Η Φωνή της Λογικής

Οι πρόσφατες δηλώσεις του Προέδρου του ΔΗΣΥ κυρίου Αβέρωφ Νεοφύτου για το Κυπριακό είναι τα σοφότερα λόγια που έχουν ακουσθή τα τελευταία χρόνια, απευθυνόμενες στην ουσία των πραγμάτων και πολύ συγκεκριμένα σε αντίθεση με τις συνήθεις γενικές αναφορές σε λειτουργικότητα και βιωσιμότητα της λύσης στα πλαίσια των αρχών των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαικής Ένωσης.

• Δημήτριος Χ. Χατζηχαμπής, Πρώην Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου

1. Επισημαίνουν τη βασική επιδίωξή μας που είναι η απαλλαγή από τα κατοχικά στρατεύματα και τις εγγυήσεις και τα επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας όπως και η επιστροφή εδαφών, κάτι που με την παγίωση του στάτους κβο μέσα στα χρόνια συχνά φαινόμαστε να παραγνωρίζουμε.

2. Επισημαίνουν την ανάγκη άμεσης επίλυσης του Κυπριακού αφού τα χρονικά περιθώρια δεκαετιών όχι μόνο δεν μπορούν να θεωρούνται πιεστικά αλλά και έχουν εκλείψει, ενώ οι παράμετροι της λύσης έχουν εξαντλητικά συζητηθή και απομένει μόνο η πολιτική απόφαση προς τούτο. Πρόσθετα, οι ανακοινωθείσες Τουρκικές προθέσεις όσον αφορά την Αμμόχωστο, αν υλοποιηθούν, θα σημάνουν τον οριστικό ενταφιασμό της λύσης και έτσι και τη μονιμοποιήση του στάτους κβο με όλους τους πρόσθετους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται. Η επικείμενη διάσκεψη δεν μπορεί να είναι ανοικτού τέλους.

3. Επισημαίνουν ότι, εφ’όσον η λύση του Κυπριακού επιδιώκεται στα πλαίσια των Ηνωμένων Εθνών, πρέπει να καλωσορίζουμε το ενδιαφέρον τους όπως και εκείνο των χωρών που έχουν σημαίνουσα θέση στα πράγματα και όχι να υποπτευόμαστε τις πρωτοβουλίες τους ως κακόβουλες.

4. Επισημαίνουν ότι η λύση του Κυπριακού δεν θα γραφτή σε άδεια πλάκα ως να συζητούμε για την ιδανική λύση και με αρνητική προσέγγιση σε σχέση με το τι θεωρητικά δεν θέλουμε αλλά σε πλάκα με ήδη από δεκαετίες χαραγμένες τις παραμέτρους της λύσης που αναφέρονται σε δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα. Από το 1991, με την παράγραφο 4 του ψηφίσματος 716 του Συμβουλίου Ασφαλείας, οι παράμετροι αυτές έχουν όχι μόνο τεθή από τα Ηνωμένα Έθνη αλλά και επανειλημμένα βεβαιωθή από τα δύο μέρη.

5. Επισημαίνουν ότι η πολιτική ισότητα δεν είναι μόνο δεδομένη και συμφωνημένη αλλά και ότι αποτελεί το βασικό αντάλλαγμα για την εξασφάλιση της αποχώρησης των Τουρκικών στρατευμάτων, την κατάργηση των εγγυήσεων και των μονομερών επεμβατικών δικαιωμάτων και την επιστροφή εδαφών. Η αποδοχή της πολιτικής ισότητας δεν συνιστά λοιπόν υποχώρησή μας αλλά προσήλωσή μας στα ήδη συμφωνηθέντα και ισχύοντα – απεναντίας είναι η μη αποδοχή της που συνιστά απόκλιση από αυτά και τα ανατρέπει, ενώ συγχρόνως μας αποκλείει από του να πάρουμε ως αντάλλαγμα εκείνα που βασικά επιδιώκουμε.

6. Επισημαίνουν ότι άκρως βοηθητική στη λειτουργίας της δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα θα είναι η όσο το δυνατό μεγαλύτερη αποκέντρωση, ώστε η κεντρική κυβέρνηση να έχη μόνο τις εξουσίες οι οποίες είναι απαραίτητες για σκοπούς του ενός κράτους – μία διεθνής υπόσταση, μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια, και τα επακόλουθά τους – και οι συνιστώσες πολιτείες να έχουν όλες τις εξουσίες οι οποίες αφορούν την καθημερινότητα της διοίκησης. Αυτό θα καταστήση και κοινωνικά ευκολότερη τη λύση αφού αναγνωρίζει την υφιστάμενη για δεκαετίες χωριστή κατάσταση των δύο κοινοτήτων τις οποίες θα φέρουν μαζί σταδιακά με την πάροδο του χρόνου η λειτουργία του κράτους και ιδιαίτερα η οικονομία.

7. Επισημαίνουν την ανάγκη συνεργασίας του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, των δύο κομμάτων τα οποία αντιπροσωπεύουν τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, ώστε με συναντίληψη ως προς τα βασικά επιδιωκόμενα μέσω της λύσης αυτή να προωθηθή και να τελεσφορήση με απαρχή την επικείμενη διάσκεψη. Οι πολιτικές ιδεολογίες δεν έχουν θέση στο μέγιστο θέμα του Κυπριακού και δεν μπορούν να κρατούν διασπασμένες τις δυνάμεις οι οποίες μπορούν να συντελέσουν ρυθμιστικά στη λύση. Τώρα είναι η ώρα για επίδειξη και από τα δύο μεγάλα κόμματα της απαραίτητης στάσης με την έννοια του statesmanship ώστε να αναχθούν πάνω από την κομματική στην πολιτική διάσταση για το υπέρτατο καλό του τόπου. Η στάση τους αυτή θα καταστή διαχρονικής σημασίας και η ιστορία θα την εντάξη στις τομές εκείνες που τη διαμορφώνουν ως τον αδιάψευστο και αδέκαστο παγκόσμιο αρχειοφύλακα.