Βρετανικό Σχέδιο Λύσης στη Βάση των Δ.Τ.Ε. (;)

Τη λύση που επιδιώκουν από το 1956, έτσι ώστε να ασκούν αυτοί και η Τουρκία κυριαρχία στην Κύπρο θα προσπαθήσουν να την εφαρμόσουν βήμα-βήμα, χωρίς Δημοψήφισμα.

• Μάριος Πουλλικκάς

Για μερικά χρόνια έτρεξαν το πιλοτικό πρόγραμμα των Δικοινοτικών Τεχνικών Επιτροπών (Δ.Τ.Ε.), αξιολόγησαν τα αποτελέσματα και μέτρησαν αντιδράσεις.

Η φιλοσοφία του σχεδιασμού τους βασίστηκε στη δημιουργία μίας Δ.Τ.Ε. για κάθε σημαντικό κεφάλαιο της λειτουργίας ενός κράτους και στην τοποθέτηση σε κάθε μίας εξ αυτών, δύο «Ισότιμων Συμπροέδρων». Ο ρόλος τους αρχικά ήταν διερευνητικός έως συμβουλευτικός και στην πορεία αναβαθμίστηκαν σε κέντρα χάραξης πολιτικής.

Όπως και στις άλλες περιπτώσεις «άτυπων» ή «ανεπίσημων» συγκλήσεων, οι Δ.Τ.Ε. άρχισαν δειλά-δειλά να εμφανίζονται και στα ψηφίσματα του ΟΗΕ προσδίδοντας έτσι δεσμευτικό χαρακτήρα. Αυτήν την τακτική την έχουμε συνηθίσει πλέον. Παρόλο που η πολιτική μας ηγεσία διαβεβαιώνει συνεχώς πως «τίποτα δεν ισχύει αν δεν συμφωνηθεί επίσημα», εντούτοις βλέπουμε μοντέλα λύσης (ΔΔΟ), πρόνοιες (Πολιτική Ισότητα) και όρους, να αποτυπώνονται ως «κατευθυντήριες γραμμές» μέσα στα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Έχοντας αυτά ως βάση, η πολιτική μας ηγεσία στη συνέχεια θεωρεί παράλογη την όποια αντίθετη άποψη ακουστεί στο εσωτερικό, με το επιχείρημα πως «αυτά ορίζουν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και δεν είναι σωστό να πάμε κόντρα σε αυτά»!

Κάτι ανάλογο γίνεται αυτή τη στιγμή και με τις Δ.Τ.Ε., οι οποίες κατέλαβαν ένα μεγάλο μέρος του τελικού σχεδίου Ψηφίσματος του ΣΑ για την ανανέωση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Το Ψήφισμα ήταν διάσπαρτο από προτροπές όπως ενισχυθεί ο ρόλος των Δ.Τ.Ε., με τέτοιον τρόπο μάλιστα που ουσιαστικά αναβαθμίζονται σε Κέντρα Χάραξης Πολιτικής και Άσκησης Εξουσίας!

Μέσα από την πρόσφατη ψιθυρολογία περί κατάθεσης Βρετανικού σχεδίου λύσης που θα γεφυρώνει τις διαφορές ανάμεσα στο Ομοσπονδιακό μοντέλο λύσης (ΔΔΟ με Πολιτική Ισότητα) και αυτό των Δύο Κρατών, σε συνδυασμό και με κάποιες διαρροές στον Τουρκικό τύπο, φαίνεται πως η «νέα ιδέα» θα στηρίζεται στο μοντέλο των Δ.Τ.Ε..

Συγκεκριμένα, χωρίς όμως να μπορεί να επιβεβαιωθεί ακόμη, γίνεται εισαγωγή της ιδέας των «Δύο Αντιπροέδρων», έναν από κάθε «Κοινοτικό Κράτος», οι οποίοι θα έχουν «Ίσο Πολιτικό Εκτόπισμα και Εξουσίες». Ακριβώς όπως είναι οι όροι εντολής των Συμπροέδρων των Δ.Τ.Ε.! Οι «Αντιπρόεδροι» φαίνεται πως θα επιβλέπουν/ συντονίζουν/ καθοδηγούν όλες τις Δ.Τ.Ε.. Θα είναι δηλαδή η κορυφή (οι προϊστάμενοι) όλων των Δ.Τ.Ε., ενώ ο κάθε Υπουργός θα έχει το ρόλο του επιβλέποντα για τη σωστή λειτουργία των επιτροπών που του αναλογούν. Ο Πρόεδρος του Κράτους, χωρίς λόγο (δηλαδή άποψη) αλλά με φωνή (αναμετάδοση των αποφάσεων) θα εξυπηρετεί την πρόνοια της «Μίας Διεθνούς Εκπροσώπησης» και θα αντανακλά τη «Μία Ιθαγένεια». Ο ρόλος του θα είναι διακοσμητικός και θα περιορίζεται στα τυπικά της Διεθνούς Εκπροσώπησης.

Ποια τα οφέλη των Τούρκων:

Νομιμοποιείται η κατάκτηση εδαφικής επικράτειας με τη χρήση στρατιωτικής βίας. Αναγνωρίζεται το ψευδοκράτος ως κρατική οντότητα. Αναβαθμίζεται η Τ/Κ κοινότητα σε «Λαό» (πληθυσμός με κοινά χαρακτηριστικά με αναγνωρισμένη εδαφική επικράτεια και νόμιμη διοίκηση), με ότι αυτό συνεπάγεται όσον αφορά στα Δικαιώματα (Αυτοδιάθεσης, Προστασίας Συνόρων, κλπ). Επικυρώνεται η μόνιμη επικυριαρχία τους επί ολόκληρης της Κύπρου, διαμέσου του Συντάγματος.

Για τους Βρετανούς, μια τέτοια διευθέτηση διασφαλίζει την εσαεί παρουσία στο νησί, του παράνομου αποικιακού τους κατάλοιπου («κυρίαρχες Βρετανικές βάσεις»).

Το επικοινωνιακό κομμάτι θα αναλάβουν φυσικά οι νέο-ρεαλιστές, οι οποίοι θα τονίζουν τη σημασία της αποκέντρωσης των εξουσιών, της λειτουργικότητας του σχήματος και της επιτυχούς εξασφάλισης της «Μίας Διεθνούς Εκπροσώπησης», μέσα από το θεσμό του Προέδρου. Ειδικά αν αυτός είναι πάντα Ε/Κ (όπως ορίζει το Σύνταγμα της ΚΔ) θα θεωρηθεί τεράστια επιτυχία. Αν επιπλέον σκαρφιστούν ενιαίες εκλογές για την ανάδειξη του Ε/Κ Προέδρου (για να αποτυπώνεται τάχα το ενιαίο του Κυπριακού λαού), τότε θα μας μιλούν για εξαιρετική επιτυχία. Και όλα αυτά για ένα θεσμό που στην ουσία θα είναι διακοσμητικού χαρακτήρα. Το μόνο που θα χρειαστεί να γίνει, είναι η δημιουργία δεύτερης θέσης Αντιπροέδρου στο Σύνταγμα μας και ανακατανομή ευθυνών (οι εξουσίες του Προέδρου να μεταφερθούν στους Αντιπροέδρους).

Με αυτή την «μετεξέλιξη», θα ψηφίζουμε «Αντιπρόεδρο με Εξουσίες» αλλά στην πράξη θα αντανακλά την «Ισότητα» και «Πρόεδρο χωρίς Εξουσίες» για να λέμε πως έχουμε Δημοκρατία.

Το πιο πάνω πιθανό σενάριο, συντάχθηκε με βάση ιστορικά γεγονότα, με ψήγματα νέων πληροφοριών και με μεγάλη δόση καχυποψίας λόγω των τεκμηριωμένων μεθοδεύσεων των Βρετανών και των Τούρκων, από το 1956 και εντεύθεν.