Βιώνουμε τις εφιαλτικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης…
Το σημερινό μου σημείωμα, ίσως φανεί αιρετικό, ίσως και λίγο προβοκατόρικο.
Όμως, τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στο παγκόσμιο στερέωμα, δίνουν θαρρώ σε όλους μας το δικαίωμα να σκεφτόμαστε καχύποπτα.
Τα όσα θα περιγράφονται παρακάτω, έχω τη βεβαιότητα, πως αποτελούν σκέψεις της συντριπτικής πλειοψηφίας του μέσου πολίτη που βλέπει να εξελίσσεται μπροστά του ένα εφιαλτικό σενάριο (ο εφιάλτης του COVID-19 – κορωνοϊού), παρόμοιο του οποίου παρακολουθούμε μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας!
Επιχειρώντας να βάλουμε μία – μία τις ψηφίδες για να δημιουργήσουμε την εικόνα αυτής της αφόρητης κατάστασης, θα ανακαλύψουμε ότι τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων σήμερα δεν είναι ούτε η ανεργία ούτε και η φτώχεια.
Όχι πως αυτά τα δύο δεν είναι πολύ σοβαρά ζητήματα, ωστόσο και για τα δύο, εάν υπάρξει σωστή οργάνωση και σοβαρότητα, υπάρχει πάντα η προοπτική βελτίωσης.
Φέρνω στη σκέψη μου τον Γάλλο συγγραφέα Sylvain Timsit που περιέγραψε το 2002 τις δέκα στρατηγικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης, μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης (λανθασμένα τις αποδίδουν πολλοί στον γνωστό διανοούμενο, πολιτικό ακτιβιστή και επικριτή της εξωτερικής πολιτικής των Η.Π.Α. και άλλων κυβερνήσεων, Noam Chomsky). Η πρόθεσή του ήταν να τονίσει τα ψυχοκοινωνικά εργαλεία που επιτρέπουν στους ανθρώπους να αποσπώνται από αυτό που είναι αληθινά σημαντικό. Με αυτόν τον τρόπο, τα πραγματικά προβλήματα που υφίσταται ο πληθυσμός θολώνουν με το χειρισμό της κοινής γνώμης με τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης, επιτυγχάνοντας μια πιο υποτακτική και μη κρίσιμη κοινωνία.
Οι τεχνικές στις οποίες αναφέρεται ο Sylvian Timsit για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης είναι η τεχνική της απόσπασης της προσοχής-διασκέδασης, η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων και μετά προσφορά λύσεων, η τεχνική της υποβάθμισης, η στρατηγική της σταδιακής εφαρμογής και της αναμονής, η στρατηγική της αναβολής, η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά, η στρατηγική του να απευθύνεσαι με την επίκληση στο συναίσθημα που βραχυκυκλώνει την ορθολογιστική ανάλυση (επομένως και την κριτική αντίληψη των ατόμων), η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα, η τεχνική να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή και η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους.
Όλα τα παραπάνω έχουν ως στόχο να ελέγχεται με κάθε τρόπο η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τους οποίους το παγκόσμιο σύστημα θέλει σταβλισμένους στο δικό του στεγανοποιημένο μαντρί. Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων έχει κατά τη άποψη μου άμεση σχέση, με ό,τι συμβαίνει σήμερα. Αυτή η τεχνική δημιουργεί (η παγκόσμια μαφία δημιουργεί) πρώτα το πρόβλημα αναμένοντας την αντίδραση του κόσμου, για να έρθει στο τέλος να δώσει τη λύση, πάντα με το αζημίωτο φυσικά! Πρώτα δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορεί να προβλεφθεί ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που το σύστημα εύχεται να το κάνει να αποδεχθεί. Και τότε τα πράγματα κατευθύνονται σύμφωνα με τη αρχική μεθόδευση!
Είπαμε και παραπάνω. Το σύστημα πάντα γνωρίζει τα άτομα καλύτερα απ΄ ότι αυτά τους εαυτούς τους.
Για παράδειγμα: Αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών (αυτό που ζήσαμε σε πολύ μεγάλο βαθμό στην Ελλάδα και λιγότερο στην Κύπρο με την τρόικα και τα μνημόνια). Ή δημιουργήστε ένα πρόβλημα υγείας προκειμένου αργότερα να δώσετε εσείς τη λύση με ένα εμβόλιο, αφού εν τω μεταξύ διαλύσετε όλες της εθνικές οικονομίες! Όπως συμβαίνει στις μέρες μας. Παρέλυσε όλο το παγκόσμιο σύστημα ο κορωνοϊός (κατά Μπαμπινιώτη).
Με όλα αυτά στα οποία αναφέρομαι δεν υποστηρίζω πως το πρόβλημα με τον κορωνοϊό δεν είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα. Είναι και παραείναι θα έλεγα και χρίζει πολύ σοβαρής αντιμετώπισης απ΄ όλους μας. Πίσω όμως από αυτό υπάρχει ένα μεγάλο και σκοτεινό παρασκήνιο. Το τι ακριβώς συμβαίνει δεν θα το μάθουμε εμείς σήμερα. Μ΄ αυτό θα ασχοληθεί μόνο ο ιστορικός του μέλλοντος. Γι΄ αυτή τη συνομωσία θα μάθουν (αν μάθουν ποτέ) την αλήθεια, μόνο τα εγγόνια, ίσως τα δισέγγονα ακόμα και τα τρισέγγονα μας, αν εν τω μεταξύ, με τα μυαλά που κουβαλούν οι άνθρωποι της παγκόσμιας μαφίας δεν ανατινάξουν στον αέρα τον κόσμο ολόκληρο.
Η παγκοσμιοποίηση δυστυχώς μας έχει μετατρέψει σε πειραματόζωα! Είμαστε τα πειραματόζωα τους στην οικονομία, τα πειραματόζωα τους στην υγεία, τα πειραματόζωα τους σε ό,τι ποιο ελεεινό σκεφθούν χωρίς να υπολογίζουν κανένα μας! Το κίνητρο των ελίτ παραμένει το ίδιο όπως πάντα: επιδιώκουν να απομονώσουν το γενικό πληθυσμό από τις διαδικασίες λήψης σημαντικών αποφάσεων, με τη διαφορά ότι τα κέντρα εξουσίας είναι τώρα διεθνικές επιχειρήσεις και υπερεθνικές τράπεζες.
Κλείνω όπως ξεκίνησα με τα λόγια (τα οποία και προσυπογράφω) του φίλου Ζήση Αργυρόπουλου: «Βλέποντας τις τελευταίες εικόνες από τις Κινεζικές και τις Ιταλικές πόλεις, ανακαλώ στη μνήμη μου ταινίες επιστημονικής φαντασίας, που επιστρέφει ως εφιαλτική πραγματικότητα! Αλήθεια, είναι αυτό που ζούμε; Είναι μια δοκιμή διαχείρισης παγκόσμιας κρίσης ή μετέχουμε άθελά μας σε κάποιο εφιαλτικό σενάριο που δε γνωρίζουμε το τέλος του; Ένα είναι σίγουρο: η βασανιστική συνειδητοποίηση της μικρότητας μας απέναντι σε ό,τι συντελείται σε παγκόσμιο σκηνικό κι η “αισιοδοξία” μας που δε μπορεί πια να στηριχτεί πουθενά!»
Υστερόγραφο 2: «Σε τι κόσμο μπαμπά με έχεις φέρει να ζήσω»! Αυτό το τραγούδι σιγοτραγούδησα πριν λίγες μέρες όταν πρωτοαντίκρισα τον τρίτο εγγονό μου την ώρα που απολάμβανε τις πρώτες στιγμές της ζωής του, στην αγκαλιά της μανούλας του της Καλλισθένης, της κόρης μου!
- Αναπλ. Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού – a.avgoustis@hotmail.com