Πόλυς Κυριάκου: «Από τα πέρατα της γης τον κόσμο προσκαλώ τον»

«Έχω βιώσει τρεις έρωτες. Την Κύπρο, την Ελλάδα και τη Νέα Υόρκη. Για μένα, το κοινό χαρακτηριστικό σε αυτά τα τρία σημεία τού πλανήτη είναι η γλώσσα. Η γλώσσα η Ελληνική. Αυτό το υπέροχο εργαλείο που, ευτυχώς, όπου κι αν έζησα το κουβαλούσα και το κουβαλώ σαν ευαγγέλιο»

Ο Πόλυς Κυριάκου έχει την στόφα των άγρυπνων της νύχτας, που όμως σε αντίθεση μ’αυτούς, δεν κατατρώγεται με έγνοιες. Μένει άυπνος, γιατί τις ώρες που ένα μέρος του κόσμου ονειρεύεται, αυτός στήνει ονειροπαγίδες, να πιάσει τους ρυθμούς των ονείρων τους και να τα αποτυπώσει επάνω στο χαρτί, με την μορφή ενος στίχου. Γεννήθηκε ποιητής και όσες προσπάθειες και αν έκανε να ξεφύγει απο την μοίρα των ποιητών, η ευαίσθητη φύση του τον έσπρωξε να πηγαινοέρχεται στις τροχιές της κόλασης και του παράδεισου, που αναστενάζει απ τις λύπες και τις χαρές μας. Τον ξέρετε όλοι τον Πόλυ. Και αν δεν τον ξέρετε, τον έχετε δει. Και αν δεν τον εχετε δει, τον εχετε ακούσει, και αν δεν τον έχετε ακούσει, τον έχετε διαβάσει: στο Cosmos FM Radio, όταν απο τον 2004-2015 έκανε μουσικές παραγωγές, η στο ΣΙΓΜΑ TV, σαν τηλεοπτικό παρουσιαστή, η σαν αρθρογράφο στην «Σημερινή» και στην «Πρωινή», η σαν Θεατρικό παραγωγό, η σαν Καλλιτεχνικό Διευθυντή στην Polygraphics και στην Typographc Creations.

Ο Πόλυς Κυριάκου, αυθεντικό παιδί της Κύπρου, γεννημένο εναν Ιούλιο του 1957, μέσα σε ολα αυτά τα επαγγέλματα και δράσεις, σαν μέλος της Κυπριακής Ομοσπονδίας Αμερικής, της Επιτροπής για την Δικαιοσύνη στην Κύπρο, σαν ιδρυτής και πρόεδρος του Οργανισμού «Ορφέας» για την προήθηση της Ελληνικής Μουσικής και Τέχνης, γράφει στίχους απο πολύ νέος αλλά τα τελευταία 18 χρόνια, τον έχουν αναδείξει σε έναν απο τους πιο σημαντικούς στιχουργούς της Σύγχρονης Ελλάδας. Με ερμηνευτές τους μεγαλύτερους του χώρου όπως , Γιώργο Νταλάρα, Παντελή Θαλασσινό, Σταύρο Σιόλα, Ρίτα Αντωνοπούλου, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Δημήτρη Μπάση, Κώστα Μακεδόνα, Χρήστο Θηβαίο, Γιάννη Κότσιρα, Δήμητρα Γαλάνη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Γιώτα Νέγκα, Τόλη Βοσκόπουλο, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Μανώλη Μητσιά, Ευρυδίκη, Δημήτρη Κοργιαλά, και πολλούς άλλους προσωποποίησε τις μελωδίες μεγάλων συνθετών, του Γιάννη Μαρκόπουλου, Παντελή Θαλασσινού, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Γιώργου Καζατζή, Γιώργου Ανδρέου, Μίλτου Πασχαλίδη, Σταύρου Σιόλα κ.α. Ο Πόλυς Κυριάκου έφυγε απο την Νεα Υόρκη πριν κάποια χρόνια, και με ορμητήριο την γενέτειρά του πηγαινοέρχεται στην Ελλάδα. Οι στίχοι του κοσμούν μια τεράστια γκάμα δισκογραφίας και ψυχογραφούν τον έρωτα, την καθημερινότητα, τη ζωή και τα «δυο μετρα γης που αγάπησε» ο ποιητής, την Αερία, το νησί της Αφροδίτης, που της εχει αφιερώσει μικρούς ποιητικούς ύμνους, μήπως και την δει πάλι να ανασταίνεται.

Πόλυ πόσο επηρέασε τους στιχουργούς η πανδημία; Η έμπνευση για καλό τραγούδι υπάρχει, η προσβλήθηκε και αυτή από τον Covid-19;

Θαρρώ πως ένας δημιουργός μπορεί να γράφει και σε ευνοϊκές αλλά και σε μη ευνοϊκές συνθήκες. Δεν ξέρω άλλοι καλλιτέχνες πώς βίωσαν αυτή την περίοδο, όμως εγώ συνήθως αγαπώ την απομόνωση οπότε ήμουν σε μια φυσιολογική περίοδο της ζωής μου. Όσον αφορά το θέμα της έμπνευσης, αυτή δεν καταλαβαίνει από ιούς…

Πως θα περιέγραφες την σημερινή κατάσταση που βρέθηκε αναπάντεχα η ανθρωπότητα; Είσαι αισιόδοξος για την καινούργια εποχή, που η πανδημία έγραψε και γράφει ακόμα τον πρόλογό της ;

Πάντα με προβληματίζουν οι απρόσμενες αλλαγές, κυρίως αυτές που έρχονται χωρίς πρόσκληση στη ζωή μας. Η φύση λοιπόν κάποτε μάς δείχνει τα δόντια της ή μάς δείχνει την αγάπη της, όποτε αυτή θέλει. Στην ουσία, η φύση είναι ο Γολιάθ κι εμείς ο Δαυΐδ. Πρέπει να τη φροντίζουμε. Πρέπει να την αγαπάμε έτσι ώστε να έχουμε την εύνοιά της. Η πανδημία είναι ένας καλός λόγος να δούμε τη ζωή απ’ την αρχή. Να γεννήσουμε ένα νέο κόσμο Αλληλεγγύης. Να μειώσουμε το τεράστιο “εγώ” μας και να ονειρευτούμε…

Η φιλοσοφία σου για την ζωή, συγχρονίζεται με την εποχή της παγκοσμιοποίησης;

Όχι. Αυτή η λέξη με τρομάζει. Μου προκαλεί θυμό. Εγώ είμαι ερωτευμένος με τη διαφορετικότητα. Είμαι ερωτευμένος με τη γλώσσα, με τα χρώματα, με τον πολιτισμό της κάθε χώρας. Μέχρι και οι ρυτίδες του κάθε λαού διαφέρουν. Πώς να τα κάνουμε όλα ίδια; Πώς να ισοπεδώσουμε τα πάντα; Οι γνωστοί ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης είναι ίδιοι κι απαράλλαχτοι με τους ουρανοξύστες της Κύπρου, να ξέρετε. Οι γειτονιές δεν υπάρχουν πια. Έχασαν το χρώμα τους έχασαν τον χαρακτήρα τους… Θαρρώ πως όταν κάποια στιγμή αντιληφθούμε ότι χάθηκε η προσωπικότητα του τόπου μας, θα είναι ήδη αργά…

Θα ήθελες να διηγηθείς με λίγα λόγια σαν παραμύθι την ζωή σου;

Ο Πόλυς Κυριάκου γεννήθηκε στην Κύπρο το 1957. Έχει καταγωγή το χωριό Λαζανιά. Ο πατέρας του εγκατέλειψε τη μητέρα του με τέσσερα παιδιά το 1962. Συνολικά, μαζί με τα ετεροθαλή, έχει 12 αδέρφια. Βίωσε πολύ δύσκολη, τραυματική παιδική ζωή. Αισθάνεται πως αυτό που του έδωσε δύναμη και κουράγιο, ήταν η υπέρβαση της μητέρας του, η οποία πέρασε από χίλια μύρια κύματα, για να μεγαλώσει τέσσερα παιδιά με αξιοπρέπεια. Στο λύκειο και στο στρατό ήταν μέλος φιλαρμονικών.

Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Ύστερα έλαβε Master’s Degree στο Graphic Design στο Pratt Institute of New York. Εργάστηκε στην εφημερίδα Πρωινή της Νέας Υόρκης και ύστερα δημιούργησε την εταιρεία Polygraphics στην Αστόρια. Πρόσφερε υπηρεσίες σε εθελοντική βάση στην Κυπριακή Ομοσπονδία Αμερικής, στο Justice for Cyprus Committee, στο Cosmos FM και στο Aktina FM. Εξέδωσε δύο ποιητικές συλλογές. Η πρώτη του συλλογή έλαβε το πρώτο βραβείο για νέο λογοτεχνη της Κύπρου. Μετά το 2002 άρχισε να γράφει στίχους για τραγούδια. Συνεργάστηκε με πολλούς ταλαντούχους Έλληνες συνθέτες και ερμηνευτές. Εχουν δισκογραφηθεί περίπου εκατό τραγούδια του. Στην Κύπρο εργάστηκε σαν παρουσιαστής τηλεοπτικής εκπομπής του ΣΙΓΜΑ, όπου έκανε συνεντεύξεις με ποιοτικούς μουσικούς συντελεστές. Συνεργάστηκε με την εφημερίδα «Σημερινή» με σχόλια και συνεντεύξεις καλλιτεχνών. Τα τελευταία τρία χρόνια μέσα από το Εργαστήρι Στιχουργικής διδάσκει Ελληνικό στίχο. Επίσης, για ένα χρόνο είχε την ευθύνη της παραγωγής της θεατρικής παράστασης «Αποχαιρετισμός» του Γιάννη Ρίτσου. Αυτό το έργο διακινήθηκε σε όλη την Κύπρο με εντολή και χορηγία του αείμνηστου Νίκου Μουγιάρη. Ο Πόλυς Κυριάκου διοργάνωσε πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις στην Κύπρο και στην Νεα Υόρκη.

Είσαι πολίτης του κόσμου. Εζησες Κύπρο, Ελλάδα, Νέα Υόρκη. Νιώθεις όμως έτσι; Η ψυχή σου φαίνεται μέσα από τον στίχο σου απόλυτα ελληνική.

Έχω βιώσει τρεις έρωτες. Την Κύπρο, την Ελλάδα και τη Νέα Υόρκη. Για μένα, το κοινό χαρακτηριστικό σε αυτά τα τρία σημεία τού πλανήτη είναι η γλώσσα. Η γλώσσα η Ελληνική. Αυτό το υπέροχο εργαλείο που, ευτυχώς, όπου κι αν έζησα το κουβαλούσα και το κουβαλώ σαν ευαγγέλιο. Μη με ρωτάτε πώς έγινε αυτό. Προφανώς κουβαλώ την γλώσσα μας για να αισθάνομαι ότι πατάω γερά. Βάλτε με σε άλλη γλώσσα και θα πέσω. Θα χάσω την ισορροπία μου. Όχι λοιπόν, δεν είμαι πολίτης του κόσμου. Είμαι Έλληνας της Κύπρου που ταξιδεύει στον κόσμο…

Ταυτίστηκες ποτέ με την αμερικανική κουλτούρα; Νιώθεις περισσότερο Ελληνοκύπριος, Αμερικανοκύπριος η μόνον Κύπριος;

Τριάντα πέντε χρόνια στη Νέα Υόρκη έκλεψα ό,τι πιο όμορφο είχε να δώσει αυτή η πόλη. Έμαθα τι πάει να πει σεβασμός, τι πάει να πει μετανάστης, τι πάει να πει εθελοντισμός, τι πάει να πει δυσκολία επιβίωσης. Στην πόλη αυτή σπούδασα, εργάστηκα στην εφημερίδα Πρωινή, βρέθηκα στα μη κερδοσκοπικά ραδιόφωνα Cosmos FM και Aktina FM σαν εθελοντής παραγωγός προγραμμάτων. Στην πόλη αυτή δημιούργησα οικογένεια, στην πόλη αυτή γεννήθηκαν τα τρία υπέροχα παιδιά μου… Στην πόλη αυτή αγάπησα την Ελλάδα και την Κύπρο γιατί οι δυσκολίες της ιδιαίτερης πατρίδας πάντα σε φέρνουν πολύ πιο κοντά της. Ας πούμε ότι είμαι ένας μετανάστης με μια βαλίτσα στο χέρι…

Πως επιδρά επάνω σου η ψηφιακή εποχή;

Ακολουθώ με το ζόρι…

Υπάρχουν νέα ρεύματα στην στιχουργική και κατά πόσο η τεχνολογία τα επηρεάζει;

Λένε ότι υπάρχουν νέα ρεύματα στο τραγούδι γενικά. Ποτέ όμως δεν μπόρεσα να καταλάβω τι πάει να πει μόδα στην ελληνική δισκογραφία. Θαρρώ πως ένας αληθινός δημιουργός ακολουθεί το ένστικτό του κι αυτό είναι ο μοναδικός γνώμονάς του. Κι όσον αφορά την τεχνολογία, αυτή κάνει τη δουλειά της! Η τεχνολογία απλά είναι το μέσον με το οποίο η τέχνη διοχετεύεται. Τη βλέπω σαν διαδικασία και τίποτα άλλο.

Πόσα χρόνια γράφεις στίχους και ποιοί ποιητές ή στιχουργοί επηρέασαν την δική πορεία σου;

Αρχικά η βάση μου ήταν η ποίηση. Γράφω στίχους και ποίηση από μικρό παιδί. Στη νεανική ηλικία έγραφα. Θαρρώ, όμως, πως τότε δεν είχα κάτι να πω. Κάπου στα 45 μου, καθώς ήμουν στη Νέα Υόρκη δοκίμασα τη στιχουργική με βαθιά αγάπη και σεβασμό. Ήταν μια επιθυμία να συνδέσω τη γραφή μου με το Άγιο Ελληνικό τραγούδι. Τότε την αγάπησα και με αγάπησε… Λατρεύω πολλούς ποιητές και στιχουργούς. Ας αναφέρω λοιπόν τον Κωνσταντίνο Καβάφη και τον Μάνο Ελευθερίου…

Εν αρχή ην ο στίχος ή η μουσική;

Εν αρχή ην ο στίχος… Εκτός από εξαιρέσεις, όταν δηλαδή ακούς μια υπέροχη μουσική και θες να τη ντύσεις με ένα ισάξιο στίχο… Μεγάλη πρόκληση…

Ο στίχος σου επηρεάζεται στην πρόθεσή του από τον συνθέτη και τον τραγουδιστή που θα τον ερμηνεύσει;

Αν δεν συνέβαινε αυτό που ρωτήσατε, τότε σημαίνει ότι κάποιο λάθος κάνει ο στιχουργός… Αρχής γενομένης από τον συνθέτη βασικά…

Υπάρχουν νέοι καλλιτέχνες στη σύνθεση, στη στιχουργική και στην ερμηνεία που έχουν να δείξουν κάτι καινούργιο και ενδιαφέρον;

Φυσικά και υπάρχουν. Και είναι πολύ ευχάριστο το ότι υπάρχουν. Η τέχνη είναι σαν τη σκυταλοδρομία. Συνεχώς πάει παρακάτω…

Πές μας έναν στίχο δικό σου και ενός άλλου στιχουργού, που έχουν ιδιαίτερο νόημα για σένα

«Αγάπη είναι και πονά

Πληγή κρατάει στη ράχη

Εγγόνια και δισέγγονα

Γέννησε μα δεν τάχει…»

Πόλυς Κυριάκου (Ανέκδοτος στίχος)

«Παραπονεμένα λόγια

Έχουν τα τραγούδια μας

Γιατί τ’ άδικο το ζούμε

Μέσα από την κούνια μας..»

Μάνος Ελευθερίου

Πόσες δυσκολίες συνάντησες μέχρι να αναδειχτούν οι στίχοι σου και πως έφτασες στην επιτυχία;

Θεωρώ επιτυχία στη ζωή κάτι που καταφέρνει να βελτιώσει ουσιαστικά τους ανθρώπους και την ανθρωπότητα γενικότερα. Παρόλο που και ο Πολιτισμός θεωρείται προσφορά, δεν αισθάνομαι ότι έχω αγγίξει κάποια επιτυχία. Απλά μερικοί από τους στίχους μου βρέθηκαν στα χείλη του κόσμου, κι αυτό γεννάει μια γλυκιά ικανοποίηση. Δεν βίωσα δυσκολίες. Παρόλο που όταν άρχισε να με ενδιαφέρει η δισκογραφία έτυχε να είμαι στη μακρινή Νέα Υόρκη, όλα έγιναν αργά και σταθερά. Η ζωή με “τράκαρε” με σημαντικούς Έλληνες συνθέτες. Κάποιοι από αυτούς ίσως αντιλήφθηκαν τη γραφή μου και με μελοποίησαν. Αυτό είναι το δικό μου παραμύθι…

Πόσο έχει φθαρεί το ελληνικό τραγούδι σήμερα;

Είναι μια ερώτηση που αν την απαντήσω, θα εκνευρίσω πολλούς φίλους – κι όχι μόνον. Δεν έχει φθαρεί μόνο το ελληνικό τραγούδι. Έχουν φθαρεί μια σειρά από πράγματα και αξίες. Είναι ένα ντόμινο που ξεκινάει κι όσα πάρει ο άνεμος. Όμως, ξέρετε τι υπέροχο συμβαίνει μέσα από όλο αυτό; Η πίστη μου ότι μέσα από αυτή την πτώση κάποια στιγμή θα φανεί μια έκπληξη. Ένα νέο ταλέντο. Ένας νέος δημιουργός του οποίου το έργο θα είναι φως στο σκοτάδι. Ένας νέος Μάνος Ελευθερίου. Ένας νέος Μαρκόπουλος. Κι αυτό το λέω με μεγάλη σιγουριά…

Λείπεις πολλά χρόνια από την Κύπρο. Πόσο άλλαξε ο κοινωνικός ιστός; Ο κόσμος ελπίζει ότι η Κύπρος θα γίνει ποτέ πάλι, όπως ήταν πριν το ’74;

Τίποτα δεν χαρίζεται στη ζωή. Ειδικά η ελευθερία. Η Κύπρος βίωσε μια εισβολή από την Τουρκία. Μετά από αυτή την άδικη υπόθεση, οι ελπίδες μας είναι μηδαμινές. Δυστυχώς όμως, αν δεν υπάρχει αγωνιστικότητα ούτε καν πλησιάζουμε στην ελπίδα. Λυπάμαι να ομολογήσω ότι τα κόμματα και άλλες καταστάσεις έχουν πετσοκόψει ό,τι πιο αισιόδοξο θα μπορούσε να φέρει το νησί. Ευαίσθητο και άκρως λυπηρό αυτό το θέμα…

Φοβάσαι την επιθετικότητα της Τουρκίας;

Την τρέμω! Είμαι σίγουρος ότι με μια καλή δικαιολογία, στόχος της είναι η κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου, όσο κι αν αυτό ακούγεται εξωπραγματικό…

Υπάρχει κάτι καινούργιο που ετοιμάζεις τώρα;

Υπάρχει μια ολοκληρωμένη δουλειά με έναν πολύ σπουδαίο ερμηνευτή τον οποίο θαυμάζω για το ταλέντο του, τον επαγγελματισμό του και τη φωνή του, η οποία βρίσκεται ήδη στα σκαριά. Όταν θα πλησιάσει η στιγμή που θα κυκλοφορήσει αυτό το έργο, θα ενημερώσω. Ταυτόχρονα, αρκετά τραγούδια σε στίχους μου είναι έτοιμα να ανοίξουν τα φτερά τους, έστω κι αν οι ουρανοί μας είναι γεμάτοι γκρίζα σύννεφα. Ετοιμάζω και μια νέα ποιητική συλλογή. Επίσης, στην Κύπρο έχω ήδη δρομολογήσει από το καλοκαίρι μια Μουσικοποιητική Παράσταση με τίτλο «Ζεστή Βροχή Αγάπη» ή όποια θα συνεχιστεί μόλις οι συνθήκες με τους περιορισμούς αρθούν.

Πως φαντάζει η Αστόρια τώρα στη σκέψη σου; Αν σου έλειψε κάτι ποιό είναι αυτό και επίσης ποιές είναι οι καλές αναμνήσεις που πήρες μαζί σου από την Νέα Υόρκη και ποιές οι δυσάρεστες;

Θα ήθελα, μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου να ομολογήσω ότι μου λείψατε πολύ στα τέσσερα χρόνια που βρίσκομαι εκτός Νέας Υόρκης. Μαζί σας έζησα έντονα στην ομογένεια, για τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια. Χρόνια γεμάτα πολιτισμό, μουσική, εκδηλώσεις της μικρής και αγαπημένης παροικίας μας, διαδηλώσεις για την πατρίδα, φιλανθρωπία… Έζησα την αλληλεγγύη και τον εθελοντισμό. Γνώρισα ανθρώπους του «Εμείς», κι όχι του «Εγώ». Γνώρισα τους ανθρώπους της Κυπριακής Ομοσπονδίας, τους ανθρώπους των Ομογειακών συλλόγων, της Ελληνικής Ομοσπονδίας, δέθηκα με φίλους που έγνοια τους είναι η προσφορά κι όχι η ιδιοτέλεια. Γνώρισα τον αείμνηστο Νίκο Μουγιάρη. Εργάστηκα δίπλα από τον Φιλίπ Κρίστοφερ, τη Φανή Χολιτεϊ, τον Σπύρο Δόγκαρη και πολλούς άλλους… Αυτές τις εικόνες κρατήστε τις σαν τις πιο πολύχρωμες, όμορφες αναμνήσεις μου. Οι δυσάρεστες είναι ελάχιστες. Ίσως, όταν τα κόμματα βρήκαν κι εκεί πεδίο δράσης…

Κυρίως, μου έλειψε η αγαπημένη μου οικογένεια κι εύχομαι με την πρώτη ευκαιρία να βρεθώ στη Νέα Υόρκη. Δυστυχώς συγκαταλέγομαι στην κατηγορία των ευπαθών ανθρώπων που ένα ταξίδι θα μπορούσε να καταστεί επικίνδυνο αυτή την εποχή…

Αισθάνομαι πολύ την αγωνία σας με όλα όσα συμβαίνουν εκεί. Η καρδιά μου είναι μαζί σας. Η καρδιά μου είναι μοιρασμένη στις δύο αυτές πατρίδες που έχουν ριζώσει μέσα μου ανεπανόρθωτα…

Πόλυ Κυριάκου, ομολογώ ότι μας έλειψε η καλλιτεχνική σου παρουσία στη Νέα Υόρκη. Το όνομα και η καλλιτεχνική σου ιδιότητα ήταν ταυτισμένα με πληθώρα από πολιτιστικές εκδηλώσεις. Δρομολογείς κάποιο καλλιτεχνικό σου δρώμενο στο Big Apple, που σε φιλοξένησε σχεδόν σαράντα χρόνια;

Πολύ θα ήθελα κάποια στιγμή να μπορούσα να βρεθώ στη Νέα Υόρκη μαζί σας, για να μοιραστώ μια επί σκηνής κατάθεση του έργου μου, να μοιραστώ μαζί σας τα τραγούδια και τα ποιήματα μου με την αγαπημένη μου Ομογένεια. Θα ήθελα να συνεργαστώ με τους ταλαντούχους ομογενείς μουσικούς και ερμηνευτές της παροικίας μας. Πριν τρία χρόνια, υπό την αιγίδα της εφημερίδας “Καθημερινή” της Κύπρου και του Ραδιοφώνου Love FM, πραγματοποιήθηκε ένα μεγάλο αφιέρωμα στο έργο μου στη Λευκωσία με συμμετοχή δέκα ερμηνευτών από την Ελλάδα και πολλών ηθοποιών. Τίτλος του αφιερώματος: «Από την Κερύνεια ως τα Διόδια». Μια τέτοια εμπειρία θα ήταν υπέροχο να τη μοιραστώ μαζί σας. Αλήθεια, συγκινούμαι όταν σκέφτομαι πως το μεγαλύτερο ποσοστό του ποιητικού – στιχουργικού μου έργου μου γράφτηκε στην Αστόρια, μέσα στις συνεδριασεις του Παγύπριου Συλλόγου, μέσα στις γειτονιές του Whitestone, του Flushing και του Manhattan, από το 1982 μέχρι το 2016 στην πιο ωραία γλώσσα του κόσμου: Στα Ελληνικά…

«Έχω βιώσει τρεις έρωτες. Την Κύπρο, την Ελλάδα και τη Νέα Υόρκη. Για μένα, το κοινό χαρακτηριστικό σε αυτά τα τρία σημεία τού πλανήτη είναι η γλώσσα. Η γλώσσα η Ελληνική. Αυτό το υπέροχο εργαλείο που, ευτυχώς, όπου κι αν έζησα το κουβαλούσα και το κουβαλώ σαν ευαγγέλιο»

«Είμαι ερωτευμένος με τη γλώσσα, με τα χρώματα, με τον πολιτισμό της κάθε χώρας. Μέχρι και οι ρυτίδες του κάθε λαού διαφέρουν. Πώς να τα κάνουμε όλα ίδια; Πώς να ισοπεδώσουμε τα πάντα;»

«Αισθάνομαι πολύ την αγωνία σας με όλα όσα συμβαίνουν εκεί. Η καρδιά μου είναι μαζί σας. Η καρδιά μου είναι μοιρασμένη στις δύο αυτές πατρίδες που έχουν ριζώσει μέσα μου ανεπανόρθωτα.»

«Αλήθεια, συγκινούμαι όταν σκέφτομαι πως το μεγαλύτερο ποσοστό του ποιητικού – στιχουργικού μου έργου μου γράφτηκε στην Αστόρια, μέσα στις συνεδριασεις του Παγύπριου Συλλόγου, μέσα στις γειτονιές του Whitestone, του Flushing και του Manhattan, από το 1982 μέχρι το 2016 στην πιο ωραία γλώσσα του κόσμου: Στα Ελληνικά.»…