Ανάπηρη η χώρα απόντος κοινωνικού κράτους
- Στη μεταπανδημιακή εποχή, προβάλλει αδήριτη η ανάγκη εφαρμογής ελκυστικού και τίμιου επενδυτικού προγράμματος προς στήριξη της πραγματικής οικονομίας και της γρήγορης ανάκαμψης με κεντρικό στόχο την κοινωνική ανασυγκρότηση και την ισχυροποίηση του κράτους πρόνοιας
Ο όρος «κοινωνικό κράτος» εισήχθη στο πολιτικό λεξιλόγιο αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και αποτελεί το πολιτικό αποτέλεσμα του μεταπολεμικού συμβιβασμού μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας στις χώρες της δυτικής Ευρώπης.
Σκοπός του κοινωνικού κράτους είναι η συνεχής βελτίωση της ευημερίας των πολιτών και η υιοθέτηση εξισορροπιστικών κοινωνικών συνθηκών πάνω στο σύστημα της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς.
Οι πυλώνες του κοινωνικού κράτους αφορούν κατά κύριο λόγο :
- Παροχή υψηλότατου βαθμού δωρεάν νοσηλείας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες
- Ανάλογα με την έφεση και τις δυνατότητες της, η νέα γενιά μπορεί να σπουδάσει δωρεάν σε κρατικά πανεπιστήμια
- Προσφέρονται αξιόπιστες και επαρκείς δημόσιες συγκοινωνίες σε προσιτές τιμές διευκολύνοντας τη διακίνηση των πολιτών καθάπασαν την επικράτεια της χώρας
- Η κοινωνική ασφάλιση είναι κοινωνικό αγαθό που παραχωρείται σε όλους για να ζήσουν αξιοπρεπώς στα γηρατειά τους
- Το δικαίωμα της στέγης θεωρείται πρωταρχικής σημασίας για την καθημερινή διαβίωση και προς τούτο προσφέρονται σταγαστικά προγράμματα χαμηλού δανειακού κόστους για αξιοποίηση από το κάθε νοικοκυριό.
Στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη το κοινωνικό κράτος είναι ισχυρό σε αντίθεση με τη νότια Ευρώπη όπου το κοινωνικό κράτος παρουσιάζεται αποδυναμωμένο. Αυτό οφείλεται κυρίως στην στη δυσλειτουργία του πολιτικού συστήματος και στην τοξικότητα του κομματικού βίου.
Στην Κύπρο, η έλλειψη σωστών δομών και υποδομών στη διοίκηση του κράτους, η απουσία ισχυρών νομοθετικών θεσμών και ορθολογιστικής λειτουργίας της κομματικής ζωής είναι εμφανής με αρνητικότατες επιπτώσεις στο κοινωνικό κράτος. Έτσι, το κράτος παραμένει διάτρητο σε κρούσματα διαφθοράς και διαπλοκής τα οπαία σε κρίσιμες περιόδους συμβάλλουν στον κλυδωνισμό της οικονομίας προς όφελος των κερδοσκόπων και σε βάρος των μη προνομιούχων ομάδων του πληθυσμού. Αυτό το φαινόμενο καταδυανστεύει την Κύπρο την τελευταία τουλάχιστο 20ετία καθώς οι πολιτικές οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής πρόνοιας κτίζονταν πάνω στην άμμο με φόντο τη διαπλεκόμενη σχέση των οικονομικών κερδοσκόπων και πολιτικών καιροσκόπων. Το εγκληματικό λουκέτο των Κυπριακών αερογραμμών, το χρηματιστηριακό έγκλημα του 2000, η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος σε συνάρτηση με την φτωχοποίηση του κράτους το 2012-13, η θανατική ποινή του Συνεργατισμού το 2018 και τελευταίως το κατάπτυστο επενδυτικό πρόγραμμα Πολιτογραφήσεων μέσω των ”χρυσών διαβατηρίων” αποδεικνύουν περίτρανα του λόγου το αληθές.
Συνοπτικά και συγκεκριμένα, διαπιστώνεται πέραν πάσης αμφιβολίας ότι:
Ο πυλώνας της Παιδείας χωλαίνει σε όλα τα επίπεδα. Το σημερινό μπάχαλο στον χώρο της εκπαίδευση δείχνει ότι όλα τούτα τα χρόνια οι πολιτικές στηρίζονταν σε ιδιοτελή συμφέροντα και μικροπολιτικές. Το εκπαιδευτική σύτημα είναι αναχρονιστικό αδυνατώντας να προσφέρει την απαιτούμενη αγωγή και πνευματική ανάπτυξη των μαθητών αλλά και τον επαγγελματικό προσανατολισμό στη νέα γενιά. Απαιτείται, λοιπόν, εκ βάθρων αναδόμηση του τομέα της Παιδείας και προς τούτο ο δημόσιος διάλογος και η εμπλοκή επειρογνωμώνων αναμφισβήτητου κύρους θεωρούνται εκ των ων ουκ άνευ για το χτίσιμο ενός ανθρωποκεντικού συστήματος, μακριά από ιδεολογήματα, συμφέροντα και μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Ο ζωτικός τομέας της Υγείας που νοσούσε βαρύτατα απο την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ευτυχώς, άρχισε να αναζωογονείται με τη λειτουργία του μονοασφαλιστικού Γενικού Συστήματος Υγείας, το οποίο πρέπει οποσδήποτε να θωρακιστεί.
Το θεμελιώδες δικαίωμα της Στέγασης βρίσκεται επί ξυρού ακμής λόγω της αδυναμίας επίλυσης του φλέγοντος θέματος των Μη Εξυπηρετουμένων δανείων [ΜΕΔ] με διάσωση της πρώτης κατοικίας και επαγγελματικής στέγης. Το ισχύον πρόγραμμα στέγασης για τα μη προνομιούχα νοικοκυριά και τα νέα ζευγάρια, έχει τα θετικά του αλλά δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των νοικοκυριών. Γι’ αυτό, απαιτείται εκ βάθρων ολοκληρωμένο πρόγραμμα που να αγκαλιάζει τα πλατειά στρώματα του πληθυσμού με δεδομένη την εξόντωση της μεσαίας τάξης την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία.
Το σύστημα Δημοσίων Συγκοινωνιών, δυστυχώς είναι στοιχειώδες και υποτυπώδες. Έχει σχεδαστεί βεβιασμένα, λόγω των Ευρωπαικών υποχρεώσεων της Κυπρου. Έχει σοβαρότατες ελλείψεις και σε καμμία περίπτωση δεν εξυπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες διακίνησης των πολιτών, των εργαζομένων και των επαγγελματιών. Αυτό που προέχει, είναι να σχεδιαστεί και να νυιοθετηθεί ένα ολοκληρωμένο σύστημα όπως συμβαίνει στην Ελλάδα και σε άλλες Ευρωπαικές χώρες.
Το μόνο σύστημα που λειτουργει ικανοποιητικά είναι αυτό της κοινωνικής ασφάλισης, χάρις στο Αναλογικό Σύστημα Κοινωνικών Ασφαλίσεων το οποίο ωστόσο χρήζει εκσυγρονισμού ώστε να θεσμοθετήθεί η ελάχιστη αξιοπρεπής σύνταξη για όλους, να εξαλειφθεί το καρκίνωμα των πολλαπλών συντάξεων και να καταργηθεί τάχιστα το πρόστιμο του 12% που επιβάλλεται σε όσους αποφασίσουν να αφυπηρετήσουν στο 63ο τρίτο έτος της ηλικίας τους.
Έχοντας αυτά κατά νούν, θεωρούμεν επιβεβλημένη ανάγκη την υιοθέτηση ριζικών αλλαγών για ουσιαστική ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, κατά τρόπον πουν να αγγίζει τα επίπεδα των Ευρωπαικών προτύπων. Προς την κατεύθυνση αυτή απαιτείται η αναγκαία πολιτική βούληση για εκσυγχρονισμό της κρατικής μηχανής και η ενδυνάμωση των θεσμών της Πολιτείας κατά τρόπο που να εγγυάται ότι θα υπάρξει μελλοντικά πρόσφορο έδαφος για διενέργεια νέων οικονομικών εγκλημάτων οποιασδήποτε μορφής. Στη μεταπανδημιακή εποχή , προβάλλει αδήριτη η ανάγκη εφαρμογής ελκυστικού και τίμιου επενδυτικού προγράμματος προς στήριξη της πραγματικής οικονομίας και της γρήγορης ανάκαμψης, μείωση της εξάρτησης από τον τουρισμό και της υπηρεσίες, υιοθέτηση ολοκληρωμένου προγράμματος κοινωνικοοικονομικής – πολιτιστικής αναζωογόνησης της υπαίθρου και δή των ορεινών περιοχών, ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας και της μεταποίησης, περαιτέρω ώθηση της πράσινης και γαλάζιας οικονομίας εστιάζοντας κυρίως στη δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας προς όφελος της νέας γενιάς την οποία πάση θυσία πρέπει να κρατήσουμε μακριά από τη μετανάστευση. Κορωνίδα του κοινωνικοοικονμικού οράματος δεν μπορεί να ειναι άλλη από την πάταξης της υπογεννητικότητας και κατεπέκταση επίλυσης του δημογραφικού ζητήματος το οποίο επενεργεί ως βραδυφλεγής βόμβα για τον τόπο. Δυστυχώς, οι μέχρι τώρα πολιτικές όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων ήταν ευκαιριακές, δημαγωγικές , πρόχειρες με έντονο το στοιχείο της τσαπατσουλιάς και εκινούντο στον αστερισμό του πελατειακού κράτους, ζημιώνοντας ανεπανόρθωτα τα συμφέροντα της κοινωνίας και της προόδου του συνόλου των πολιτών.
Ενόψει των επικείμενων βουλευτικών εκλογών ο κάθε πολίτης καλείται να αναλάβει τη δική του ευθύνη έναντι της χειμαζόμενης χώρας, εκλέγοντας στο κοινοβούλιο άτομα τίμια, ικανά και εύτολμα που θα δώσουν νέα πνοή στη χώρα η οποία έχει κοινωνικά βυθιστεί και οικονομικά κατακρεουργηθεί από τις ασύδοτες πολιτικές των κομμάτων που κυβέρνησαν και συγκυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια.
Με βούληση, τιμιότητα και αλληλεγγύη μορούμε να συνδράμουμε αποφασιστικά στην κοινωνικοοικονομική ανασυγκρότηση και στη δημιουργία ενός ευοίωνου μέλλοντος για για όλους, με αιχμή τη νέα γενιά.
- Δημοσιογτράφος, τ. διευθντής γραφείου τύπου ΣΕΚ, υποψήφιος βουλευτής Λευκωσίας, Αλληλεγγύη – Κίνημα Ελλήνων
ΛΕΥΚΩΣΙΑ 22/04/2021