Γιατί το ενιαίο κράτος αποτελεί πιο ρεαλιστική λύση από την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία

…ως την επιδιωκόμενη, αλλά και τη μόνη εφικτή μορφή λύσης για το κυπριακό πρόβλημα θεωρώντας μάλιστα ως ουτοπιστική πρόταση που ξεφεύγει από το συμφωνημένο πλαίσιο λύσης, τη λύση του ενιαίου κράτους.

• Δρ. Έλενα Λυμπουρή Κοζάκου, Κοινοβουλευτική Συνεργάτης Κ.Σ.ΕΔΕΚ

Παραβλέπουν, ότι η λύση την οποία προκρίνουν σύμφωνα και με πρόσφατες δημοσκοπήσεις δεν βρίσκει σύμφωνη την πλειοψηφία των Ε/Κ αλλά και παραγνωρίζει κάποια σημαντικά ιστορικά γεγονότα.

Αποτελεί ιστορικό γεγονός ότι ο ίδιος ο Ραούφ Ντεκτάς, ο οποίος το 1977 είχε προχωρήσει στην ανακήρυξη των κατεχομένων εδαφών μας σε Turkish Federated State of Cyprus προχώρησε στην ανακήρυξη του παράνομου Ψευδοκράτους το 1983.

Άρα, στην ουσία η Τουρκοκυπριακή ηγεσία έπαψε να επιδιώκει λύση βασιζόμενη στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία ήδη από το 1983.

Η πολιτική ηγεσία των Ελληνοκυπρίων τώρα φαίνεται να παραγνωρίζει συνειδητά την τοποθέτηση των ελληνοκυπρίων πολιτών για την προτεινόμενη μορφή λύσης της ΔΔΟ όπως αυτή εκφράστηκε δια του μόνου δημοψηφίσματος που έγινε μέχρι σήμερα για το σχέδιο λύσης του Κυπριακού, το 2004. Σε αυτό, που ήταν και η πρώτη φορά που δινόταν περιεχόμενο στην επικεφαλίδα ΔΔΟ, ο κυπριακός ελληνισμός απάντησε με ένα συντριπτικό 76% αρνητικά στην ΔΔΟ.

Επίσης, αναντίλεκτο ιστορικό γεγονός αποτελεί η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004. Βασικές αρχές της ΔΔΟ, όπως είναι οι εγγυημένες πλειοψηφίες πληθυσμού και εδάφους βρίσκονται σε σύγκρουση με τις θεμελιώδεις αρχές πάνω στις οποίες εδράζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης και εγκατάστασης. Για τον λόγο αυτό εξάλλου, είχε ετοιμαστεί το 2004, στην περίπτωση αποδοχής τότε του Σχεδίου Ανάν, τροποποιητικό έγγραφο σε σχέση με το άρθρο 10 της προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ, που καθιστούσε όλες αυτές τις παρεκκλίσεις από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις αρχές της ΕΕ πρωτογενές δίκαιο, ώστε οι παρεκκλίσεις αυτές να είναι σύμφωνες και από τη δική μας πλευρά.

Έχοντας όλα αυτά λοιπόν υπόψη , οι οπαδοί της «ρεαλιστικής πολιτικής» θα ήταν σοφότερο να κάνουν πιο ρεαλιστικές προσεγγίσεις ως προς τη μορφή της επιδιωκόμενης λύσης. Ένας λόγος δυστυχώς που βρισκόμαστε σήμερα προ του κινδύνου αναγνώρισης του ψευδοκράτους και σκέψεων περι δυο κρατών , είναι η επιμονή τους σε λύση ΔΔΟ.

Καλό θα ήταν δε, αν ακόμα πιστεύουν ότι η οποιαδήποτε Τουρκοκυπριακή ηγεσία, όπως για χάριν της συζήτησης επικαλούνται, ότι δηλαδή ο κύριος Ακκιντζί επιθυμεί λύση ΔΔΟ, να δουν πώς αυτό συνάδει με την δήλωσή του ότι στα κατεχόμενα ουδέποτε θα εφαρμοστεί το ευρώ. Άρα στην ουσία, ο κ. Ακκιντζι έχει ήδη καταρρίψει την προοπτική της ενότητας της οικονομίας και κατά συνέπεια του εδάφους που θα μπορούσε έστω και κατ’ επίκληση να υπήρξε σε ένα διζωνικό δικοινοτικό μόρφωμα και στην ουσία στρώνει το δρόμο για λύση δυο κρατών καθώς το νόμισμα αποτελεί στοιχείο κρατικής κυριαρχίας.

Αντί η «ρεαλιστική σχολή» σκέψης του ΑΚΕΛ να δει όλα αυτά και να κατηγορήσει τον Ακκιντζί  ότι επιθυμεί «λύση δυο κρατών», στηρίζει τον Ακκιντζί και κατηγορεί τον Πρόεδρο Αναστασιάδη για αυτό, του οποίου ασφαλώς δεν είμαι δικηγόρος γιατί θυμάμαι ποια στάση τήρησε το 2004 και τι εξακολουθεί να υποστηρίζει μέχρι σήμερα.

Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι η λύση του «ενιαίου κράτους» είναι η μόνη υπό τις περιστάσεις ρεαλιστική λύση την οποία ως Ελληνοκυπριακή πλευρά μπορούμε να προτείνουμε. Είναι η μόνη ρεαλιστική καθώς η Κυπριακή Δημοκρατία είναι αυτή που εντάχθηκε με ολόκληρή της την επικράτεια στην ΕΕ το 2004, είναι αυτή που αποτελεί μέλος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, και είναι, καταλήγοντας, η μόνη διεθνώς αναγνωρισμένη οντότητα στο νησί.

Οφείλουμε να προτάξουμε τη λύση του «ενιαίου κράτους», δηλαδή την πρόταξη της αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας στην οποία ανήκουν όλοι οι πολίτες της είτε αυτοί είναι Ε/κ, Τ/Κ, Αρμένιοι, Μαρωνίτες ή Λατίνοι και τον εκσυγχρονισμό του Κυπριακού Συντάγματος ώστε να κατοχυρώνονται τα βασικά ανθρωπινά δικαιώματα όλων των πολιτών της σε ένα καθεστώς δημοκρατίας και ισονομίας, μιας και  η λύση «ενιαίου κράτους» (Κυπριακή Δημοκρατία) είναι πιο ρεαλιστική από τη λύση ΔΔΟ.