Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν κτίζονται εξ αποστάσεως!
2020: το έτος του κορονοϊού
Οι περισσότεροι, συμφωνούν πως το 2020 ήταν μια χρονιά που θα μείνει στην ιστορία ως αυτή με πολλά προβλήματα, κυρίως από τον COVID-19.
Οι μάχες στα νοσοκομεία, οι άνθρωποι που χάσαμε, η απόγνωση γιατρών και νοσηλευτών, οι έρημοι δρόμοι, και τόσα άλλα γεγονότα συγκλόνισαν τον κόσμο.
Η λύση προς το παρόν, παρά το ελπιδοφόρο μήνυμα των εμβολιασμών (έτσι λένε οι ειδικοί, πολλοί ωστόσο είναι αυτοί που έχουν τις απορίες και τις ανησυχίες τους) είναι μονόδρομος. Ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες μέχρι να βγούμε στο ξέφωτο. Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε όταν ο θανατηφόρος ιός πάψει να απειλεί τη ζωή μας.
Είναι απολύτως βέβαιο πως μετά την κρίση οι άνθρωποι θα υποχρεωθούν να ξανασκεφτούν και ενδεχομένως να αναθεωρήσουν πολλά πράγματα. Για την προσωπική τους ελευθερία και γενικά για το πως λειτουργεί η δημοκρατία σήμερα. Αν φυσικά δεν τους παρασύρει ξανά ένα καινούργιο πιο δυναμικό, σκοτεινό και αδιαφανές παγκοσμιοποιημένο ρεύμα (τώρα που μας πήραν χαμπάρι πως τρομάζουμε και πειθαρχούμε εύκολα) χειρότερο από το προηγούμενο. Σε μια παγκοσμιοποιημένη ανθρωπότητα τίποτε δεν εξαρτάται από τα εθνικά κράτη και πολύ περισσότερο από τους απλούς πολίτες! Η παγκοσμιοποίηση έχει αυτονομήσει όλες τις παραμέτρους (οικονομία, επικοινωνία, υγεία, κουλτούρα, κ.τλ) οι οποίες μέχρι πρόσφατα (μερικές δεκαετίες) επεδίωκαν να έχουν σύνορα μέσα σε ένα κράτος – προστάτη. Κι αυτό είναι σίγουρα ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα.
Ωστόσο, μέσα από αυτό όλο το κακό μπορεί να ανακύψει και κάτι θετικό. Βγαίνοντας από μια μεγάλη δοκιμασία ίσως να είσαι πιο δυνατός, ίσως πιο σοφός, ίσως πιο ώριμος, ίσως πιο σκληρός. Και σίγουρα δεν θα είσαι ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν πριν. Ασφαλώς είναι πολύ τραγικό το ότι πρέπει να μεσολαβήσει κάτι δύσκολο και δυσάρεστο για να πάρουμε ένα μάθημα, όμως πάντα έτσι λειτουργεί η ζωή. Στερηθήκαμε την ελευθερία μας, όπως επίσης και μικρά καθημερινά πράγματα που τα παίρναμε ως δεδομένα. Κάποιοι σίγουρα πλήρωσαν πολύ μεγαλύτερο τίμημα, έχασαν δικούς τους ανθρώπους, έχασαν τις δουλειές τους. Η Covid-19 επιτάχυνε, ίσως και με βίαιο τρόπο κάποιες φορές, τάσεις που αργά ή γρήγορα θα γίνονταν, όπως για παράδειγμα η τηλεργασία, η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, η αλλαγή στον τρόπο επικοινωνίας. Δεν είμαι σίγουρος αν όλα αυτά από μόνα τους μπορούν να βοηθήσουν. Μια κοινωνία με αποστάσεις δεν μπορεί να βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον της…. οι ανθρώπινες σχέσεις δεν κτίζονται εξ αποστάσεως!
Η χρονιά που πέρασε μπορεί να μη μας χάρισε όσα θέλαμε, μας έδωσε όμως την ευκαιρία να εκτιμήσουμε όσα έχουμε! Σήμερα παρά ποτέ είναι ανάγκη να βάλουμε προτεραιότητες στη ζωή μας. Να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να καταλάβουμε τον κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε και όχι να θάβουμε το κεφάλι μας στην άμμο. Να βλέπουμε ποιες είναι οι πραγματικότητές μας, οι δυνατότητές μας και να προχωρούμε μπροστά. Ο Ε. Μορέν στο βιβλίο του «Πνεύμα των καιρών» αναφέρει πολύ εύστοχα: «Η ζωή δεν μπορεί να καταναλώσει τα πάντα και η καταναλωτική κοινωνία δεν μπορεί ούτε και θα μπορέσει ποτέ να δώσει τα πάντα»!
Μακάρι ο καινούργιος χρόνος να είναι καλύτερος από τον προηγούμενο. Μόνο που οι απλές ευχές δε φθάνουν. Χρειάζεται να κάνουμε όλοι κάτι πιο ουσιαστικό. Και προσοχή στην αποχαύνωση δια μέσου των ΜΜΕ. Κυρίως δια μέσου της τηλεόρασης. Διηθούμε και διυλίζουμε την είδηση. Δεν την καταπίνουμε αμάσητη!
Υστερόγραφο1: Το πρώτο πράγμα που μπορεί να παρατηρήσει κανείς, πέραν της τραγικότητας των χιλιάδων νεκρών, είναι ο τρόπος με τον οποίο η Κίνα , μπόρεσε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Η Κίνα ήταν η χώρα από την οποία ξεκίνησε η πανδημία. Αν ισχύουν τα στοιχεία που δίνει είναι και η πρώτη που την άφησε πίσω της. Τυχαίο άραγε; Θυμίζω (αν μας λέει κάτι αυτό) ότι η Κίνα διαθέτει μεγάλη εσωτερική πειθαρχία στην οποία θυσιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ελευθερίες! Εκεί τα πράγματα δεν είναι παίξε γέλασε! Για τους πιο υποψιασμένους υπάρχει και μια άλλη εξήγηση! Ο κινέζος θεωρητικός της στρατηγικής Σουν Τζου έλεγε: «Όλος ο πόλεμος βασίζεται στην παραπλάνηση». Λέτε;
Υστερόγραφο2: Σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό είναι σίγουρο ότι ο Τούρκος πρόεδρος όχι μόνο δεν πρόκειται να αλλάξει στάση και τακτική, αλλά θα καταστεί ακόμη πιο κυνικός και πιο θρασύς. Κάτι που μας υποχρεώνει να είμαστε έτοιμοι όσο ποτέ άλλοτε για κάθε ενδεχόμενο! Και η οικονομία; Αχαρτογράφητα νερά, χωρίς πυξίδα και ελλείμματα που ελπίζω να μην πληρώσουν ξανά τα μόνιμα θύματα!
- Αναπλ. Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού – a.avgoustis@hotmail.com