Ένας «Τρίτος» ρεπόρτερ στην ομάδα
Την καταπληκτική ιδέα για έμπρακτη συνεργασία Κυπρίων δημοσιογράφων και μεταναστών με δημοσιογραφική πείρα ή ενδιαφέρον, που έδινε έρευνα του 2014 και που δυστυχώς έμεινε τελικά στα χαρτιά, θυμήθηκα τη φετινή 3η Μαΐου, Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου.
Η έρευνα είχε εκπονηθεί από το ΤΕΠΑΚ σε συνεργασία με το ερευνητικό ινστιτούτο CARDET (Centre for the Advancement of Research and Development in Educational Technology) και το CCMC (Cyprus Community Media Centre).
Η εισήγηση άνοιγε μια νέα προοπτική και δυναμική στην κλειστοφοβική κυπριακή δημοσιογραφία, με την ένταξη στο ανθρώπινο δυναμικό των κυπριακών ΜΜΕ, δημοσιογράφων Υπηκόων Τρίτων Χωρών που διαμένουν στην Κύπρο.
Γνώριζα βέβαια ότι για κάποιους ιδιοκτήτες εφημερίδων, τηλεοπτικών ή ραδιοφωνικών σταθμών, ακόμα και για κάποιους συναδέλφους, είναι εξωπραγματική, (αν όχι απωθητική…), η σκέψη να εργοδοτήσουν ή να εργαστούν μαζί με… Πακιστανούς ας πούμε, ή με… Κινέζους, ή με…Άραβες, ή με… Ινδούς ή με…Αφρικανούς δημοσιογράφους, όμως η σημερινή κυπριακή πραγματικότητα της πολυπολιτισμικότητας και της πολυφωνίας, θα τους υποχρεώσει κάποια στιγμή να βιώσουν ό,τι τους τρομοκρατεί πιο πολύ: την αλλαγή.
Αν δεν τολμήσουν ν’ αλλάξουν τη ξενοφοβική νοοτροπία, τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα στο μυαλό τους, είναι απλώς καταδικασμένοι να αποτύχουν στο νέο περιβάλλον.
Η «Έρευνα για την προσέγγιση των ΜΜΕ στην Ευρώπη για θέματα σχετικά με υπηκόους τρίτων χωρών και την μετανάστευση», που είχε χρηματοδοτηθεί από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ένταξης, έδινε συγκεκριμένη απάντηση για το πώς μπορούσε να θεσμοθετηθεί ένα ειδικό πρόγραμμα επιδοτούμενης απασχόλησης Υπηκόων Τρίτων Χωρών, στον δημοσιογραφικό τομέα στην Κύπρο.
Αυτό μπορεί να γίνει σε συνεργασία με το Υπουργείο Εργασίας, ή την Αρχή Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού Kύπρου, για τη δημιουργία θέσεων εργασίας μικρής διάρκειας, αντίστοιχα με τις θέσεις πρακτικής άσκησης και εργασιακής πείρας (internships), με κίνητρα για μακροχρόνια εργοδότηση, αφού οι Υπήκοοι Τρίτων Χωρών, θα μπορούν να υποβάλουν αίτηση για την πλήρωση αυτών των θέσεων σε όλα τα ιδιωτικά και δημόσια ΜΜΕ της Κύπρου.
Για να αρθούν τα γλωσσικά εμπόδια, προτείνεται για κάθε τρεις θέσεις Υπηκόων Τρίτων Χωρών σε κάθε ΜΜΕ, να επιδοτείται άλλη μία θέση πρακτικής άσκησης για Κύπριο υπήκοο ή υπήκοο της ΕΕ, που θα λειτουργεί ως σύνδεσμος, μεταφράζοντας ή αναλαμβάνοντας την επιμέλεια του δημοσιογραφικού υλικού των δημοσιογράφων από τρίτες χώρες, από την αγγλική στην ελληνική, προκειμένου να δημοσιεύεται στα ΜΜΕ. Η δράση αυτή μπορεί να συνδυαστεί με τον θεσμό του «μέντορα» και οι εμπλεκόμενοι στα προγράμματα απασχόλησης ξένοι δημοσιογράφοι, να λειτουργήσουν ως πολλαπλασιαστές, προσελκύοντας, καθοδηγώντας και αποτελώντας θετικά πρότυπα για νεότερα μέλη της κοινότητάς τους.
Η έρευνα έδινε απάντηση και στο γιατί αυτή η δράση, είναι απαραίτητη για την Κύπρο. Αναφερόταν στο τεράστιο κενό στην εκπροσώπηση Υπηκόων Τρίτων Χωρών στο δημοσιογραφικό κόσμο της Κύπρου, στη μηδαμινή επαφή τους με δημοσιογράφους, στη δυσπιστία και την περιθωριοποίησή τους, που είναι ουσιαστικά μια μορφή φίμωσης τους.
Στη δική μου αντίληψη, όπως σημείωσα και στην παρουσίαση της έρευνας, μια τέτοια δράση θα μας πλούτιζε απεριόριστα σαν ανθρώπους και σαν επαγγελματίες και θα έκανε τη δημοσιογραφία μια ακόμα πιο γοητευτική περιπέτεια.
- Φώτο: Ο Μάριος Δημητρίου με τον δημοσιογράφο από το Κονγκό Willy Totoro, Πρόεδρο του Συνδέσμου Αναγνωρισμένων Προσφύγων στην Κύπρο, που ζει στη Λευκωσία τα τελευταία 16 χρόνια.