωταγωνιστής της πολιτικής ζωής. Κύτταρα της Δημοκρατίας δεν είναι τα κόμματα αλλά οι Πολίτες.