Αυξανόμενη ένταση και προοπτική

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, που κάποιοι θέλουν να χοντρύνουν την παρτίδα, αδιαφορώντας για τις όποιες συνέπειες και τους κινδύνους που εγκυμονούν.

• Νίκος Κουζούπης

Είναι φανερόν πλέον ότι οι κυβερνώντες συνεχίζουν τα επικοινωνιακά παιχνίδια για εσωτερική κατανάλωση με στόχο να αποπροσανατολίσουν την προσοχή της κοινής γνώμης από τα προβλήματα και τα σκάνδαλα, που ταλανίζουν την κυπριακή κοινωνία.

Προσπαθούν με αυτόν τον τρόπο να δημιουργήσουν εντυπώσεις με επίπλαστες εικόνες, αλλά και να ανατροφοδοτούν υποβόσκουσες εθνικιστικές εξάρσεις μέσον της στρατιωτικοποίησης των ζητημάτων γύρω από την ΑΟΖ.

Παρακολουθώντας κάποιος είτε το κρατικό κανάλι του ΡΙΚ, είτε τίτλους εφημερίδων, είτε αρθρογραφία, είτε αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βλέπει μια «ευφορία» ότι τάχατες η Κύπρος δεν είναι μόνη της, ότι ενισχύεται η θωράκιση της με τριμερείς και τετραμερείς συνεργασίες (υπό τις ευλογίες του θείου Σαμ), ότι μετατράπηκε σε στρατηγικό εταίρο, ότι ενισχύεται στρατιωτικά, δημιουργώντας έτσι όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για την μετατροπή του νησιού μας σε ζωτικής σημασίας παράγοντα για την προώθηση γεωστρατηγικών συμφερόντων διαφόρων χωρών και πρώτιστα των ΗΠΑ.

Προκαταρκτικά να σημειωθεί ότι όποιος διανοηθεί να αντικρούσει τις «βαθυστόχαστες» στρατιωτικές αναλύσεις και τους εθνικιστικούς παροξυσμούς θα βρεθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου ως δήθεν προωθητής των τούρκικων συμφερόντων, ως άπατρις, ως ρίψασπις και δεν συμμαζεύεται. Κι’ αυτό γιατί δεν συμβάλλει τάχατες στην εθνική ομοψυχία για την απόκρουση της τούρκικης επιθετικότητας όποιος δεν συμμερίζεται τους πανηγυρισμούς:

·        για τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με την γερμανική στρατιωτική κορβέτα (ήδη ξεχάστηκε το ιταλικό πολεμικό πλοίο, που ύστερα από τις κοινές ασκήσεις με την Κύπρο, διεξήγαγε κοινές ασκήσεις με τον τούρκικο πολεμικό στόλο),

·        για την κίνηση ΜΑΤ της Ελλάδας (επίσκεψη Δένδια σε Λιβύη, Κύπρο και Ισραήλ)

·        για το γεγονός ότι το Ισραήλ ψήφισε υπέρ της ΑΟΖ Κύπρου-Ελλάδας,

·        για το ότι η Αθήνα επιτέλους «ξύπνησε»,

·        για την ανέγερση υπερσύγχρονης κυπριακής πολεμικής ναυτικής βάσης και τη δημιουργία δίπλα της ξεχωριστού ναυστάθμου για να φιλοξενεί ξένα πολεμικά πλοία δήθεν στρατηγικών μας εταίρων,

·        για την άρση του αμερικάνικου εμπάργκο πώλησης όπλων στην Κύπρο κ.ο.κ.

Βήμα – βήμα λοιπόν η Κυπριακή Δημοκρατία σύρεται εν γνώσει των κυβερνώντων στην στρατιωτικοποίηση των ζητημάτων της ΑΟΖ και τελικά η Κύπρος θα βρεθεί και εμπλεκόμενη όχι μόνο σε περιπέτειες, αλλά και σε ανοικτές εμφύλιες διενέξεις, που υπάρχουν σε τρίτες χώρες, όπως στην Λιβύη. Μια τέτοια κοντόφθαλμη εξωτερική πολιτική στο τέλος θα συμπαρασύρει και την Κύπρο σε όποιο θερμό επεισόδιο ξεσπάσει για τις θαλάσσιες ΑΟΖ, γιατί ένα τέτοιο επεισόδιο φυσιολογικά δεν θα περιοριστεί μόνο στον θαλάσσιο χώρο και στην προκείμενη περίπτωση τις αρνητικές συνέπειες και επιπτώσεις επί ξηράς θα τις πληρώσει ακριβά ο κυπριακός λαός, έστω κι’ αν εισπράττουμε την φραστική αλληλεγγύη από τους «στρατηγικούς» μας εταίρους.

Μέσα στον παροξυσμό της στρατιωτικοποίησης έχει αφεθεί κατά μέρος η ανοικτή πληγή της Κύπρου, δηλαδή το Κυπριακό, που πιθανόν να πήρε μια προθεσμία για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων από τη συνάντηση του Βερολίνου μέχρι τον Απρίλη 2020, αφήνοντας τον χρόνο να περνά ανεκμετάλλευτος, μια και οι άμεσα ενδιαφερόμενες πλευρές ( ε/κ και τ/κ), που θα έπρεπε να επιδιώκουν την προώθηση λύσης, αλληθωρίζουν προς άλλες κατευθύνσεις, αναμένοντας πιθανές διαφοροποιήσεις στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς τρίτων με την ελπίδα ότι θα είναι ευνοϊκοί για τη μια ή την άλλη πλευρά. Μια τέτοια προοπτική όμως όχι μόνο δεν φέρνει πιο κοντά την ειρήνευση και επανένωση της Κύπρου, αλλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στρατιωτικοποιεί και το Κυπριακό, ενισχύοντας την αβεβαιότητα και την εδραίωση της ντε φάκτο κατάστασης και της διχοτόμησης.

Τα ζητήματα, που σχετίζονται με την κυπριακή ΑΟΖ δεν μπορούν να επιλυθούν ούτε με την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης, ούτε με την στρατιωτικοποίηση τους, πολύ δε περισσότερο ούτε με ανοικτό σε εκκρεμότητα το κυπριακό πρόβλημα.

Η μόνη εναλλακτική πορεία είναι η προώθηση λύσης στο Κυπριακό, επιμένοντας σταθερά και αμετάκλητα στη βάση της συμπεφωνημένης λύσης και των επιτευχθέντων συγκλίσεων μεταξύ Ε/κ και Τ/κ, καθώς επίσης και στις καλές υπηρεσίες του Γ.Γ. του ΟΗΕ, όπως αυτές λειτούργησαν στο Κραν Μοντάνα πριν δυόμιση χρόνια, πράγμα που θα δημιουργήσει εύλογες προϋποθέσεις διακανονισμού όλων των ζητημάτων για τις θαλάσσιες περιοχές προς όφελος όλων των εμπλεκόμενων μερών, πρώτιστα όμως προς όφελος των λαών της Ανατολικής Μεσογείου.

• Ο Νίκος Κουζούπης είναι ιστορικός
• 23/12/2019