Τα κυκλάμινα μας δείχνουν τον δρόμο της Ελευθερίας
Στις βόρειες ακτές της χώρας μας τέτοια εποχή ανθίζουν τα κυκλάμινα
Ιδιαίτερα στην Καρπασία ήταν διάσπαρτα παντού, από τις αυλές των σπιτιών αλλά προπάντων στους αγρούς.
Ήταν χάρμα οφθαλμού να τα βλέπεις στην ύπαιθρο, με τις παραλλαγές χρωμάτων και με τις ευωδίες τους.
Δεν υπάρχει Έλληνας της Κύπρου, από την Κερύνεια μέχρι την Καρπασία που να μην τα έζησε ή να μην δέθηκε μέσω τους με την με την γη μας. Τέτοια εποχή, τα κυκλάμινα αφήνουν την μνήμη να ταξιδεύσει νοερά στην κατεχόμενη γη μας.
Τότε που τρέχαμε μικρά παιδιά ελεύθερα στα χωράφια και τα μαζεύαμε. Μαζί τους μεγαλώσαμε, αν και τώρα αντιληφθήκαμε τι ήθελαν να μας δείξουν.
Ότι πέθαιναν, αλλά ξαναγεννιόνταν την επόμενη εποχή.
Όπως εμάς, κουρασμένοι ταξιδιώτες της ζωής από την κατοχή, την διαφθορά και την αναξιοκρατία που μαστίζουν την χώρα μας.
Αλλά έρχεται και η στιγμή που ξεφεύγουμε από τον λήθαργο και ξαναγεννιόμαστε όπως τα κυκλάμινα. Τότε έρχεται ξανά στο μυαλό μας η κατοχή και σκεφτόμαστε πως μπορεί να υπάρξει δίκαιη και βιώσιμη λύση στο κατοχικό πρόβλημα που ταλανίζει την χώρα μας;
Ούτε με την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, ούτε με το άλλο φρούτο τα δύο κράτη που μας προέκυψαν τελευταία, αποφεύγουμε την Ντε Γιούρε διχοτόμηση, καθώς η λύση δύο κρατών είναι η Διζωνική με άλλο περιτύλιγμα. Αν ήταν να δεχθεί λύση δίκαιη και βιώσιμη η Τουρκία, σίγουρα δεν θα έκανε εθνικό ξεκαθάρισμα στην κατεχόμενη γη, ούτε θα διέπραττε και όλα τα άλλα εγκλήματα πολέμου από το 1974 μέχρι και σήμερα. Και φυσικά, ούτε θα την γέμιζε με εποίκους. Η Τουρκία τα θέλει όλα, με τελικό στόχο σύμφωνα με την εθνική πολιτική που της χάραξε ο Νιχάτ Ερίμ, την ανακατάληψη όλης της Κύπρου. Η μόνη σωστή δίκαια και δημοκρατική λύση είναι ένα κράτος, ένας άνθρωπος μια ψήφος. Δηλαδή αυτό που απολαμβάνουν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, η Αμερική και όλος ο πολιτισμένος κόσμος. Γιατί δηλαδή εμείς, όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι της χώρας μας, να απεμπολήσουμε τα ανθρώπινα μας δικαιώματα για να ικανοποιήσουμε την Τουρκία;
Αυτό το πανέμορφο λουλούδι συμβολίζει τα ιερά μας χώματα που ζουν και αναπνέουν καρτερώντας μας να επιστρέψουμε πίσω, να ξανανιώσουν την ανάλαφρη περπατησιά μας, και όχι το βάρος της κατοχικής μπότας. Να ξανακούσουν την μελωδική τοπολαλιά μας, και όχι μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνουν και τα πνίγει. Συμβολίζουν όμως και τους Εγκλωβισμένους μας, αυτούς που για πολλούς ήταν και ακόμα είναι σαν άλλοτε “μυστικοί” Έλληνες. Θυμάμαι στα αρχικά, πολύ πέτρινα χρόνια της κατοχής, στα πλαίσια της εθνοκάθαρσης που διέπρατταν οι Τούρκοι, έδιωχναν τα αγόρια των Εγκλωβισμένων μας μόλις γίνονταν δεκαέξι χρόνων.
Διωγμένα από τον κατακτητή, έφταναν στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας με την στενοχώρια ζωγραφισμένη στο πρόσωπο τους γιατί αποκόπηκαν από τον οικογενειακό λώρο και γιατί έφταναν σε άγνωστα για αυτά μέρη. Κρατούσαν μια μικρή βαλίτσα με λίγα ρούχα στο δεξί τους χέρι και στο αριστερό ένα μικρό μπουκέτο κυκλάμινα. Ήταν η Ελπίδα για επιστροφή και Ελευθερία. Δεν παραδίδουμε τα κυκλάμινα μας με καμιά Πενταμερή με κανένα Κρανς Μοντάνα. Από Κερύνεια μέχρι την Ιερά Μονή του Αποστόλου Ανδρέα τα κυκλάμινα Λευτεριά μας φωνάζουν. Δεν εφησυχαζόμαστε με τίποτα λιγότερο, όσοι χειμώνες και αν περάσουν.
Η Ελευθερία χρειάζεται μνήμες, πίστη και επιμονή για να ξαναγεννηθούμε, να επιστρέψουμε στα ιερά μας χώματα.
- Υποψήφιος βουλευτής Επαρχίας Αμμοχώστου με το Κίνημα ΕΔΕΚ – Petros.Ashiotis@outlook.com