Αντιπαράθεση Αβέρωφ – Άντρου με την Κοινωνία

Έτσι ολόκληρη την Tσικνοπέμπτη την πέρασαν σχεδόν μαζί.

• Νίκος Κουτσού, πρώην βουλευτής

Το μεσημέρι στα γραφεία του ΑΚΕΛ και το βράδυ στο ΡΙΚ.

Σημειώνεται ότι στα γραφεία του ΑΚΕΛ δεν πήγε αντιπροσωπεία του κόμματος αλλά μόνο ο πρόεδρός του.

Μετά τη σιγή της πολιτικής κίνησης “Απόφαση Ειρήνης” έχουμε την κοινή συνάντηση και εμφάνιση των δύο αρχηγών, που μίλησαν για τα πάντα: τη μοναξιά που νιώθουν στο Εθνικό Συμβούλιο, την πρωτοβουλία που θα αναλάβουν τα δύο κόμματα, μέχρι τις διακηρύξεις του Ερντογάν για δημοκρατικοποίηση. Ξέχασαν όμως να μας πουν γιατί και τι σημαίνουν η μετατροπή της Αγίας Σοφίας και του Μεγάλου Τζαμιού από μουσεία σε ισλαμικά τεμένη. Ξέχασαν επίσης και το δημοψήφισμα του 2004.

Δεν παρέλειψαν να αναφερθούν στην “κινδυνολογία” όλων εκείνων που, μόλις δουν μια διεθνή πρωτοβουλία για λύση του Κυπριακού, αντιδρούν χωρίς να λεν τι θέλουν αλλά τι δεν θέλουν. Επειδή είμαι ένας από αυτούς που αντιδρούν θεωρώ ότι είναι υποχρέωσή μου να επαναλάβω τι θέλουν και πώς εγώ το καταλαβαίνω και γιατί αντιδρώ:

1. Θέλουν να ζουν σαν ελεύθεροι πολίτες όπως οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο. Δηλαδή με όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα κατοχυρωμένα, άρα και με ελεύθερη διακίνηση και εγκατάσταση.
2. Θέλουν να ζουν σε ένα κανονικό κράτος ειρηνικά.
3. Θέλουν να μην υπάρχει δικαίωμα επέμβασης από κανένα κράτος.
4. Θέλουν να μην υπάρχει στρατιωτική βάση ξένης χώρας στο έδαφος του κράτους τους.
5. Θέλουν να μην υπάρχουν έποικοι.

Επιπλέον θεωρώ ότι:

1. Δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για ομοσπονδία στην Κύπρο.
2. Η ΔΔΟ είναι μορφή διχοτόμησης.
3. Εκτός του κράτους της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης υπάρχει άλλη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία στον κόσμο;

Επομένως, δεν είμαστε ενάντια σε λύση, αλλά εκείνης της λύσης που δεν βασίζεται στα πιο πάνω. Επαναλαμβάνεται συχνά ότι η εξωτερική πολιτική των διαφόρων κρατών βασικά εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Μόνο στην περίπτωση της Κύπρου η βρετανική πολιτική βασίζεται σε “αρχές”, γι’ αυτό όσοι αντιδρούν είναι κινδυνολόγοι κατά τον Αβέρωφ και τον Άντρο.

Η μη συμμετοχή στην άτυπη διεθνή διάσκεψη καθόλου δεν σημαίνει επιλογή του πολέμου. Διαπραγμάτευση μπορεί να γίνεται με απεσταλμένους είτε με απευθείας συναντήσεις με τον Γ.Γ. του ΟΗΕ. Πέραν από την ανακοίνωση ότι ο Γ.Γ. του ΟΗΕ απάντησε στον Πρόεδρό μας, ας δοθεί και αντίγραφο της ιδίας της πρόσκλησης. Εκεί θα διαφανεί υπό ποια ιδιότητα καλείται ο Πρόεδρός μας να συμμετάσχει.

Οι δύο ηγέτες, για να δικαιολογήσουν τους Άγγλους, ανέφεραν ότι στις συναντήσεις τους κανένας (Άγγλος) δεν τους ανέφερε τους λόγους που επικαλούνται οι κινδυνολόγοι. Ενώ, για παράδειγμα, στη διασκεπτική του Λονδίνου το 1955 που ήθελαν να βάλουν την Τουρκία σαν ενδιαφερόμενο μέρος το ανέφεραν!!! Όμως η “προδοτική” δεξιά συμμετείχε και η “κινδυνολόγος” αριστερά απείχε και την πολέμησε!!!

Ένας από τους βασικούς λόγους που υπάρχει αντίδραση είναι και η ιστορία, που δυστυχώς οι δύο ηγέτες ή δεν τη λαμβάνουν υπόψη ή δεν την ερμηνεύουν σωστά, με βάση βέβαια τα γεγονότα όπως εξελίχθηκαν.

Μας είπαν ακριβώς τα αντίθετα, ότι δηλαδή η ίδρυση νέου κράτους –όπως θέλουν οι Τούρκοι και φαίνεται να υποβάλλουν ιδέες οι Βρεττανοί για συνομοσπονδιακή λύση όπως υποστηρίζουν “οι κινδυνολόγοι”– θα επιφέρει κα την κατάργηση των βάσεων τους. Δεν μας εξήγησαν ούτε γιατί όταν μπήκαμε στην Ε.Ε. ούτε όταν αποχώρησε το Η.Β. δεν ζητήσαμε την κατάργηση των Βρετανικών Bάσεων. Ούτε μας είπαν τους λόγους γιατί δεν αξιοποιήσαμε τη δικαστική απόφαση για τις αγγλικές στρατιωτικές βάσεις στον Μαυρίκιο. Και ακόμα, όταν το ΑΚΕΛ έκανε εκστρατεία για κατάργηση των Βρετανικών Bάσεων στην Κύπρο, το έκανε για τα μάτια του κόσμου ή γιατί ήθελε τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας; Ή μήπως τότε δεν υπήρχε Συνθήκη Εγκαθίδρυσης που προέβλεπε και για τις Βρετανικές Βάσεις όπως υποστηρίχθηκε στην πιο πάνω συζήτηση. Ή μήπως το ΑΚΕΛ άλλαξε σήμερα τη θέση του για τις Βρετανικές Βάσεις.

Το άλλο που προέκυψε από τη συζήτηση είναι η δήλωση του Γ.Γ. του ΑΚΕΛ ότι θα υποστηρίξουν τον Πρόεδρο κ. Ν. Αναστασιάδη, νοουμένου ότι οι θέσεις του δεν θα ξεπερνούν τις κόκκινες γραμμές.

Λίγα χρόνια στο Εθνικό Συμβούλιο και στη Βουλή δεν άκουσα από κανένα για κόκκινες γραμμές. Επομένως δεν γνωρίζω αν υπάρχουν, γιατί εκτός από τις γενικολογίες του Αβέρωφ, τις οποίες επαναλαμβάνει τόσο ο Πρόεδρος Αναστασιάδης όσο και οι υπουργοί του και οι εκάστοτε κυβερνητικοί εκπρόσωποι, τέτοιο πράγμα ποτέ δεν λέχθηκε. Θα ήταν πολύ καλό να τις γνωρίζαμε όλοι, και για να ξέρουμε ότι υπάρχουν, και ποιες είναι.

Και σίγουρα, δημιουργεί μεγάλα ερωτηματικά όταν λέμε ότι επιδιώκουμε λύση σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές αρχές που βασίζονται στην ελεύθερη επιλογή, ενώ ταυτόχρονα θεωρούμε εθνικιστές όσους ζητούν επιστροφή των προσφύγων, Ε/Κ και Τ/Κ, στα σπίτια τους.