Ημέρα Ανεξαρτησίας στην Αδελφότητα Λονδίνου
«Δια την υπόθεση της Ενώσεως της Κύπρου»
Στις 23 Νοεμβρίου 1998 η εφημερίδα «The Times» στο Λονδίνο με την ευκαιρία της επαναφοράς του μαθήματος της Ιστορίας στη δημοτική εκπαίδευση στην Βρετανία στο κύριο άρθρο της «Μαθήματα Ιστορίας – O πυρήνας του Πολιτισμού και του αναλυτικού προγράμματος» τόνισε μεταξύ άλλων:
« Το να μην γνωρίζει ένας τι συνέβη πριν γεννηθεί είναι σαν να παραμένει παιδί σε ολόκληρη του τη ζωή. Είναι ευχάριστα τα νέα ότι το μάθημα της ιστορίας επανέρχεται στο αναλυτικό πρόγραμμα για τα δημοτικά. Δεν έπρεπε να είχε ποτέ αποσυρθεί … Τα Έθνη γράφουν τις αυτοβιογραφίες τους σε τρία μέρη: το βιβλίο των πράξεων τους, το βιβλίο των δηλώσεων τους και το βιβλίο της τέχνης των. Κανένα από αυτά δεν μπορεί να γίνει κατανοητό δίχως τη γνώση των άλλων δύο… Γιατί η ανθρώπινη ζωή δεν είναι καλύτερη από ενός κατώτερου ζώου εκτός και αν είναι μπλεγμένη στη ζωή των προγόνων του μέσω των ιστορικών παρακαταθηκών… Η Ιστορία είναι… αυτό που καθορίζει το είναι μας…» (“Conspiracy or Blunder?” Φ.Α Λευκωσία 2000).
Στις 24 Οκτωβρίου 2019 στην Διάλεξη του Ελεύθερου Πανεπιστημίου για την ομογένεια του Λονδίνου που διοργανώθηκε με τη συνεργασία της Εθνικής Κυπριακής Ομοσπονδίας Η.Β. και ΝΕΠΟΜΑΚ (παραρτήματος Νεολαίας) στο οίκημά της Αδελφότητας στο Λονδίνο, γιορτάστηκε η Ημέρα της Ανεξαρτησίας της Κύπρου. Με κύριο ομιλητή τον νέο Ύπατο Αρμοστή της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Λονδίνο κ. Ανδρέα Κακουρή, και χαιρετισμούς από τον Θεοφιλέστατο Τροπαίου κ. Αθανάσιο, Πρόεδρο της ΕΚΟ κ. Χρίστο Καραολή και Πρόεδρο της ΝΕΠΟΜΑΚ ΗΒ κ. Κωνσταντίνο Αλεξάνδρου.
Μετά λύπης μου πρόσεξα ότι έγινε αναφορά σε «αγώνα για την Ανεξαρτησία», δεν άκουσα να εξηγείται ότι ο Αγώνας της ΕΟΚΑ 1955-59 ξεκίνησε για ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ και όχι για Ανεξαρτησία.
Την 1η Απριλίου 1955 η ΕΟΚΑ 1955-59 ξεκίνησε τον ένοπλο αγώνα για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και έτσι συνεχίστηκε εναντίον των Βρετανών αποικιοκρατών όταν τον Αύγουστο του 1958 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ειδοποίησε τον τελευταίο κυβερνήτη της αποικίας Κύπρου Σερ Χιού Φούτ ότι την εγκαταλείπει και το έδωσε και ενυπογράφως στον Βρετανό Πρέσβη στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του 1958…
Εκείνη η μεταστροφή έγινε δίχως την γνώση των αγωνιστών της ΕΟΚΑ που πολεμούσαν στα βουνά και στα λαγκάδια θυσιάζοντας τη ζωή τους με τον Ελληνικό Εθνικό ΄Υμνο στα χείλη τους στα κρατητήρια και στην κρεμάλα των Κεντρικών Φυλακών πιστοί στον ΟΡΚΟ που τους είχαν ζητήσει να δώσουν ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και ο Στρατηγός Γρίβας Διγενής που ήσαν επικεφαλής του αγώνος εκείνου. Ο πρώτος της πολιτικής πτέρυγας και ο δεύτερος της στρατιωτικής. Τότε προχώρησαν οι Βρετανοί με το σχέδιο τους για «ανεξαρτησία» που είχε ως αποτέλεσμα τη «κολοβή ανεξαρτησία» όπως ορθά επεσήμανε ο Γραμματέας της Αδελφότητας κ. Ανδρέας Καραολής, στην εισαγωγή του. Αποτέλεσμα οι Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου με τρείς εγγυητές στις 16 Αυγούστου 1960 και όχι μόνον…
Δεν υπήρξαν «Συμφωνίες» το 1977
Δεύτερο που πρόσεξα ήταν η αναφορά σε τάχα «Συμφωνίες» του 1977 για λύση Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας. Όμως τέτοιες «Συμφωνίες» δεν ΥΠΗΡΞΑΝ ποτέ! Ήσαν 4 κατευθυντήριες γραμμές που κρατήθηκαν στα πρακτικά της συνάντησης 12.2.1977 στη Λευκωσία, μεταξύ Προέδρου Μακαρίου και Τ/κ ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς προεδρεύοντος του ΓΓ του ΟΗΕ κ. Κ. Βάλτχαιμ, ως οδηγίες προς τους διαπραγματευτές για επανέναρξη δι-κοινοτικού διαλόγου. ΔΕΝ ΗΣΑΝ «ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ», ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ, η λέξη ΔΙΖΩΝΙΚΗ δεν υπήρχε, και δεν είχαν διαχρονική ισχύ. Δυστυχώς με τον καιρό οι υποστηρικτές της ΔΔΟ δικοί μας και ξένοι επιτήδεια τις αναβάθμισαν σε τάχατες «Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου» για να έχουν στήριγμα στην προώθηση της ρατσιστικής βρετανο-τουρκικής «λύσης». Και το μάθαμε χάρη στα αποδεσμευμένα βρετανικά επίσημα έγγραφα! (Το παρασκήνιο όμως ήταν ότι ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος δίχως ΕΓΚΡΙΣΗ από το λαό μυστικά και παρασκηνιακά αντίθετα με όσα διαλαλούσε δημόσια είχε δεχθεί τη Διζωνική το έλεγε στους Βρετανούς και ζήτησε από το Ραούφ Ντενκτάς να μην περιληφθεί η λέξη ΔΙΖΩΝΙΚΗ στις 4 κατευθυντήριες για να… ετοίμαζε πρώτα το λαό του! Επιβεβαίωση από έγγραφο του ΟΗΕ. Ο λαός ποτέ δεν έγκρινε τέτοια «λύση» και στις 24.4.1004 την απέρριψε με τη ψήφο του.
Η ιστορία πρέπει να γίνεται σεβαστή όπως έχει, ιδιαίτερα αναγκαίο για τις νεότερες γενιές, είτε μας αρέσει το διάβα της είτε όχι δίχως διαστρεβλώσεις, παραποιήσεις, αφαιρέσεις ή τροποποιήσεις…
Οdious policy
Πρέπει να εμβαθύνουν στα ιστορικά γεγονότα οι νεότεροι. Να μάθουν ότι οι Βρετανοί γνώριζαν ότι η καλύτερη λύση για την Κύπρο ήταν όντως η ΄Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα αλλά λόγω δικών τους εκδικητικών αφενός και αφετέρου φιλο-τουρκικών διαθέσεων και λαθών αρνήθηκαν στην ελληνική πλειοψηφία του 82% της νήσου Κύπρου το αίτημα αυτό και αντιθέτως υποστήριξαν ξεχωριστή αυτοδιάθεση σε μια μειονότητα του 18% σε τελική λύση (19.12.1956). Και αυτό προς τιμή του το έγραψε μετά παρρησίας ένας από τους ανώτερους αξιωματούχους του Φόρειν ΄Οφις, ο J. M. Addis στις 30.4.1958, όταν επέκρινε μαστιγωτικά σε υπόμνημά του προς το υπουργικό, την πολιτική του υπουργείου του. Έγραψε μεταξύ άλλων:
«Η γενική πολιτική μας για τις μη αυτό-κυβερνούμενες περιοχές, είναι να τις οδηγήσουμε προς το δρόμο της αυτοκυβέρνησης και στα επίπεδα εκείνα που θα μπορούν να αποφασίσουν μόνες τους για το μέλλον τους. Είναι σφόδρα ενάντια στις παραδόσεις μας να περιορίζουμε την ελευθερία επιλογής όταν έρχεται η ώρα της ανεξαρτησίας.,, Η αρχή της ‘ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ΄ την οποία περιγράφει η δήλωση της 19ης Δεκεμβρίου 1956 είναι ΜΙΣΗΤΗ (odious) γιατί αρνείται την ενότητα σε μια μικτή κοινότητα… Ο διαχωρισμός είναι ιδιαίτερα αρνητικός σε μια περιοχή τόσο μικρή όσο η Κύπρος και μάλιστα σε μεσογειακό περιβάλλον.
Γι΄αυτούς τους λόγους η δική μου άποψη είναι πως η μόνη σωστή λύση για την Κύπρο είναι η αυτοδιάθεση που οδηγεί στην ένωση. Αντιλαμβάνομαι, βέβαια ότι είναι εντελώς αδύνατο για τη σημερινή κυβέρνηση (Μακμίλλαν) να διακηρύξει αυτή τη λύση ως τον σωστό στόχο, αν όχι για τίποτε άλλο από τη δήλωσή μας της 19ης Δεκεμβρίου 1956. Μου φαίνεται πως η μόνη λύση… για την κυβέρνηση είναι να δηλώσει δημόσια πως όλες οι απόπειρες συμβιβαστικής λύσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας απέτυχαν και να συνεχίσουμε να κυβερνούμε με τον τρόπο που πιστεύουμε ότι είναι καλύτερος… Δεν πιστεύω ότι οι δυσκολίες αυτές θα είναι μεγαλύτερες από εκείνες που θα δημιουργηθούν αν εγκριθούν τα σχέδια που έχουμε ετοιμάσει…» (Οι υπογραμμίσεις της συγγραφέως.) (Από το βιβλίο μου «Διζωνική vs Δημοκρατία» 2019).
Ποίος άραγε μπορεί να αμφισβητήσει τα όσα προνοητικά έγραψε ο κ. Addis το 1958 και ότι οι δυσκολίες που τόσο σοφά προέβλεψε, ακόμα βασανίζουν αυτό το νησί με τη μισητή δι-κοινοτική αυτοδιάθεση, που δεν είναι άλλη από την αντιδημοκρατική ρατσιστική δι-κοινοτική δι-ζωνική ομοσπονδία;
Οι Τούρκοι μαζί με τον Δρ. Νιχάτ Ερίμ, τον Ιανουάριο του 1958 είχαν απαιτήσει όπως σε οποιοδήποτε σχέδιο αυτό-κυβέρνησης στην Κύπρο πριν τη διχοτόμηση, αυτή θα έπρεπε να είχε μορφή ομόσπονδης αυτό-κυβέρνησης. Όπως και έγινε με τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου…
Οι νέοι της ομογένειας μας, που έχουν υπέρ τους τη άριστη γνώση της αγγλικής γλώσσας, πρέπει να ενημερωθούν σωστά για τα ιστορικά γεγονότα της ημέτερης μας πατρίδας. Ακόμα πιο αναγκαία όταν η τουρκική προπαγάνδα οργιάζει και εμείς τρέχουμε πυροσβέστες ουκ ολίγες φορές χωρίς νερό. Χρειαζόμαστε ιστορικά στοιχεία για να αντικρούονται οι ψευτιές και οι επίμονα αδίστακτες διαστρεβλώσεις των γεγονότων από τους Τούρκους. Οι οποίοι έχουν και εκατομμύρια στην διάθεσή τους για ανθελληνική προπαγάνδα…
« Εκατομμύρια για lobbying στις ΗΠΑ» του δημοσιογράφου Ανδρέα Πιμπίσιη στο Φιλελεύθερο 27.10.2019.
Το ίδιο ισχύει και στο Λονδίνο. Τουλάχιστον ας έχουμε πλήρως ενημερωμένους τους νέους μας να μπορούν να ανταποκρίνονται με ιστορικά αδιάσειστα τεκμήρια τόσο προς τους Τούρκους όσο και τους Βρετανούς πολιτικούς που μας έχουν μπουχτίσει για 45 χρόνια στα διζωνικά ευχολόγια ορισμένοι αναμένουν να δεχόμαστε κιόλας ότι μας σερβίρουν ως υπάκουα … colonial subjects. Δίχως φόβο ή δουλικότητα αλλά πατριωτική θέληση για την αλήθεια και το δίκαιο.
- Ερευνήτρια/δημοσιογράφος